TO ΠΡΩΤΟ (ή, ίσως, το σημαντικότερο) βήμα θεραπείας είναι η αποχή από το σεξ για 90 μέρες. Ό,τι κι αν θεωρεί ο καθένας ως σεξ. Για κάποιους από τους sexaholics (σεξουαλικά εθισμένους), σεξ είναι ο διαρκής και βασανιστικός αυνανισμός, για κάποιους η πορνογραφία, για άλλους μια διαρκής αλλαγή συντρόφων και για κάποιους άλλους το απρόσωπο της πορνείας. Για όλους το σεξ παίρνει τη μορφή μιας καταναγκαστικής αναζήτησης της ερωτικής ικανοποίησης, η οποία ωστόσο δεν έρχεται ποτέ. H Gerri, μια δασκάλα από τη Μινεάπολι των ΗΠΑ, μετά το σχολείο σύχναζε σε μπαρ για εργένηδες. Κάποια στιγμή διατηρούσε ταυτόχρονα σχέση με τέσσερις άνδρες...
Διαβάστε ολόκληρο το αρθρο εδω
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 1 χρόνια
15 σχόλια:
Kαταπληκτικό θέμα.
Aν υποθέσουμε, πάντως, ότι ο σεξουαλικός εθισμός υπάρχει, αυτό το είδος σεξ δεν χρειάζεται τη σάρκα (πούναι η "ουσία"), αλλά ούτε και τον Mαρξ (αν θεωρήσουμε ότι εδώ ο Mαρξ αντοπροσωπεύει τις ανάγκες, τις ιδέες και τα συναισθήματα).
Mόνο που χωρίς ουσία δεν υπάρχει εθισμός, γι'αυτό και θάλεγα ότι ο λεγόμενος σεξουαλικός εθισμός είναι περισσότερο μια ισχυρή νεύρωση ή ένα είδος υστερίας. Tο να γιατρέψεις, πάντως, αυτή τη νεύρωση/υστερία με αποχή από το σεξ, ίσως δεν αποδειχθεί αποτελεσματικό. Mάλλον το αντίθετο, δηλ. το πιο πολύ σεξ (το σεξ) που θα είχε όμως ουσία, δηλ. και σάρκα και Mαρξ -για να μιλήσω με τους όρους του τίτλου σου- μου φαίνεται πιο αποτελεσματικό μέσο αντίστασης σε αυτή την νευροπαθολογία.
Takh, ontws polu endiaferon thema.
den katalaba to pws sundeetai h apeleutherwsh (eite auth htan pragmatikh, eite htan eikonikh) me thn metatroph tou sex se performance / theatro. Safws uparxei auto pou leme "commodification" tou sex (opws oloi oi tomeis tis anthrwpinhs drasthriothtas, exei ginei kai auto ena proion), alla giati 'performance'? kai epishs ean mporeis na kaneis ena diefkrinistiko comment gia to pws sundeetai h tash auth gia performance me ton pouritanismo giati "me exases" ligo sto telos.
YG sumfwnw apoluta me to sxolio tou/ths anwnumou/hs: h lush den nomizw oti einai h apoxh, h' o uperkoresmos alla to metro kai h antimetwpish twn bathuterwn aitiwn - to sex se autes tis periptwseis einai mono mia dieksodos, mia ekfrash ths apognwshs (otan uparxei pragmatika problhma, giati epanalambanw, opws eipa kai sthn prohgoumenh suzhthsh nomizw oti polloi pou den exoun problhma mporei na panikoblithoun diabazontas ta "quiz" tou site pou aneferes).
YG2. Gia ton Giddens exw na sou pw ena pragmatika apokaluptiko peristatiko - exw malista grapsei ena dihghma (den ton katonomazw) pou mia mera isws to balw sto blog, alla epeidh einai arketa proswpiko ean thes na to diabaseis (kai opoios allos filos anagnwsths twn Enstasewn to thelei) steie mou ena email (rgerodimos@gmail.com).
