Ενα πέρασμα

Η Νιλφέρ Ταρικαφιάρ είναι καθηγήτρια Κοινωνιολογίας σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Πόλης και από τις γνωστές φεμινίστριες της Τουρκίας. Σήμερα είναι και η «ψυχή» της ελληνοτουρκικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Δάφνη». Η δράση μη κυβερνητικών οργανώσεων έχει προκαλέσει στην Ελλάδα πολλές συζητήσεις. Οι βασικές (καλοπροαίρετες) ενστάσεις διατυπώνονται (τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά) για τη μορφή της δράσης τους. Για ένα μεγάλο κομμάτι τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς (εκεί σαφώς μεγαλύτερο), η δράση των ΜΚΟ είναι μάλλον ακατανόητη, περίπου περιττή -αφού υπάρχουν οι παραδοσιακές μορφές δράσης που επιτρέπουν μεγάλες συσπειρώσεις και στο κάτω κάτω έχουν αποδειχθεί, στο παρελθόν, αποτελεσματικές. (Π.χ. συνδικαλισμός, κομματικές πρωτοβουλίες, συλλαλητήρια, κοινοβουλευτικός έλεγχος, Τοπική Αυτοδιοίκηση, κ.λπ.). Κι αν για πολλές περιβαλλοντικές ΜΚΟ υπάρχει μια γενική ανοχή ή αποδοχή, η περίπτωση ενός ελληνοτουρκικού φεστιβάλ στην Ξάνθη και στην Πρίγκηπο από μια ελληνοτουρκική ΜΚΟ παρουσιάζει εύλογο ενδιαφέρον. Ενας από τους δασκάλους της ελληνικής δημοσιογραφίας, ο Νικηφόρος Αντωνόπουλος, έλεγε ότι «πάντα, όταν γράφετε, στο μυαλό σας να έχετε τον κακοπροαίρετο και όχι τον καλοπροαίρετο αναγνώστη». Λοιπόν, η φιλοξενία κυμάνθηκε στα όρια της συγκυρίας. Μάλλον προς το αξιοπρεπώς ανεκτό. Τα περισσότερα καλύφθηκαν από προσφορές των δύο δήμων και νομαρχιών. (Οι λόγοι είναι και οικονομικοί, αφού τόσο προς τα Πριγκηπόννησα από Ελλάδα όσο και από την Τουρκία προς τη Θράκη αναπτύσσεται ένα νέο είδος τουρισμού με σημαντικά οφέλη -όπως είπαν οι δύο δήμαρχοι- για τις τοπικές οικονομίες. Χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. (Ο τουρισμός του εκδιωγμένου.) Δεκαπέντε - είκοσι χρόνια πριν, στη Θράκη, η Ντιλέκ, ο Σαμί, η Μίνα, ο Τζεβδέτ, η Ιλκέμ, ο Χαλίλ και η Ντιλντάρ, έφτιαξαν μια παρέα που αποδείχτηκε ένα «πέρασμα». Με εξαίρεση τη Μίνα, τα άλλα ήταν παιδιά της τουρκικής μειονότητας. Παιδιά που με κάποιον τρόπο ξέφυγαν από τους παραδοσιακούς δρόμους που είχε φτιάξει για αυτούς η ελληνική κουτοπονηριά - και το αντίστοιχο για να μην παρεξηγούμαστε, αν και όλο και κάποιος θα βρεθεί να μιλήσει για αντεθνικούς συμψηφισμούς. Εν προκειμένω ως κουτοπονηριά ορίζω να μη μαθαίνουν σωστά ούτε ελληνικά ούτε τουρκικά, να μην μπορούν να επιδιορθώσουν το σπίτι τους, να μην μπορούν να μετακινηθούν, να είναι όμηροι δύο υπουργείων Εξωτερικών και δύο μυστικών υπηρεσιών.

Η συνέχεια εδώ.