Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΩΤΟΣ είναι δικηγόρος. Πρώτη φορά επισκέφθηκε τις ΗΠΑ το 1994. Πριν από λίγες εβδομάδες, μαζί με την κόρη του και τη μητέρα της πέρασαν πάλι από τη διαδικασία της βίζας σχεδιάζοντας ένα νέο ταξίδι εκεί.«Φοβούμαι ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με σας», του είπε η ευγενέστατη υπάλληλος του σχετικού τμήματος.
«Δηλαδή;», τη ρώτησε.
«Για το όνομά σας υπάρχει καταχώριση από τα κεντρικά στις ΗΠΑ. Λυπάμαι. Θα σας ειδοποιήσουμε αν θα εγκριθεί το ταξίδι σας. Πάντως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για τη σύζυγό σας και την κόρη σας», του απάντησε.
Ο Δημήτρης Ζώτος ήταν συνήγορος υπεράσπισης στην πρώτη δίκη της 17N. «Και να φαντασθεί κανείς», λέει, «ότι ο πελάτης μου (Ψαραδέλλης) αθωώθηκε»...
Περιστατικά σαν αυτό ακούγονται όλο και πιο συχνά τελευταία και χρησιμοποιούνται ως επιβεβαίωση των πιο σκληρών εκφραστών ενός αντιαμερικανισμού, οι οποίοι αμφισβητούν όχι τόσο τις πολιτικές του χειρότερου προέδρου που κυβέρνησε ποτέ στις ΗΠΑ όσο την ουσία (αλήθεια ) των αξιών που επικαλείται.
Διαβάστε ολο το αρθρο εδω
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 1 χρόνια
6 σχόλια:
Εξαιρετική η παράθεση του θέματος, η ανάπτυξη του.
Δυο λόγια επί της ουσίας. Αμερικανισμός («εύστοχος» όρος)είναι ο καθρέφτης του μέλλοντος μας.
Το λέω έτσι εντελώς απλά απαλλαγμένα από φορτίσεις πολιτικές, πολιτισμικές, ηθικές, συναισθηματικές κοκ.
Ο Αντιαμερικαρικανισμός, ως έννοια, είναι η έκφανση της δαιμονοποίησης του φόβου μας ή και της φοβικοτητας μας ακόμη, στο νέο, στο διαφορετικό, σε αυτό που εμείς δεν είμαστε αλλά που σίγουρα θα γίνουμε και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά.
Πρόκειται για μια λατρεία, έναν άλλο «θρησκευτισμό», μια βαθιά ιδεοληψία.
Μετά από τα παραπάνω προσωπικά μπορώ να συζητήσω για τις οποίες αθλιότητες και τα λάθη της Αμερικανικής πολιτικής, να προσθέσω τις οποίες δικές μου αρνητικές παρατηρήσεις στη λίστα των πολιτικοκοινωνικών ενστάσεων, ιστορικά και
κυρίως σήμερα.
Να είμαι ακόμα πολέμιος της Αμερικανικής πολιτικής όταν κρίνω.
Όμως δεν μπορώ να συζητώ φτύνοντας στον καθρέφτη το μελλοντικό είδωλο, την αυριανή εικόνα της ανθρωπότητας, ανεξάρτητα αν μου αρέσει ή όχι.
Κι αυτό επειδή δεν είμαι θρησκευόμενος παγανιστής ή μονοθεϊστής.
Συνεπώς μου είναι αδιανόητο να πολεμάω με πνεύματα και δαιμόνια.
Και ο Αντιαμερικανισμός είναι δαιμόνιο.
Για το προηγουμενο σχολιο ΑΣ
Τάκη δεν κατάλαβα τελικά εσύ είσαι Αμερικανός ή Αντιαμερικανος?
Ρε, τι ζόρι τραβάτε με τη μεγάλη πατρίδα?
Όλοι Αμερικανοί είμαστε πάρτε το χαμπάρι!
Εκτός από όσους δεν τοχουνε καταλάβει.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Και ιδιαίτερα του αριστερού (εγώ έχω κάνει θεραπεία)
ΑΛΕΧ
Προς ΑΣ:"ο αντιαμερικανισμός ειναι δαιμόνιο"...Συμφωνω...Το ιδιο αραγε και ο αμερικανισμός;
Κι αυτο το "αναπόφευκτο" της εικονας της κοινωνίας πιθανόν ετσι να ειναι.Το θεμα ειναι αν εντάσσεται κανείς σ'αυτο ή οχι.Εκούσια ή ακούσια.Αν τον περιλαμβάνει ή τον αποκλείει...Εκει νομίζω ειναι η ταμπακιέρα...
ΑΕΧ τωρα καταλαβες;
Βεβαιως ειναι και ο Αμερικανισμος δαιμονιο.
Οταν θεοποιειται.
Δεν χρειαζεται να εντασεται κανεις σ΄αυτο το "αναποφευκτο" του Αμερικανισμου, μας περιλαμβανει ο ιδιος ουτως ή αλλεως.
Αντιθετως πολλοι θεωρουν οτι χρειαζονται τον Αντιαμερικανισμο προκειμενου να δωσουν ενα περιεχομενο,ενα συγκεκριμενο νοημα στη ζωη τους.
Μιλαμε, αν δεν εχουμε καταλαβει περι τινος προκειται, για το συγχρονο "ασκητικο ιδεωδες". ΑΣ
"Μην ξεχνάτε ότι πριν από τη δικτατορία και το Κυπριακό, υπήρχε μια ισχυρή φιλοαμερικανική Δεξιά."
Xρειάζεται να αποεκπαιδευτούμε απο μύθους γερά ριζωμένους, οι οποίοι δήθεν δε μας αφορούν ώς ανήκοντες σε άλλη παράταξη, σε άλλο κόσμο.
Ουδέν αναληθέστερο, η Δεξιά απο τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια δε χαρακτηρίζεται απο φιλοαμερικανισμό
αλλά την ανάγκη φιλοτιμία ποιούσα..
-------
"Αλλά η δικτατορία και το Κυπριακό, δύο καθαρά πολιτικά γεγονότα, έδωσαν μια νέα διάσταση στον εν Ελλάδι αντιαμερικανισμό. Κι αυτός, με το τέλος του διπολισμού, εκφράσθηκε και από τα δεξιά. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ο δεξιός ένιωσε πως μπορεί να απελευθερώσει τον αντιαμερικανισμό του.."
Παράξενο ακούγεται, θα μπορούσε να συμβεί και το αντίθετο. Σε ποιούς έφταιξε η δικτατορία και το Κυπριακό για να τους μετατρέψει απο αμερικανόφιλους σε αντί...
αλλού βρίσκεται η ταμπακέρα,
η εξουσία τρέφεται απο τα μυστικά της, με την έννοια όχι του κρυμμένου αλλά του απροσδιόριστου,
των γεγονότων που δύσκολα εντοπίζονται και ακόμη δυσκολότερα μπορούμε να τα διαπραγματευθούμε αντιμέτωποι με τη μαζική κουλτούρα και τους αποπλανητές.
Δημοσίευση σχολίου