Νομιζω οτι μιλαμε για μια σειρα νευρωσεων του συγχρονου ανθρωπου.Δεν επιλεγω τον ορο "νευρωσεις" προκειμενου να κακοχαρακτηρισω ορισμενες ανθρωπινες συμπεριφορες αλλα για να κατανοησω το αιτιο τους και το πως αυτες συνδεονται με τις υπολυπες συμπεριφορες του (ιδιου)ατομου.Αν δεχθουμε οτι με οποιονδηποτε τροπο υπαρχει συνδεση αυτων των συμπεριφορων με την ενοια "απελευθερωση"θα παρατηρησουμε οτι στα ατομα αυτα η "απελευθερωση" περιοριζεται μονο στον συγκεκριμενο τομεα και σε ελαχιστα ατομα αφορα το συνολο των συμπεριφορων τους.Ομως μια ανθρωπινη προσωπικοτητα συνισταται απο το συνολο των συμπεριφορων της και οχι απο αποσπασματικες.Ειναι γνωστο οτι η διαδικασια εξελιξης του ανθρωπου ηταν και ειναι,μια συλογικη πορεια,μια ομαδικη περιπετεια,στο πλαισιο της οποιας, βασικο μελημα αποτελεσε και η αναδειξη της ατομικοτητας του.Δεν πρεπει ωστοσο να ξεχναμε οτι ο ιδιος ο ανθρωπος υποθηκευσε την ελευθεριοτητα του στο ελογον.Και αυτο το εκανε εκουσια και συνειδητα προκειμενου να μπορεσει να οργανωσει την επιβιωση του.Ισως βεβαια την...παραοργανωσε,ισως εγλωβιστηκε μεσα στις φορμες που ο ιδιος εγκαθιδρυσε,ισως σημερα,στην εποχη της ατομικοτητας,τιθεται θεμα αποδομησης ορισμενων τειχών που ο ιδιος δομησε για την προστασια του.Το θεμα ειναι:με ποιους ορους γινεται αυτη η αποδομηση,τι ειναι αυτο που θελουμε να καταργησουμε και με ποιες διαδικασιες;Η εποχη της ατομικοτητας δεν συνεπαγεται ταυτοχρονα και το περασμα μας στην "κοινωνια του ΕΝΟΣ ατομου"και φυσικα η εποχη μας δεν καταργησε την διχτατορια των πλειοψηφιων για να εγκαταστησει την τυρανια της οποιας μειοψηφιας-θα ηταν εξ ισου τραγικη οπισθοχωριση-.Η συγχρονη εποχη εχει να παρουσιασει ορισμενες κατατακτησεις.Μια απο αυτες ειναι το δικαιωμα στο σεξουαλικο αυτοπροσδιορισμο-οσο αυτος μπορει να βιωθει μεσα στο κοινωνικο κελυφος-.Απο ενα σημειο και μετα αυτο αποτελει και θεμα προσωπικης ευθυνης του καθενος ως προς την διαχειρηση του,οπως αλλωστε και μια σειρα απο εξ ισου σημαντικα ζητηματα.Δεν νομιζω οτι σημερα στις δυτικες κοινωνιες το ατομο βιωνει τον σεξουαλικο του μεσαιωνα.Αυτο που ισως του λειπει περισοτερο ειναι η προσοχη.Η εποχη της ατομικοτητας εχει και τα "κακα"της.Η κοινωνια που μεχρι χθες ελεγχε/καθοριζε το ατομο θετωντας την οποια συμπεριφορα του κατω απο εναν μεγενθυντικο φακο,σημερα του γυρισε με αδιαφορια την πλατη."Μπορεις να εισαι οπως θελεις,δεν δινω δεκαρα"αυτη ειναι σημε η αντιμετωπιση της κοινωνιας απεναντι στο χθεσινο εξεγερμενο ατομοπου διεκδικουσε τον απεγκλωβισμο του απο τις φορμες που αυτη καταναγκαστικα του επεβαλε."Μπορεις να εισαι πρεζονι,ομοφιλοφυλος,ετεροφιλοφυλος,διαφορετικος η ιδιος με τους αλλους".Το βασικο προβλημα που εχει να αντιμετωπισει ο συγχρονος ανθρωπος ειναι να "ειναι ο εαυτος του".Σιγουρα προκειται για ενα πολυ σκληρο και δυσκολο προβλημα. Κακομαθημενος οπως ειναι απο το μεχρι προσφατα "ενδιαφερον"της κοινωνιας για αυτον αντι να βιωσει την νικη του,το χθες εξεγερμενο ατομο,μεμψιμοιρει γιαυτη και εκλυπαρει τοσο την προσοχη οσο και την "κατανοηση της κοινωνιας.Βιωνει δηλ.την ατομικοτητα του οχι με οριμοτητα αλλα με παιδισμο.Αυτη η συγρονη μορφη συντηρητισμου υποδηλωνεται και με τη απ-αιτηση π.χ.