ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ τον ήξεραν καλά είπαν πως δεν φορούσε ποτέ του κράνος. Κάποιοι άλλοι το αμφισβήτησαν. Αλλά όποιοι κι αν έχουν δίκιο, η βασική ερώτηση παραμένει αναπάντητη: γιατί τα τελευταία ξημερώματα της ζωής του να ήταν στα 31 του στην παραλιακή κοντά στη Γλυφάδα;
Διαβάστε ολοκληρο το αρθρο εδώ
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 6 μήνες
10 σχόλια:
Θα έλεγα κατ΄αρχην ότι πρόκειται για ένα πολύ σωστό και καλογραμμένο άρθρο (ως συνήθως),για να τονίσω στη συνεχεία ότι: αυτού του είδους η διάθεση για υπέρβαση των ορίων ασφάλειας, όπως περιγράφονται, μπορεί να είναι συναισθηματικά αυθεντικές, δηλαδή ειλικρινείς, αλλά σίγουρα δεν αποτελούν και το "καλύτερο" κομμάτι ενός "καλοσχηματισμένου εγώ".
Πρόκειται για ένα "δοξαστικό τελετουργικό" της εξέγερσης του ανώριμου ατόμου.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ακόμα και οι συλλογικές επαναστάσεις επισείουν την σημαία του ενθουσιασμού, πόσο μάλλον οι εξωστρεφείς ατομικές εξεγέρσεις.
Οπωσδήποτε αυτές οι συμπεριφορές, πέρα όλων των άλλων, είναι και αποτέλεσμα της σωρευμένης ενέργειας του νέου ανθρώπου η οποία ζητεί διέξοδο πέρα από το οριζόμενο κοινωνικό πλαίσιο δράσης.
Με άλλα λόγια πρόκειται για την ανάγκη (και πολυτέλεια) του νέου ανθρώπου να ξοδεύεται (σπαταλιέται) ενεργειακά.
Εκτος αυτης, σίγουρα υπάρχουν και πολλές άλλες "χαραμάδες" από τις οποίες μπορεί να δει κανείς το θεμα"
ΑΣ
ναι,υπάρχουν πολλές χαραμάδρες.Προσωπικά εχω γοητευθεί απο τις προσεγγίσεις ορισμένων κοινωνικών ψυχολόγων (οσο στέκει ο όρος) διότι κατ' αρχην δεν ειναι αξιολογικές.Χαιρομαι ειλικρινά για το σχόλιο.Ειχα πολλές επιφυλάξεις πριν τη δημοσίευση.
Η έννοια της διακινδύνευσης εμφανίζεται διαχρονικά, κάθε φορά με διαφορετικό περίβλημα, στην περιπέτεια του ανθρώπου μέσα στην ιστορία. Σε συνθήκες όμως μετα-νεωτερικού "αχταρμά" και στις προσεκτικά κατασκευασμένες ιδεολογικές προσπάθειες να συνδεθεί με την υπαρκτή παγκοσμιοποίηση και τον εκσυχρονιστικό τρίτο δρόμο, απαιτείται περισσότερη περίσκεψη. Ο Giddens και η προσπάθεια του να πείσει ότι είναι πλέον γεγονός η αυτενεργής συγκρότηση της ανθρώπινης ταυτότητας, διαψεύδεται και μάλιστα σε κρίσιμα σημεία. Η διακινδύνευση μόνο και μόνο ως αντίδραση σε μία καταθλιπτική ρουτίνα( λ.χ extreme games) και η συγκρότηση ακόμα του ατόμου σε μεγάλο βαθμό από τη τηλεόραση (διακινδύνευση σε καταναλωτική βάση) δίνουν βροντερό παρών.
