Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 29, 2008

Μια ιστορία χωρίς «χρυσόβουλα»

Καθάρισέ ντη τη γκαρδιά και κάμε ντη μπιλούρι
σα θες εσύ για να το ιδείς του σάχη μου το νούρι.»

Τον Φεβρουάριο του 2005 ο Γιώργος Μαυρομμάτης (ιστορικός - εκπαιδευτικός) συναντάει στο σπίτι της στην Πόλη την κυρία Ναζμιέ, από τους τελευταίους ελληνοφώνους Τουρκοκρητικούς Μπεκτασίδες. Η κυρία Ναζμιέ τον υποδέχτηκε με το ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου δίστιχο, που όπως εξηγεί ο Γ. Μαυρομμάτης αποτελεί τον τυπικό υπαινικτικό ποιητικό τρόπο έκφρασης μιας φιλοσοφίας που διαμορφώθηκε περίπου πριν από δέκα αιώνες μέσα στο τότε ανοιχτόμυαλο Ισλάμ.

Ο μπεκτασισμός, σημαντικό κομμάτι του ισλαμικού μυστικισμού, δεν περιλαμβάνεται βέβαια στα σχολικά βιβλία ιστορίας, αν και η συνύπαρξη έμμεσα και άμεσα με το ελληνικό στοιχείο το επηρέασε και επηρεάστηκε από αυτό. Αλλωστε ο μπεκτασισμός ήταν το κυρίαρχο θρησκευτικό δόγμα των γενίτσαρων - όχι τυχαία.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 22, 2008

Πολιτικό όπλο η ψήφος των πιστών

ΠOΛITIKH Hμερομηνία δημοσίευσης: 21-09-08
Πολιτικό όπλο η ψήφος των πιστών
Οι στενές σχέσεις κομμάτων, βουλευτών και υπουργών με την Εκκλησία επιβεβαιώθηκαν πολλές φορές τα τελευταία χρόνια

Του Τακη Καμπυλη

Το «κόμμα της Εκκλησίας» χτίστηκε με μεθοδικότητα και σφραγίστηκε από την ισχυρή προσωπικότητα του Χριστόδουλου μέσω «λαοσυνάξεων», διεκδικήσεων εκατομμυρίων ευρώ και, κυρίως, μέσω του φόβου ενός όλο και πιο αδύναμου πολιτικού συστήματος. Ο αγώνας για επιρροή συνάντησε την αγωνία για ψήφους.

«Λέγαμε για χρόνια ότι η Εκκλησία ζει στον κόσμο της, μακριά από την πραγματικότητα. Τελικά, η Εκκλησία ζει στον εδώ κόσμο πολύ περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε». Με τα παραπάνω λόγια ο Θανάσης Παπαθανασίου (δρ Θεολογίας, αρχισυντάκτης της «Σύναξης» – από τα πλέον έγκυρα ιστορικά περιοδικά της Ορθοδοξίας) περιγράφει το κλίμα αλλά και τις αντιδράσεις που υπάρχουν πλέον στο εσωτερικό της Εκκλησίας («κυρίως από θεολόγους της μέσης εκπαίδευσης, αλλά και ιερείς»).

Εχει πολιτική επιρροή η Eκκλησία ή επιρροή σε πολιτικούς; Ολόκληρο το άρθρο εδώ

«Γιαπάκης» (ή «-όπουλος»), η ελληνική μετεξέλιξη του «γιάπη»

Eίχε ένα ή ενάμισι εκατομμύριο ευρώ στην Τράπεζα. Είναι αδιαμφισβήτητα σημαντικό μέλος της πολιτικής ελίτ. (Εστω κι αν η παρουσία του στις τελευταίες κυβερνήσεις «συνέπεσε» με τις υποκλοπές και την πυρκαγιά στην Ολυμπία. Περίπου δεν του χρεώθηκαν). Επίσης, η οικογένειά του είναι αντάξια των προσδοκιών σχεδόν του συνόλου των ψηφοφόρων του. Αυτό που λέμε είχε «εξασφαλισμένο το μέλλον του και των παιδιών του».

Γιατί, λοιπόν, χρειάστηκε να μπει σ’ αυτή την περιπέτεια;

Τα ακριβά σχολεία εξασφαλισμένα, η (εξαιρετικής ποιότητας και status) στέγη επίσης, όπως και οι «τζιπάρες» και το «άγριο» ταχύπλοο. Ενας «σπόρτσμαν» της πολιτικής, που συνδύαζε τα χόμπι του με το εκάστοτε υπουργείο. Στον χιονιά που είχε ακινητοποιήσει πυροσβεστικά και αστυνομικά οχήματα, εκείνος έβαλε στο τζιπ τα χιονολάστιχα και άφησε πίσω του τον κρατικό μηχανισμό. Στο υπουργείο Ναυτιλίας ήταν ώρα (και) για ταχύπλοο.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 15, 2008

Aγιορείτικος Mεγαλοϊδεατισμός*

Eίναι σημαντικό στέλεχος του κατασκευαστικού τομέα στην Eλλάδα. Πενηντάρης (πρώην αριστερός, νυν γενικώς «ορθολογιστής»), έχει γεμίσει την Aθήνα με κτίρια για τα οποία μάλλον δεν είναι και πολύ περήφανος. Mε πολλούς γνωσhttp://www.blogger.com/img/gl.link.gifτούς και ελάχιστους φίλους. Kοσμοπολίτης, και κοσμικός με μέτρο, ανήκει στη σημερινή κοινωνική ελίτ. H ανάγκη του-απαίτηση για το «προνομιακό» είναι ο τρόπος ζωής του. Γνωρίζει αρκετούς πολιτικούς, δημοσιογράφους-σταρ, συντρώγουν ή συνδιασκεδάζουν και, βεβαίως, εδώ και μερικά χρόνια έχει και τον πνευματικό του στο Ορος.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 08, 2008

Παίζει η Φυσική ζάρια;

Ενας, ο κορυφαίος, Ελληνας φυσικός της εποχής μας, που δεν ζει (βεβαίως) στην Ελλάδα, φέρεται να περιέγραψε το πολυαναμενόμενο και (ιδιαίτερα προβεβλημένο) πείραμα στο CERN (την προσεχή Τετάρτη) με το ακόλουθο ανέκδοτο: «Θυμίζει τον μεθυσμένο που ανακαλύπτει φεύγοντας από το μπαρ ότι έχασε το πορτοφόλι του κι αρχίζει να ψάχνει στο ρείθρο του πεζοδρομίου. Τον βλέπει ένας περαστικός και τον ρωτάει:

- Τι ψάχνεις;

- Το πορτοφόλι μου.

- Πού το έχασες;

- Εκεί (και δείχνει στο απέναντι πεζοδρόμιο!).

- Και γιατί δεν ψάχνεις εκεί;

- Διότι εδώ έχει φως.»
Ολόκληρο το άρθρο εδώ