των ομοφιλοφυλων ατομων για...γαμο."Ενταξτε μας στη σιγουρια των παραδωσιακων θεσμων.Θελω ναμαι μια ομοφιλοφυλη/ος νυκοκυρα/ης".Στην περιπτωση αυτη η εξεγερση,που απο τη φυση της ειναι επαναστατικη,ξεπευτει σε...σινδυκαλισμο.Το ζητουμενο δεν ειναι η ουσιαστικη απελευθερωση του ατομου απο κοινωνικες συνθηκες που τον καταπιεζουν ,αλλα το βολεμα μεσα σε θεσμους που ηδη βρισκονται σε βαθεια κριση,δηλ. το βολεμα μαζυ με τους αλλους τους..πολλους.Για να γινει αυτο δυνατο χρειαζεται η συνταγη του συνδικαλισμου (η δημιουργια ομαδας)-για να διεκδικισω την ατομικη μου ιδιετεροτητα,χα χα-,η κατασκευη μιας ιδεας/σημαιας και ο ενθουσιασμος του επαναστατη σε συνδιασμο με την αγανακτηση του αδικημενου/καταπιεσμενου μαζυ με την επινοηση του εχθρου.Ομως ο εχθρος ελυσε την πολιορκια και εφυγε,δεν ειναι πια εξω απο τα τειχη.Γιαυτο η σημερινη μερα (χωρις βαρβαρους)ειναι πιο δυσκολη απο την χθεσινη ισως γιατι ο εχθρος ειναι..μεσα μας.Γιαυτο προσπαθουμε να αναστησουμε τον γνωριμο/αγαπημενο χθεσινο εχθρο "την κακουργα κοινωνια".Γιαυτο φτιαχνουμε ξανα τους στρατους σημερα των "ομοφιλοφυλων",των "σεξουαλικα εθισμενων"και ισως αυριο των"ανοργασμικων",των "αφυλλων"κοκ.Η απελευθερωση του ατομου ειναι μια περιπετεια που συνεπαγεται οδυνες γιατι σημαινει εξοδο απο τη ζεστη και"φιλοξενη"αγκαλια της παραδωσης.Σημαινει οτι αντι να οδυρεται πανω απο το πτωμα του παλιου καλειται να ορισει το νεο,να διαχειριστει τις νευρωσεις του παραγωντας ταυτοχρονα(και οχι μονο καταναλωνοντας απο το stock του οποιου υπαρχοντος πολιτισμου της εποχης)δημοκρατια.Το οποιο δραμα-αν υπαρχει-του συγχρονου ατομου δεν ειναι ο αγωνας για την αναγνωριση καικατοχυρωση της σεξουαλικης του ιδιετεροτητας, ειναι η ορθολογιστικη διαχειριση της κατακτησης της,ειναι το να ξεφυγει απο τις νευρωσεις που αυτη του προκαλεσε χωρις να γινεται γελοιο,απαραιτητη προυποθεση για να μπορεσει να την απολαυσει. Α Σ
ΤΑΚΗ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ,Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΣ.ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΣΟΥ ΛΕΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΞΥΝΙΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ; ΑΝΤΕ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΤΡΕΛΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΕΙΔΟΣΙΑ "ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ"ΚΑΙ ΑΝΕΞΟΔΗΣ"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ"ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΣ. ΕΓΩ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ Η ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΕΡΩ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ;ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΩ:ΟΧΙ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΡΑΜΑ. ΑΔΕΛΦΙΑ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΙ ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ.ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΜΠΟΥΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ(ΟΥΤΕ Ο ΤΑΚΗΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ-ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ). ΑΛΕΧ
me "tarakounise" to sxolio tou A.S.
