Οι εφημερίδες στο τέλος του μονόδρομου...

Ο Γ. T. ΣΤΙΝΤ δεν ήταν καθόλου τυχαίος. Μέχρι τις μέρες του (εκεί στα 1880) οι εφημερίδες ήταν απλώς παραρτήματα των κομμάτων. Πληρώνονταν για να δημοσιεύουν τα προγράμματα ή τις θέσεις τους, γι' αυτό και η κυκλοφορία τους ήταν εξαιρετικά περιορισμένη. Ο Στιντ - ίσως λόγω καταγωγής (βαθιά θρησκευόμενοι γονείς) - έβαλε την αίρεση σ' έναν κατ' εξοχήν ευνοϊκό για τέτοιους πειραματισμούς χώρο. Ως εκδότης της «Pall Mall Gazette», μιας φιλελεύθερης εφημερίδας, αποφάσισε να θίξει από τις στήλες της το μαλακό υπογάστριο της βικτωριανής Βρετανίας, την πορνεία ανήλικων κοριτσιών. Έκανε, λοιπόν, κάτι εξωφρενικό: αγόρασε ένα ανήλικο κορίτσι, το εγκατέστησε σε οίκο ανοχής κι έπειτα από λίγο καιρό το πούλησε στη Γαλλία. Μετά δημοσίευσε σε συνέχειες στην εφημερίδα τις περιπέτειες της μικρής. Ο Στιντ έγραψε:

Διαβάστε ολο το άρθρο εδω

Εξέγερση σε αστικές ερήμους Αρχιτεκτονική, τ' ακούς

ΦΟΡΑΝΕ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ, καίνε τις δικές τους περιοχές, πιο επιθυμητός τους στόχος είναι τα σχολεία, πιο εύκολος τα αυτοκίνητα. Κατά έναν περίεργο τρόπο, μία από τις ρίζες των εξεγέρσεων στο Παρίσι φθάνει στην Αθήνα ακριβώς πριν από 72 χρόνια. Τότε, στα 1933, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο «υπεγράφη» από τους κορυφαίους της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής η Χάρτα των Αθηνών. Ήταν το πιο γοητευτικό όσο και (εκ του αποτελέσματος) το πιο απογοητευτικό αρχιτεκτονικό κίνημα. Που πέτυχε να επιβάλλει τη σημερινή μορφή στην κύρια κατοικία, αλλά και στη σημερινή πόλη. Γνωστότερος απ' όλους ο Λε Κορμπιζιέ, ήταν αυτός που μπροστά στο οικιστικό αδιέξοδο (ιδίως μετά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο) πρόκρινε τη δημιουργία του «σπιτιού - εργαλείου» αλλά και τα τεράστια κτίρια της «συλλογικής οικογένειας».

Διαβάστε ολόκληρο το αρθρο εδώ

Ο «Κουαλουνκουισμός» ή εκδοχές περί Τύπου

ΓΚΟΥΛΙΕΛΜΟ TZANINI ήταν σχετικά γνωστός στην ιταλική κοινή γνώμη από τη θητεία του ως εκφωνητή στο «Ράδιο Τομπρούκ». Το 1943 συντάσσει και διακινεί ευρέως ένα φυλλάδιο μέσω του οποίου - και στο «όνομα του απλού ανθρώπου» - εξαπολύει επίθεση εναντίον των ελίτ (πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών) οι οποίες «τα έχουν κάνει πλακάκια εις βάρος του απλού ανώνυμου ανθρώπου». Ο Τζανίνι δηλώνει ότι αυτός θα ξεσκεπάσει τον ρόλο τους και τα σκάνδαλά τους και ότι αυτός είναι ο μόνος στον οποίο έχει εμπιστοσύνη ο απλός άνθρωπος. Έναν χρόνο μετά κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού του με τον τίτλο «L' Uomo qualunque» («Ο απλός άνθρωπος»). Το πρώτο τεύχος έκανε μπαμ. Ξεπέρασε τα 80.000 αντίτυπα αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα. Μέσα σε δυο χρόνια έφθασε τα 800.000! H συνταγή ήταν απλή: Σκανδαλολογία με προσωπικές επιθέσεις και χτυπήματα πάνω και κάτω από τη ζώνη στους ανθρώπους της νέας εξουσίας...

Διαβάστε ολόκληρο το αρθρο εδω

Ιστορίες με σύνορα...

Ο ΑΛΦΡΕΝΤ Μοϊσίου χρωστάει - λένε - την πορεία του στην οικογένειά του. Δεν έγινε τυχαία υφυπουργός από τον Εμβέρ Χότζα, ούτε τυχαία του εμπιστεύθηκε ο παρανοϊκός δικτάτορας (και γνωστός ελληνολάτρης) το πρόγραμμα των μπούνκερ. Των χιλιάδων πολυβολείων που λόγω (και) του κόστους καταδίκασαν την Αλβανία να μείνει επί χρόνια στο περιθώριο του κόσμου. Ο Άλφρεντ Μοϊσίου, ο σημερινός πρόεδρος της Χώρας των Αετών, είναι γιος ενός ήρωα του B' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πατέρας του, ο Σπίρο Μοϊσίου, στρατιωτικός του βασιλιά Ζώγου αρνήθηκε το 1940 να υπακούσει τους Ιταλούς και να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας.

Διαβάστε ολόκληρο το αρθρο εδώ