Δευτέρα, Ιανουαρίου 28, 2008

Είναι τρελοί αυτοί οι Βενετοί (ή τα «λάθη» του Asterix)

O Χόρχε ντε Μπούργος, ο σκυθρωπός μοναχός στο «Ονομα του Ρόδου», προσπαθεί να πνίξει την ανακάλυψή του με τις δολοφονίες όσων μέσα στη σκοτεινή βιβλιοθήκη ήρθαν σε επαφή με ό,τι πιο επικίνδυνο δημιούργησε ο Σατανάς: με το γέλιο. Με την ανακάλυψη του χειρογράφου του Αριστοτέλη «Περί γέλωτος», που στα μάτια του Ντε Μπούργος αποκαθήλωνε τον μεγάλο φιλόσοφο. Τότε, τον 13ο αιώνα, μόνο ο Θωμάς ο Ακινάτης ήταν κάπως ανεκτικός στο γέλιο, το οποίο η χριστιανική Ευρώπη θεωρούσε αντίθετο της ευσέβειας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ενας στρατός - μεγαλοεπιχειρηματίας

Στις 18 Οκτωβρίου 1914 ένας άγνωστος Κεμάλ (το «κομμάτι» της προωπικότητάς του που δεν προβάλλεται από τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια) βρισκόταν ως στρατιωτικός ακόλουθος στη Βουλγαρία. Ο Μουσταφά Κεμάλ βίωνε μία από τις πιο δυνατές ερωτικές απογοητεύσεις στη ζωή του λόγω της άρνησης του Βούλγαρου υπουργού Πολέμου στρατηγού Κοβάτσεφ να συνεναίσει στον γάμο του Τούρκου αξιωματικού με την κόρη του Μίτι. Ο Κεμάλ στέλνει επιστολή στον φίλο του Σαλίχ στην οποία (λέει ένας από τους βιογράφους του, ο Alexandre Jevakhoff -στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τραυλός) παραθέτει ένα γαλλικό ποίημα, άγνωστου ποιητή: «Η ζωή είναι σύντομη, λίγο όνειρο, λίγη αγάπη και μετά καλημέρα. Η ζωή είναι μάταιη, λίγο μίσος, λίγη ελπίδα και μετά καληνύχτα». Και προσθέτει στην επιστολή του: «Σαλίχ μάθε αυτούς τους στίχους απέξω και, ανάλογα με το πώς βλέπεις εσύ τη ζωή, μπορείς να διαλέξεις την πρώτη ή τη δεύτερη φράση». Εννέα μέρες μετά, η Τουρκία μπαίνει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των κεντρικών αυτοκρατοριών και ο Κεμάλ επιστρέφει για να γίνει ο «ήρωας της Καλλίπολης».
Διαβάστε οόκληρο το άρθρο εδώ

Δευτέρα, Ιανουαρίου 21, 2008

Μερικοί TV stars και ένας «αντιστάρ»

«Πολύ το διασκέδασα» θα έλεγε σήμερα για τη «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής» ο Λέων Β. Καραπαναγιώτης, ο δημοσιογράφος. Βλέπετε, ο συγγραφέας Φίλιπ Ροθ ήταν από τους αγαπημένους του. Και έτυχε δύο βιβλία του Ροθ να εκδοθούν στην Ελλάδα μετά τον θάνατο του Λ. Καραπαναγιώτη – τέτοιες μέρες πριν από δύο χρόνια. Και τι βιβλία. Ειδικά η «συνωμοσία», που ήταν από τα θέματα που πάλεψε να ξεριζώσει στη δημοσιογραφική αντίληψη.

Και, αντίθετα, θα ήταν σήμερα ίσως ο μόνος από τους «εφημεριδάδες» που δεν θα διασκέδαζε ούτε θα κάγχαζε χαιρέκακα με τα παθήματα της τηλεοπτικής νομενκλατούρας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