wstoso exw na shmeiwsw 3 suntoma pragmata:
1) ean milame gia thn Ellada (kai oxi gia ti Saoudikh Arabia h' thn Zimbabwe opou oi gay ektelountai epitopou) den einai poluteleia h koinwnikh anagnwrish - oute prokeitai (aplws) gia mia uperfusikh katastash koinwnikhs apodoxhs. Exei poli praktikes ptuxes, apo klhronomika dikaiwmata kai asfalish mexri proslhpsh klp. H katoxurwsh autwn twn dikaiwmatwn se mia dhmokratikh koinwnia, nai, apaitei (kati san) sundikalismo apo atoma ta opoia mporei kata ta alla na mhn exoun tipota koino metaksu tous.
2) nomizw oti h perigrafh ths ellhnikhs koinwnias pou kanete den einai akribhs, h' se kathe periptwsh den antistoixei me to eurutero periballon pou proswpika blepw (oikogeneiako, koinwniko, maziko - mesw media). Nomizw to na pei kaneis oti o "exthros" eluse tin poliorkia einai anakribes.
3) oso gia to epixeirima oti den tha eprepe oi gay na apaitoun tin "eisdoxh" se thesmous pou katarreoun (p.x. gamos), exw na pw to ekshs: me autous tous thesmous megalwsame kai h anagkh mas na "anhkoume" kai na aisthanomaste kai emeis melh twn koinwnikwn istwn (me tous opoious megalwsame) tha eprepe na einai sebasth. Sto katw katw as mas dothei kai emas to dikaiwma na apotuxoume.
roman οσον αφορά το τέλος του αρθρου εννοώ οτι απο τη στιγμή που η παράσταση γινεται με βάση συγκεκριμένους ρόλους τότε δεν μπορεί παρα να ειναι αναπαραγωγή πουριτανισμού.Το θέαμα προσλάμβάνεται ως τέτοιο μονο οταν εχει σαφείς αναφορές που ευννούν στην διάχυση (τηλεοπτικών και αλλων) πολτών.
Οφείλω επίσης να σημειώσω οτι ο ΑΣ εχει μια μοναδική ικανότητα να με κανει να νοιώθω χτεσινός.Ισως λόγω ενοχικού προτέρου βίου.Και για να ακριβολογω ,θα ηθελα να ειναι τα πράγματα και τα στοιχήματα ετσι οπως τα θέτει ο Α.Σ. Ωστόσο θα συμφωνήσω με τον Roman.Νομίζω πως ικανη και αναγκαία συνθήκη για οποιαδήποτε διεκδίκηση δεν μπορεί παρα να ειναι η εξασφάλιση μιας κοινής αφετηρίας.Διαφορετικά το μόνο που με γλυκύτητα θα αναπολούμε θα ειναι η προσωπική μας θυματοποίηση...Νομίζω δηλαδή.Πάντως για μια ακόμη φορά φιλε Α.Σ χαιρομαι για τη συζήτηση που προκαλείς...
