Ο δάσκαλος της Πόλης

ΣΤΙΣ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955 ένας νεαρός Ρωμιός βρέθηκε στη Σμύρνη για να παρουσιαστεί στον τουρκικό στρατό. Ως απόφοιτος Πανεπιστημίου (ελληνικού - φιλόλογος) θα περνούσε από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών (ο μοναδικός Ρωμιός από τους συναδέλφους του). Εκείνη τη μέρα και την επομένη βρέθηκε σε μια σκοτεινή παραζάλη της Ιστορίας. Τις ωμότητες εις βάρος της ελληνικής μειονότητας. Στην πατρίδα του την Πόλη, στη Σμύρνη και αλλού. Όμως στάθηκε και τυχερός. Μαζί του ήταν ένας Τούρκος, επίσης έφεδρος αξιωματικός. «Με είχε συμπαθήσει, κάναμε παρέα. Με τα επεισόδια, μα κυρίως μετά, έγινε η σκιά μου. H ασπίδα μου. Για να μη με προσβάλει κανείς. Με τίμησε με τη φιλία του, πώς μπορούσα να μην κάνω το ίδιο;». Ίσως ο Δημήτρης Φραγκόπουλος να τιμήθηκε στη ζωή του ακριβώς γιατί ...


Διαβάστε ολοκληρο το αρθρο εδω

Στο βασίλειο της γρίπης (ή μήπως της βιολογίας;)

ΑΠΟ MIA πρώτη ματιά, η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη νόσο των τρελών αγελάδων ούτε με τον πρόσφατο ιό στα πουλερικά της Ασίας. Στις 6 Αυγούστου του 1945 ο θόρυβος από την ατομική βόμβα μετέφερε κι ένα άλλο μήνυμα: ήταν η ενθρόνιση της φυσικής στην κορυφή των επιστημών και δη των «σκληρών» (θετικών). Οι ευφυέστεροι των μαθητών στράφηκαν προς την επιστήμη που η επιτυχία της ακούστηκε σε όλο τον κόσμο. Που σταμάτησε έναν πόλεμο και έθεσε νέους ορίζοντες στις δυνατότητες του ανθρώπου απέναντι στην ύλη. Το 1957, με τον Σπούτνικ, η φυσική καγχάζει πλέον από τον θρόνο της απέναντι στις άλλες επιστήμες. «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια» ...

Διαβάστε ολόκληρο το αρθρο εδω

Οι μικροί θεοί τού «Μητέρα»

Ο ΒΥΡΩΝΑΣ στα 3,5, ο Άγης στα 2, ο Λάμπης μάλλον στα 3, η Ναταλία στα 2(;)... Το «Ροζ περίπτερο» στο Κέντρο Βρεφών «Μητέρα», στους Αγίους Αναργύρους, είναι το σπίτι τους. Ένα -ελπίζουν όλοι -προσωρινό σπίτι, όπως προσωρινό είναι και το όνομά τους, όπως προσωρινή είναι και η «μητέρα» τους. Ίσως το μόνο σταθερό σημείο τους δεν είναι παρά η παιδική τους ηλικία -η οποία άλλωστε εφευρέθηκε τον 19ο αιώνα για να απομυθοποιηθεί από το δεύτερο μισό του 20ού. Αλλά αυτό δεν το ξέρουν ακόμη τα παιδιά στο «Ροζ» και στα αλλά περίπτερα του «Μητέρα». Κατά έναν περίεργο τρόπο -τις 15 ημέρες που έζησα μαζί τους -αυτά τα παιδιά μοιάζουν (περισσότερο απ' όλα) με τον Πίτερ Παν, αν και γεννήθηκαν περίπου 100 χρόνια αργότερα.

Διαβάστε ολόκληρο το αρθρο εδω

Το αριστεροδεξιό κουβάρι

H Κέμνιτς (λεγόταν Καρλ Μαρξ) είναι μία ήσυχη πόλη στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Ίσως υπερβολικά ήσυχη, ειδικά τα τελευταία τρία - τέσσερα χρόνια. Είναι το παράδειγμα της αποβιομηχάνισης. Τα εργοστάσια έκλεισαν το ένα μετά το άλλο. Απέμεινε η μεγάλη ανεργία και ένα βαθιά ξενοφοβικό αίσθημα, αν και η παρουσία ξένων στην πόλη είναι σχεδόν ασήμαντη. Την πόλη αυτή διάλεξε ο Όσκαρ Λαφοντέν (εκ των ηγετών του Αριστερού Κόμματος) για να γράψει ιστορία. Με ένα ατόπημα που ξεσήκωσε σάλο στη Γερμανία. Ο δυναμικός Όσκαρ, μιλώντας κάτω από το άγαλμα του Μαρξ, δήλωσε ότι «δεν θα πρέπει να επιτραπεί οι νοικοκυραίοι Γερμανοί να χάσουν τις δουλειές τους από κακοπληρωμένους ξένους εργάτες». H επιλογή του όρου «ξένοι εργάτες» (fremdarbeiter) είχε πρωτοχρησιμοποιηθεί από τον Γκέμπελς και τους ναζί και μετά τον πόλεμο είχε αντικατασταθεί από το «αλλοδαποί» ή από το «φιλοξενούμενοι εργάτες»...

Διαβαστε ολοκληρο το αρθρο εδω

Ο βασιλιάς Πύρρος και το «βλαχόμετρο»

H ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Οι Αλβανοί. «Σ' αυτούς (τους Αλβανούς) - έγραφε η πρόωρα χαμένη ιστορικός E. Σκοπετέα - οι Έλληνες είχαν από τις αρχές ακόμη του 19ου αιώνα απονείμει την ελληνική ταυτότητα. (...) Χαρακτηρίζονταν ως είδος Ελλήνων, κάτι παραπάνω από αδελφός λαός» (από υποσημείωση σε κείμενο του Λ. Μπαλτσιώτη στο «H ελληνική μειονότητα της Αλβανίας»)

Διαβάστε ολο το αρθρο εδώ