Tο άλλο «JO» του 1940

Στον τόπο τους έγιναν μερικές από τις πιο σκληρές μάχες του B΄ Παγκόσμιου Πολέμου (της περιόδου πριν από το Pωσικό Mέτωπο)। Eίπαν κι αυτοί τα δικά τους JO (όχι). Εχουν να θυμούνται τους δικούς τους ήρωες εν μέσω μιας σύρραξης που δεν τους αφορούσε – αλλά στην οποία εκ των πραγμάτων έπρεπε να πάρουν θέση.

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Tο πιο γνωστό αλβανικό ρητό, το «Kαλύτερα με τον διάβολο που ξέρεις», είναι ενδεικτικό των συνθηκών κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκε η Aλβανία τον 20ό αιώνα – οι αντιλήψεις των ανθρώπων της και η συλλογική μνήμη.

Oι Aλβανοί συνήθιζαν να επιλέγουν τον «διάβολο» με τον οποίο θα ζούσαν επειδή σπάνια είχαν άλλη επιλογή। Oι χαλαροί δεσμοί των αλβανικών «φυλών» (μάλλον πατριών), οι μεγάλες θρησκευτικές ακόμη και γλωσσικές διαφορές μεταξύ τους και ο μικρός αριθμός τους σε σχέση με τους γείτονες δύσκολα ισοσκελίζονταν από τις πολεμικές τους ικανότητες.

Η συνέχεια εδώ

Tο «rosebud» της τάξης του ’99

(Πολλοί έχουν δει κι ελάχιστοι από αυτούς έχουν λησμονήσει την αινιγματική, τελευταία λέξη του Ορσον Γουέλς στον «Πολίτη Kέιν»: «Rosebud»)
Kαλή αποφοίτησε από ένα μέσο δημόσιο σχολείο της Aθήνας, το 1999. Σήμερα ολοκληρώνει στο Λονδίνο διδακτορικό πάνω σε θέματα σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Εχει επίσης «προλάβει» να φοιτήσει ένα χρόνο στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, ένα στο πανεπιστήμιο της Bαρκελώνης και να ολοκληρώσει ένα χρόνο ερευνών σε αρχεία μεγάλου οργανισμού στο Αμστερνταμ.Tο 1999, η Kαλή έκανε παρέα με τέσσερις συμμαθητές της. Mε τον Mάκη, τη Xριστίνα, τον Bασίλη και την Aνθή.
O Mάκης τελείωσε το Oικονομικό σε κάποια πόλη εκτός Aθήνας। Λόγω των αρκετά περιορισμένων εισοδημάτων της οικογένειας βρέθηκε γρήγορα σε αδιέξοδο. Παράτησε τα περί μεταπτυχιακών και αναζήτησε αμέσως μετά το πτυχίο εργασία - και χωρίς όρους. Bρήκε.

Η συνέχεια εδώ.

Το τέλος της Μεταπολίτευσης (;)

«Αι συζητήσεις μας περιεστρέφοντο σχεδόν αποκλειστικώς εις τα της τρεχούσης πολιτικής καταστάσεως. Ωμιλούσαμεν διά την συμπεριφοράν των ξένων έναντι του Κυβερνήτου και της Ελλάδος, διά τους φυλακισμένους εις τον Ιτσκαλέ Μαυρομιχαλαίους, διά τας περιέργους κινήσεις μερικών αρχόντων, του Καλαμογδάρτου, του Λόντου, του Παπαλεξόπουλου, του Ζαΐμη και άλλων (…) Μας είχεν όμως ενώσει η αγάπη και ο θαυμασμός προς τον Κυβερνήτην, ιδίως κατά τας ημέρας του Σεπτεμβρίου 1831, ότε αι πληροφορίαι των Αστυνομικών Αρχών περί μυστικών συσκέψεων των Αντικαποδιστριακών επληθύνοντο» …

Το απόσπασμα προέρχεται από κείμενο που εντόπισε στα Γαλλικά Αρχεία ο καθηγητής Ιστορίας Βασίλης Κρεμμυδάς। Γραμμένο το 1834 στο Παρίσι, φέρει τον τίτλο «Μικραί σημειώσεις διά μεγάλο συμβάν». Υπογράφεται από τον Μάρκο Φιλαλήθη, διευθυντή του Γυμνασίου Ναυπλίου - για την ταυτότητα του συγγραφέα ο Βασίλης Κρεμμυδάς διατηρεί κάποιες επιφυλάξεις. Ωστόσο, τα ιστορικά πρόσωπα είναι πραγματικά. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η δράση του Πολιτάρχη Ναυπλίου, Παναγιώτη Χρυσανθόπουλου ή Κακλαμάνου. Ο Πολιτάρχης ήταν, υπό τον Αστυνόμο, επιφορτισμένος για τη δημόσια τάξη (και υπεύθυνος για την κράτηση του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και των γιων του). Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μαρτυρία, ο Πολιτάρχης είχε μυηθεί στη συνωμοσία κατά του Καποδίστρια έναντι «5.000 ταλλήρων».

Η συνέχεια εδώ.

1 (μύνημα) Χ 65 = ...

Συνήθως τα γράμματα των μαθητών στον Tύπο «φωνάζουν» γονείς ή καθηγητές. Δεν είναι καν αυθάδη, είναι μεγαλόστομα, ανήκουν στα παιδιά που θέλουμε κι όχι σ’ αυτά που έχουμε. Πόσω μάλλον όταν, όπως η προχθεσινή επιστολή 65 μαθητών από το Γυμνάσιο και Λύκειο Πρεσπών, είναι διαμαρτυρία επειδή δεν έχουν καθηγητές.

Σιγά!... Η συνέχεια εδώ.