Ας δεχθουμε μερικες παραδοχες σαν σημεια εκκινησης:Η κλαψα οταν ξεπερνα την ανθρωπινη εκφραση/εκφανση και γινεται λειτουργικη τοτε...χασαμε! Οταν η κλαψα γινεται "πραμάτεια"το αιτιο της γινεται αγοραιο και οταν καταφευγουμε στον συνδικαλισμο τοτε εκχυδαιζουμε το διακηδευμα.Ποιο ειναι το ζητουμενο;Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ! Οταν το ζητουμενο ειναι προσωπικο γιατι θα πρεπει να κοινωνικοποιηθει;Μηπως γιατι ετσι θα καταστησω την κοινωνια συνδιαχειριστη και συμετοχο στην οποια πιθανοτητα της μελοντικης μου διστυχιας(η ευτυχιας);Που ειναι η προσωπικη ευθυνη το προσωπικο ρισκο, οταν τοσο στην οικονομια της φυσης οσο και στην οικονομια της ζωης,το ρισκο ειναι η σημαντικοτερη παραμετρος του κερδους;Τι ειναι αυτο που ειναι προς διαπραγματευση,τα προσωπικα αισθηματα,οι προσωπικες επιλογες,απο ποιους και γιατι ακριβως ζητειται συνεναιση;Ποιοι απο τους μη διαφορετικους εχουν εξασφαλισει την "στοργη" και την συνεναιση της κοινωνιας και με ποιους ορους;Φιλε Roman και φιλε Τακη ενα ξερω:Δεν υπαρχει τζαμπα μαγκια,τζαμπα επανασταση και τζαμπα κερδος."Ο χάρισμας επεθανε και ο γιος του παει στη πολη(Σκαρίμπας)>.Ο μονος σιγουρος τροπος για να απαξιωσει καποιος τη ζωη ειναι να την διαπραγματευθει.Φιλοι μου παρτε το αποφαση, με τον τροπο που ασχολουνται ολοι με ολους αποδεικνυεται οτι στην ουσια κανενας δεν ασχολειται με κανεναν.Δωσμου ενα καλο εχθρο για να γινω ηρωας!Αυτη ειναι η νεα προσευχη/ικεσια του συγχρονου ατομου.Ομως διστυχως,ετσι ειναι,ο ΕΧΘΡΟΣ...τοσκασε!-προτιμησε να κοιταξει την παρτη του-και τι θα κανουμε χωρις βαρβαρους;(που λεει και ο ποιητης).Και οποιος ηθελε να "ανηκει καπου"ζει το δραμα του.
Με αυτη την ενοια βαρβαροτητα της εποχης ειναι ο ατομικισμος και η αδιαφορια,ο πραγματικος εχθρος ειναι η βλακεια-για πολλους αποτελει την ενοια του απολυτου κακου,Ομως αυτα επιτιθενται σε ολλους.Σημερα ολοι θελουν ναναι διαφορετικοι γιαυτο ειναι ολοι ιδιοι.Δεν ειναι ο στρειτ που καταπιεζει τον διαφορετικο,ο ανδρας τη γυναικα κ.ο.κ.Αν καποιος απωλοτριωνει το υψιστο αγαθο της ιδιοτικοτητας του ,αν εκποιει την ατομικοτητα του και αν ανταλασει,τα οποια,κεκτημενα δικαιωματα του με "καθρευτακια και χαντρουλες"μονο και μονο για να στησει τον παγκο με την πραματεια του διπλα στον παγκο του νοικοκυρη τοτε αυτος ειναι ο μονος δυναστης της δικη του ζωης και κανενας αλλος και τελικα δεν χρειαζεται να διεκδικισει το "δικαιωμα στην αποτυχια",ηδη την εχει στο χερι.Δεν μου λενε τιποτα οι σεξουαλικα εθισμενοι/ες,οι ομοφιλοφιλοι/ες,οι ετεροφιλοφυλοι/ες,και καθε ομαδα που ισοπεδωνει τα ατομικα χαρακτηριστικα μετατρεπονταςτα σε παντιερες στρατευσης.Αν ο 19ος αιωνας τραβηξε εξω απο το βαλτο το ατομο και ο 20ος ανεδειξε την ατομικοτητα σαν αξια,ο 21ος θα αυτος που θα σημανει την επιβολη της τυρανιας διαφορων αναξιο-παθουντων ομαδων δηλ. των μειονοτητων πανω στο ατομο.Το θυμα θαναι το ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ.
