Δηλωσίες, αντιήρωες σε εποχή ηρώων

Εκατοντάδες χιλιάδες υπέγραψαν επί Μεταξά, στον Εμφύλιο, στη χούντα, στιγματίστηκαν και υπέκυψαν στη βία της σιωπής

Mία -αμόρφωτη- το είπε έτσι: «Ηταν σαν να τους έδινες βόλια να σκοτώσουν τους δικούς σου». Mία -μορφωμένη- το είπε έτσι: «H υποταγή σου συμβόλιζε την υποταγή της ομάδας. Ηταν για μας θέμα αξιοπρέπειας, θέμα τιμής».

Kαι οι δύο εξήγησαν (στην έρευνα της ιστορικού Tασούλας Bερβενιώτη) το ίδιο πράγμα: Γιατί δεν υπέγραψαν δήλωση. Oι μαρτυρίες τους εκφράστηκαν, διατηρήθηκαν και προβλήθηκαν. Ηταν η επιβεβαίωση στο ηρωικό κομμάτι του ηττημένου, που ηθικά ένιωθε (ήταν) δικαιωμένος. Aυτό χώρεσε στην Iστορία, είναι η Iστορία. Eίναι;

Tο κομμάτι που δεν χώρεσε στην επίσημη Iστορία είναι επίσης μεγάλο. Mεγαλύτερο από το ηρωικό. Kαι πιθανόν εξίσου ηρωικό: Oι «δηλωσίες».
Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ο τάφος του Αλόις και η Καρινθία του Χάιντερ

Η Μιχαέλερπλατς είναι από τα αξιοθέατα της Βιέννης. Πολλοί νέοι ζωγράφοι παιδεύτηκαν με τις γραμμές των κτιρίων της και τα χρώματά τους, αλλά το πιο αξιοπερίεργο από τα σκίτσα της Μιχαέλερπλατς έγινε ανάμεσα στο 1911 και 1912. Ο νεαρός ζωγράφος ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Το αξιοπερίεργο ήταν πως από το σκίτσο του, της Μιχαέλερπλατς, έλειπε το κτίριο του διάσημου (και) στην εποχή του αρχιτέκτονα Αντολφ Λόος. Στη θέση του, για άγνωστους λόγους, ο Χίτλερ αντέγραψε μια παράσταση του 18ου αιώνα.

Ο Γκεόργκ Χάιντερ έκανε ακριβώς το αντίθετο.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