Για παράδειγμα, μια μέρα της προηγούμενης εβδομάδας, το βράδυ, περίπου 70 - 80 κάτοικοι της περιοχής Φιλοπάππου αλλά και από αλλού συγκεντρώθηκαν σε παρκάκι της περιοχής. Είχε οργανωθεί με πρωτοβουλία της Ραλλούς –ηθοποιός που διατηρεί κατάστημα βιολογικών τροφών– παράσταση Καραγκιόζη, έναντι περίπου 4 ευρώ η οικογένεια. Πολλοί δεν πλήρωσαν, αφού από νωρίς είχε καλυφθεί το απαιτούμενο ποσό των 200 - 250 ευρώ. Ολοι απόλαυσαν τη βραδιά, τα πευκάκια και μερικές ρεφενέ μπιρίτσες. Οι περίοικοι είχαν κι άλλη επιλογή, αφού στην κοντινή πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα, η επιτροπή κατοίκων (γύρω από το βιβλιοπωλείο «Αμόνι») διοργάνωνε στην πλατεία «ρεφενέ» προβολή κινηματογραφικής ταινίας. Λίγο ανατολικότερα, στο Παγκράτι –το ίδιο βράδυ– στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, συγκροτήματα εκτός αγοράς ξεσήκωσαν τους περιοίκους σε πλατεία της περιοχής. Συνδιοργανωτές, παρέες της περιοχής. Ολα ρεφενέ. Επίσης το ίδιο βράδυ, τα Εξάρχεια φιλοξενούσαν έκθεση φωτογραφίας μαθητών σε μία «σχολή» φωτογραφίας (όπου η φοίτηση είναι δωρεάν. Υπάρχει, άλλωστε, στην περιοχή μια παράδοση δωρεάν μαθημάτων – κυρίως ξένων γλωσσών, αλλά σήμερα αυτή η παράδοση δείχνει ότι ανθεί. Χρόνια πολλά και στο «Φλοράλ»). Το ίδιο απόγευμα –πάντα της ίδιας μέρας– ένα παιδικό πάρτι βρισκόταν σε εξέλιξη σε χώρο κοντά σε παιδική χαρά στο Γαλάτσι. Οι γονείς είχαν κληθεί –γραπτώς– να μην προβούν σε έξοδα λόγω κρίσης: «Για τα παιδιά ένα νέο παιχνίδι είναι πάντα δώρο, έστω κι αν είναι το παλιό παιχνίδι του δικού σας παιδιού. Φέρτε ένα τέτοιο ως δώρο». Τέλος (;) το ίδιο βράδυ, μια παρέα νέων μουσικών από τη Νέα Φιλαδέλφεια συζητούσαν για τις εισπράξεις τους, ο καθένας από τη μοναχική συναυλία δρόμου στα διάφορα «περάσματα» της πόλης (ιδίως στα τουριστικά της σημεία). Μετά συντονίστηκαν σε ένα αμερικανικό (ιντερνετικό) ραδιόφωνο το οποίο θα παρουσίαζε τις δουλειές μουσικών εκτός αγοράς. Περιμένοντας την εκπομπή, «τσίμπησαν» στην ίδια αναμονή και μια παρέα από τον Βύρωνα, επίσης νέων μουσικών οι οποίοι ήταν σε online συνεννόηση και με μία ομάδα από Λύκειο (μάλλον) του Περιστερίου που αναζητούσε μουσικούς στο πάρτι που ετοίμαζαν για ένα συμμαθητή τους με προβλήματα υγείας.
Υπάρχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά: ηλικιακά ανήκουν στο μεδούλι του δυναμικού κομματιού της κοινωνίας μας. Εως 45 χρόνων, αλλά με την πλειοψηφία κάτω από τη ζώνη των 35 χρόνων. Ανάμεσά τους καταγράφονται, τελευταία, αρκετοί άνεργοι και πολλοί «επισφαλώς εργαζόμενοι», δηλαδή εργασιακά, περίπου μετέωροι. Υπάρχουν επίσης και εργαζόμενοι που η απαρίθμηση των σπουδών τους σε κάνει να αναφωνείς: «Μα, γιατί γύρισες στην Ελλάδα;».
Η συνέχεια εδώ.