Για το τελευταιο σχολιο Α Σ. καληνυχτα.
ΤΑΚΗ ΣΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΤΙ ΑΡΘΡΟ: "Η ΓΕΝΕΤΗΣΙΑ ΟΡΜΗ ΣΑΝ ΕΝΑΛΑΚΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ". ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΛΕΧ
Tο πρόβλημα δεν είναι η/οι διαφορετικότητα/τητες και η αναζήτησή της/τους μέσα στο πλαίσιο μιας ατομικότητας που πάντα είναι μοναδική (και γιαυτό διαφορετική από όλες τις άλλες), αλλά το αίτημα των διαφορετικών να συστήσουν ομάδες, κάτι σαν ομάδες πίεσης και επιβολής, ώστε η διαφορετικότητά τους όχι μόνο να διακριθεί αλλά και να μετατραπεί (με επίσημη τρόπον τινά αναγνώριση) σε μια άλλη, νέα ψευτοσυλλογικότητα. Mε άλλα λόγια, οι διαφορετικοί θέλουν να γίνουν ίδιοι μεταξύ τους, ίσως κάποιοι από αυτούς να θέλουν να γίνουν και ανώτεροι (με ή χωρίς εισαγωγικά) από τους "συνηθισμένους" ίδιους και τους "άλλους" διαφορετικούς.
Ένα είδος "διαφορικού ρατσιμού" ελλοχεύει εδώ και αυτό, εκτός από επικίνδυνο, είναι γραφικό και μονότονο.
Tο δικαίωμα στη διαφορά που κάποτε λέγαμ(ν)ε, έχει μετατραπεί σε μια αξίωση για κυριαρχική και ιεραρχική αναγνώριση της διαφοράς. Όμως, φίλοι, εκτός από τη/τις διαφορά/ρές υπάρχουν και οι ομοιότητες. Aυτές τις θεωρούμε δεδομένες ή μπανάλ ή δεν ξέρω και γω τι άλλο. Που όμως δεν είναι. Tο όμοιο, το ταυτό, το κοινό, είναι πιο δύσκολο να το αναζητήσει κανείς. Ίσως όμως νάναι και η προϋπόθεση για μια μη-παθολογική αναζήτηση της διαφοράς. Διαφέρω από (από τι άραγε?). Για να απαντήσω σε αυτό πρέπει να μπορώ να απαντήσω και στο ακριβώς αντίθετο, αλλά απολύτως συμπληρωματικό ερώτημα "μοιάζω σε τι", "συγκλίνω με τι" κλπ. H καταφυγή στη διαφορά γίνεται ένα άλλοθι κάποιες φορές, ακριβώς για να αφήσουμε αναπάντητα τέτοια ερωτήματα. Kαι για να μην "προσβληθούμε" από το αναπότρεπτο της "κοινής μας μοίρας". Mια ζωή "τζαμπατζήδες" πολλοί εξ επαγγέλματος διαφορετικοί, με μια αντίληψη δηλ. "άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα".
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα:Γινεται μια τόσο ωραία συζήτηση αλλά κάποιοι(αλεχ) εχουν πεθυμησει τον Λουντέμη...
Καλα Χριστούγεννα σε όλους...Νομίζω οτι το μεθεπόμενο αρθρο(πρωτοχρονιάτικο) θα ειναι για τον ιμπεριαλισμό της οικογένειας...
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ! ΑΛΕΧ
Kala Xristougenna!
Δημοσίευση σχολίου