"Σε συνθήκες όμως μετα-νεωτερικού "αχταρμά" και στις προσεκτικά κατασκευασμένες ιδεολογικές προσπάθειες να συνδεθεί με την υπαρκτή παγκοσμιοποίηση και τον εκσυχρονιστικό τρίτο δρόμο, απαιτείται περισσότερη περίσκεψη. Ο Giddens και η προσπάθεια του να πείσει ότι είναι πλέον γεγονός η αυτενεργής συγκρότηση της ανθρώπινης ταυτότητας, διαψεύδεται και μάλιστα σε κρίσιμα σημεία."
apasxolisime ομολογω οτι με ξεπερνά αυτη η διαπίστωση.Που βρισκεις την αντιφαση;
Kαλησπέρα,
Αφορμή στο να επισκεφτώ την σελίδα, μου έδωσε ένας άλλος μοτοσυκλετιστής όταν "πόσταρε" το άρθρο στο forum μας.
Καταρχήν να εκφράσω την κάθετη αντιδρασή μου με τον τρόπο με τον οποίο ξεκινά το άρθρο. Σε μια κοινωνία σαν την Ελλάδα με τα δικά της στερεότυπα που ακόμα δεν έχει καταφέρει να ξετινάξει από πάνω της, το να ξεκινάει ένα άρθρο με το γεγονός ότι κάποιος έφυγε από την ζωή γιατί ΔΕΝ φόραγε κράνος, το μοναδικό πράγμα που τον κρατάει εν ζωή, προκαταλαμβάνει αρνητικά τον αναγνώστη, πόσο μάλλον τον Έλληνα αναγνώστη.
Η μοτοσυκλέτα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα μέσο που σε πάει από το σημείο Α στο σημείο Β. Όπως και ένα μαχαίρι μπορεί να κόψει μια φέτα ψωμί ή να δολοφονήσει κάποιον, έτσι και το δίτροχο σε κάποιον άμυαλο μπορεί να αποτελέσει δολοφονικό όπλο. Επίσης διαφέρει κατα πολύ από τα λεγόμενα extreme sports ακόμα και όταν μιλάμε για αγώνες σε ελεχγόμενο περιβάλλον από κινδύνους (πίστα).
Κατοννοώ ότι το άρθρο θέλει να αναδείξει την επιθυμία του ανθρώπου να ξεπερνάει τα δικά του προσωπικά όρια κινδύνου αλλά με ενοχλεί ότι η αρχή και το τέλος του, καταλήγουν στην επικινδυνότητα της μοτοσυκλέτας.
Ένα απλό παράδειγμα για τα στερεότυπα της Ελλάδος, είναι η αναφορά περι lifestyle, μηχανές μεγάλου κυβισμού κτλ. Δυστυχώς αυτό έχει περάσει στον κόσμο και προβλέπω διαιώνιση του κακού.
Ξέρω ότι αναφέρθηκα μόνο για την μοτοσυκλέτα, αλλά έχει φτάσει το σημείο εκείνο που εξοργίζομαι όταν προσπαθούν να με κατατάξουν σε μια παρέα τρελλών με μοναδικό σκοπό να φύγουν από την μάταιη τούτη ζωή όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Φιλικά,
Κώστας
Προς ΧΕΒ.Ναι τωρα μάλλον συνεννοηθηκαμε.
Προς Κωστα: Κατανοώ την ενσταση,κι εγω μοτοσυκλετιστής ειμαι.Γι΄αυτο αν πρόσεξες στην αρχη παρακάμπτω το θεμα του κράνους .Παρ' ολα αυτα ξέρεις ,τοχεις δει οτι ιδιως το καλοκαίρι η σαγιονάρα στη μηχανή στα νησιά ειναι στην ημερήσια διάταξη.Ασε το κράνος...Αυτο-θέλησα να επισημάνω- κρυβει μια επιλογή.Δεν ειναι απλώς "ο αμυαλος νέος"...
Λυπάμαι που θα παρέμβω μόνο με το προσωπικό μου παράδειγμα, χωρίς να έχω να παραθέσω θεωρίες και αναλύσεις βαθυστόχαστες.
Έχασα το μοναδικό αδελφό μου από μοτοσυκλέτα, στα εικοσιδύο του χρόνια.
Το ατύχημα συνέβη εκατό περίπου μέτρα από το εξοχικό μας σπίτι, επί της λεωφόρου Μαραθώνος, στη Νέα Μάκρη.
