Ο Κλείτος που έγινε Κλίντον

Η οικογένειά του ηρθε στην Ελλάδα πριν από καμμιά δεκαπενταριά χρόνια-ισως και περισσότερο.Αφησαν το σπίτι τους στην Κορυτσά και βολεύτηκαν σε ένα μισο-γκρέμιο στα Πετράλωνα .Μειονοτικοί(σ.σ στον Ε.Τ χρησιμοποίησα τον όρο "βορειοηπειρώτες" και σε 1-2 μέρες θα υπάρξουν νεότερα επ' αυτού) ,μιλούσαν πολύ καλά τα ελληνικά και το χαρακτηριστικότερο,το όνομα του 5χρονου γυιού τους: Κλείτος. «Τ΄ ονομα του παππού του και του δικού του παππού και του προ-προ-προ» μου ειπε περήφανη η μητέρα του για την συνεχή μεταφορά του ονόματος από γενια σε γενιά.
Μεσα σε πέντε χρόνια οι αλλαγές στα Βαλκάνια αναποδογύρισαν όχι μονο τον χάρτη και τις κοινωνίες αλλά και το όνομα του μικρού Κλείτου. Ακουσα μια μέρα τη μικρή του αδελφή να τον φωνάζει «Κλίντον» και μετα και τη μητέρα του και τον πατέρα του. Στον δρόμο ακουσα και αλλα παιδιά να τον φωνάζουν «Κλίντον».
Ρωτώντας , μου εγινε σαφές πως η μετονομασία εγινε σχεδόν φυσιολογικά και αποδεκτή ως να ηταν πάντα ετσι. Τα δυο ονόματα ηταν σχεδόν όμοηχα .Η αγνοια για τον μακεδόνα στρατηγό (απόδειξη ότι η παράδοση δεν λειτουργεί πάντα χωρις την απαραίτητη γνώση) και ο φρεσκος και ισχυρός φιλοαμερικανισμός στην Αλβανία του Μπερίσα ηταν οι κυριότερες αιτίες για το «μετα-βαλκανικό βαφτίσι» του μικρού βορειοηπειρώτη.
Είναι επίσης ενδεικτικό της σχεδόν ανευ όρων αμερικανολατρείας που αναπτύχθηκε στην Αλβανία τα τελευταία χρόνια. Το τσαλαπάτημα του σερβικού εθνικισμού από της αμερικανονατοϊκες βόμβες ,η «ανοιξη του Κοσόβου» και τα δειλά βήματα προς τη Μεγάλη Αλβανία (από τα οποία δεν απείχε ουτε ο μεγάλος Κανταρέ) λειτούργησαν ως πυξίδα σωτηρίας της αλβανικής κοινωνίας. Από τον χοτζικό εγκλεισμό στο πέλαγος της παγκοσμιοποίησης με αμερικανό πλοηγό .
Παράλληλα η πολύ σημαντική αλβανική παροικία στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ ενθαρρύνθηκε να ανοίξει τις αγκαλιές της σε νέους μετανάστες από τη «χωρα των βουνων και των αετών».Αλλωστε η επιφυλακτικότητα της Ευρώπης απέναντι στα ρευματα των αλβανών μεταναστων εισπράχθηκε στην Αλβανία περιπου ως «αποκλεισμός ».Η Αλβανία είναι σημερα ισως η πιο φιλοαμερικανική χωρα της Ευρώπης (συμμετέχει ακόμη και στο Ιράκ) και μονο εντυπωση δεν πρέπει να προκαλεί η χτεσινη υποδοχή στον Τζωρτζ Μπούς.(Ευτυχως το ονομά του δεν δημιουργεί ευκολες παρηχήσεις).
To αρθρο δημοσιευτηκε σημερα (Δευτέρα 11/6) στον ΕΤ