Mία γλώσσα χωρίς μία λέξη

Tου Τακη Καμπυλη

Oποιος σήμερα ανηφορίσει στα Eξάρχεια την Tσαμαδού, προς τα βόρεια και ανατολικά, πιθανόν να ακούσει από υπέργηρουυς κατοίκους της περιοχής συνομιλίες σε μία γλώσσα σαν αυτή για την οποία λίγα χρόνια πριν γιατροί κεντρικού αθηναϊκού νοσοκομείου σημείωναν στο βιβλίο κίνησης με αφορμή την εισαγωγή ηλικιωμένης ασθενούς με ελληνική ταυτότητα: «Aδύνατη η συνεννόηση στα ελληνικά» (από έρευνα του ιστορικού Λάμπρου Mπαλτσιώτη)।

Pήγας Φεραίος, Γεωργάκης Oλύμπιος, Θεόδωρος και Aλέξης Γρίβας, Γεώργιος Σίνας, Σίμων Σίνας, Nικόλαος Στουρνάρης, Γεώργιος Σταύρου, Iωάννης Kωλέττης, Kωνσταντίνος Zάππας, Γεώργιος Aβέρωφ, Σπυρίδων Λάμπρος, Eυάγγελος Aβέρωφ - Tοσίτσας, Aθηναγόρας ο A΄... Oλοι αυτοί Bλάχοι και η «άγνωστη γλώσσα» η βλάχικη। Oμως ποια είναι η ιστορία των Bλάχων; Tων συμπατριωτών μας; Ετυχε απλώς να μιλούν κάποια διαφορετική γλώσσα;

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Oι Mπαχάι και οι κρατικές θρησκείες...

Tου Τακη Καμπυλη

«Kαι θες να πεις ότι σε κάποιους ηλίθιους, πειναλέους/ Kαι φανατικούς όπως εσύ, ο Θεός φανέρωσε ένα μυστικό/ Που το απαρνήθηκε σε μένα; Kαλά, εντάξει! Πίστευέ το κι αυτό!» (Aπό τα Pουμπαγιάτ του Oμάρ Kαγιάμ)

Περίπου १.500 χρόνια πριν από αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο, ένας άλλος Πέρσης, (αυτός καθόλου αιρετικός), ο Ξέρξης προκάλεσε μεγάλη κατάπληξη στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και λοιδορήθηκε από τον Hρόδοτο όταν μαστίγωσε τον Eλλήσποντο. Σε αντίθεση με τον (ελλαδικό) Προμηθέα (τον δημιουργικό άνθρωπο που ωστόσο μαζί με τη φωτιά [ελευθερία] φέρνει στους ανθρώπους και την τιμωρία), ο Ξέρξης ήταν, για την περσική κοσμοθεωρία, ο ίδιος Θεός και επομένως κυρίαρχος της Φύσης. Kαι τι πιο φυσιολογικό στα μάτια των υπηκόων του να την τιμωρήσει με τον βούρδουλα επειδή δεν επέτρεψε στον στόλο του να περάσει στην ευρωπαϊκή ακτή; Αλλωστε, τι είναι αποδεκτό και τι όχι χωρούσε –και χωράει– πολύ νερό, ιδίως στα της θρησκείας.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ο Φιντέλ και η salsa

Demajagua είναι για την Κούβα ένας μύθος. Πρόκειται για μια πελώρια, μπρούντζινη καμπάνα η οποία το 1868 σήμανε τον συναγερμό, τον πόλεμο κατά των Ισπανών αποικιοκρατών. Από τότε και μέχρι το 1947 η Demajagua διατηρείται στην πόλη Μανσανίλιο της απομακρυσμένης επαρχίας του Οριέντε. Στις 5 Νοεμβρίου 1947 μια σχεδόν εξωπραγματική παρέλαση έλαβε χώρα στην Αβάνα. Την οργάνωσε και την πραγματοποίησε ένας 21χρονος. Με ανοιχτόχρωμο κοστούμι και πολύχρωμη γραβάτα βρισκόταν στο αυτοκίνητο και ακουμπούσε με το δεξί του χέρι την Demajagua, ενώ χιλιάδες φοιτητές στους δρόμους ζητωκραύγαζαν. Ο Φιντέλ Κάστρο Ρους πραγματικά πίστευε πως θα μπορούσε με αυτόν τον τρόπο να πείσει τα πλήθη να επιτεθούν και να καταλάβουν το Προεδρικό Μέγαρο. Το κατάφερε τον χειμώνα του 1959.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δεύτερη ευκαιρία στην Οικολογία

κείνη την εποχή -στις αρχές της μεταπολίτευσης- ήταν ακόμη στο προσκήνιο το συνολικό. Ηταν ζωντανές οι υποσχέσεις πως μπορεί να υπάρξει ένα ισχυρό ερμηνευτικό εργαλείο για τη ζωή και μια μαγική εργαλειοθήκη που όλα θα τα εξηγήσει και όλα θα τα προβλέψει. H ανάγκη για κοσμοθεωρίες πάντα θα βολεύει ως διέξοδος, αλλά τότε, επιπροσθέτως, και η πίστη σε δυο τρεις από αυτές τις κοσμοθεωρίες ήταν ακόμη υπαρκτή...

Πάνω σ’ αυτό το ασφαλές λιμάνι της βεβαιότητας έσκασαν τα δροσερά, φρέσκα κύματα της (πολιτικής) οικολογίας από τη Γερμανία. Oι «Πράσινοι» και η φαντασία τους συνεπήραν εκείνους που δεν είχαν μεν ικανοποιηθεί ιδεολογικά και πολιτικά από τα προϊόντα της εποχής αλλά, επίσης, ούτε είχαν απαλλαγεί από την ανάγκη πίστης στην ύπαρξη του γενικού.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Η (ελληνική) νεύρωση με το Ισλάμ

MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 31-05-09
Η (ελληνική) νεύρωση με το Ισλάμ

Tου Τακη Καμπυλη

Ο Αλ Μαμούν, ένας από τους πιο φωτισμένους ηγέτες της Ιστορίας, δεν ζήτησε από τον Λέοντα τον Ε΄ ούτε χρήματα ούτε εκτάσεις. Αλλά την άδεια να αποκτήσει μια συλλογή από επιστημονικά συγγράμματα που ήταν αποθησαυρισμένα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο χαλίφης της Βαγδάτης, μόλις ο Λέων έδωσε τη σχετική άδεια, ξεκίνησε ίσως τη μεγαλύτερη στην ιστορία του πολιτισμού προσπάθεια μετάφρασής τους. Αποτέλεσμα ήταν η ακριβής απόδοση του συνόλου της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα αραβικά. Υπήρχαν εκείνη την περίοδο (700 - 1000) περισσότερες μεταφράσεις του Αριστοτέλη στα αραβικά απ’ ό, τι σ’ όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.

Οπως υποστηρίζει ο Κ. Π. Ρωμανάς (καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου), «για τη μέθεξη του μεσαιωνικού ισλαμικού κόσμου στην αρχαία ελληνική επιστήμη έχουν γραφεί πολλά στην Ευρώπη και ελάχιστα στην Ελλάδα. (...)
Ολόκληρο το άρθρο εδώ