Ήταν μεσημέρι καλοκαιριού και είχε βγει για μια μικρή απόσταση. Ήταν κουρασμένος. Δεν φορούσε-φυσικά(!)-κράνος.
Να σημειώσω ότι ήταν ένα παιδί κάθε άλλο παρά άμυαλο, σύμφωνα με τη μαρτυρία όλων όσων τον γνώριζαν. Οδηγούσε δε μοτοσυκλέτα από δεκαέξι ετών, πάντα με γνώση και άδεια των γονιών, αρχικά μικρού κυβισμού και μετά τα δεκαοκτώ μεγαλύτερη. Δεν είχε στο ενεργητικό του ατυχήματα. Επίσης οδηγούσε και αυτοκίνητο και σύμφωνα με τους φίλους του ήταν ιδιαίτερα συντηρητικός και προσεκτικός.
Να σημειώσω επίσης ότι δεν έφταιγε ο ίδιος, δεδομένου ότι ο εβδομηνταπεντάχρονος που τον "έφαγε" κάνοντας επί τόπου στροφή πάνω στη λεωφόρο, καταδικάστηκε ως μοναδικός υπαίτιος από το δικαστήριο.
Να σημειώσω επίσης ότι δεν συμμετείχε σε αγώνες κι ότι χρησιμοποιούσε τη μοτοσυκλέτα μόνο όταν δεν είχε αυτοκίνητο ή όταν ήθελε να αποφύγει την κίνηση.
Τι ωφελεί;
Από τότε σκέφτηκα πολλές φορές πάνω στο θέμα. Είχα και έχω πολλούς φίλους που οδηγούν μοτοσυκλέτα. Ο ίδιος ο μετέπειτα άντρας μου οδηγούσε την περίοδο που σκοτώθηκε ο αδελφός μου και σταμάτησε πολύ αργότερα.
Κατέληξα-σωστά ή λάθος- στο ότι η μοτοσυκλέτα είναι πράγματι ένα μέσον που ενέχει υψηλό κίνδυνο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα λόγος αποτροπής από τη χρήση της, απλά είναι σημαντικό ο χρήστης να έχει επίγνωση του κινδύνου και να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα προστασίας. Δυστυχώς πολλοί νέοι, λόγω ανωριμότητας ή ανεπαρκούς πληροφόρησης, δεν έχουν απόλυτη συναίσθηση του κινδύνου. Κατέληξα επίσης στο συμπέρασμα ότι οι νέοι άνθρωποι τείνουν να υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους σ' αυτά τα θέματα και ότι συχνά δεν ελέγχουν ακόμη απόλυτα το σώμα τους, τον εαυτό τους γενικότερα. Αν και δεν έχω διαβάσει σχετικές έρευνες, νομίζω ότι είναι πολύ συχνότερα τα σοβαρά ή θανατηφόρα ατυχήματα με μοτοσυκλετα ανάμεσα στους κάτω των τριάντα ή έστω κάτω των 32-33 παρά ανάμεσα στους μεγαλύτερους, παρότι η χρήση της έχει αυξηθεί ιδιαίτερα σε όλες τις ηλικίες. Προσωπικά δεν έχω ακούσει κανέναν άνω των τριανταπέντε να παθαίνει σοβαρό ατύχημα με μηχανή κι ελπίζω αν μη διαψευσθώ. Αν τα πράγματα έχουν έτσι καλό θα ήταν να προστατεύουμε τους νέους μας με πιο πείμονη πληροφόρηση, αντί να υπερτιμούμε κι εμείς τις δυνατότητες τους, εκθέτοντας τους σε κίδυνο.
You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it
» » »
Cool blog, interesting information... Keep it UP » »
What a great site Certification kitchen pennsylvania restaurant hotel offers http://www.lottery-result-7.info Florida small business life insurance &aposall state homeowners insurance &apos male model hd tv Marilyn manson ringtones bad credit personal loan Fair trade wooden toys online games water filters African american supermodel photos swimsuit
Δημοσίευση σχολίου