Παρασκευή, Μαΐου 04, 2007

Γριβα μ’ σε θέλει ο Αρχιεπίσκοπος

Προφανώς ηταν –τουλάχιστον- υποψιασμένος ο κ.Χριστόδουλος για τις αντιδράσεις που θα πυροδοτούσε ένα τρισάγιο στον ταφο του Γριβα .Και επειδή εχει περάσει η εποχή που «διάβαζε», είναι βεβαιο ότι ο αρχιεπίσκοπος παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τα δρώμενα τοσο στην ελληνική οσο και στην κυπριακή σκηνή.
Η σημασία της Θρησκείας και του ρόλου της στις κοινωνίες στηρίχτηκε πάνω στη διάκριση του ιερού απο το βέβηλο ή –οπως το έθεσε η ιστορικός (και πρωην μοναχή) , Κάρεν Αρμστρονγκ ,στη διάκριση του Μυθου απο τον Λόγο.Και ενω η κοινωνική οργάνωση ,η πολιτική, εχει να κάνει με τον Λόγο ,η θρησκεία εχει να κάνει με τον Μυθο (εξισου αναγκαίος στις μύχιες αναζητήσεις του ατόμου).
Ο αρχιεπίσκοπος συνηθίζει να τσαλαβατουάει και στα δύο.Και προφανως επαναδιαπραγματεύεται τα όρια του ρόλου του διεκδικωντας κάτι περισσότερο απο την κεφαλή μιας Εκκλησίας.Αυτο φάνηκε και στην παρέμβασή του για το βιβλίο της ιστορίας.Το πρόβλημα δεν ηταν (ουτε ειναι) οι αντιρρήσεις του .Προφανως και δικαιούται η εκκλησία να εχει άποψη για τα ιστορικα γεγονότα ,ιδιως οταν σ’ αυτα (επανα)κρίνεται ο ρόλος της.Ομως οταν ο ηγέτης της θεωρεί πως νομιμοποιείται να υποδειξει στον πρωθυπουργό τη στάση του (απευθυνόμενος δημοσίως σ’ αυτόν αλλά στη διάρκεια μιας κυριακάτικης λειτουργίας ) ,τοτε ειναι μάλλον σαφές οτι ο κ.Χριστόδουλος διεκδικεί εναν ρόλο ο οποίος θεσμικά δεν προβλέπεται για θρησκευτικούς ηγέτες στις συγχρονες δημοκρατίες .
Οι θρησκείες μπορούν να υπάρξουν μονο οταν διακρίνονται απο την κοσμική σφαίρα και δη απο το Κράτος.Αντιθετα οσο περισσότερο επιζητούν χωρο στη δημόσια ζωή μιας κοινωνίας ,τοσο περισσότερο «απο-ιεροποιούνται».Οσο οι θρησκείες παραμελούν τον ρόλο τους στην ιδιωτική σφαίρα τόσο περισσότερο χωρο αφηνουν στο συγχρονο σουπερ-μαρκετ των νεων «θεων» και «θρησκειών» και τοσο περισσοτερο ελκυστικές φαινονται οι νέου τυπου patchwork-θρησκείες που υπόσχονται λύτρωση και αυτο-εκπλήρωση εδώ και τωρα!
Ο αρχιεπίσκοπος αντιθετα ολο και περισσότερο επιδιώκει την εισοδο της ελληνικής Εκκλησίας στον δημόσιο χώρο.Και το όχημα –ουτε εκει δυστυχως δεν πρωτοτυπεί- είναι ο εθνικισμός. Ο αρχιεπίσκοπος-«πολιτικός» τέλεσε τρισάγιο στον τάφο ενός στρατηγού που διχασε ένα νησί ενώ ο αρχιεπίσκοπος -ιεράρχης θα τελούσε τρισάγιο μονο στον Μακάριο,ο οποίος ηταν αλλωστε και επικεφαλής της κυπριακής εκκλησίας. Η στάση του πάνω από τον τάφο του Γριβα επανέφερε έναν όρο που αποδόθηκε από τον κυπριακό λαο στον Μακάριο(και μάλιστα σε αντιδιαστολή με τον ρόλο του Γρίβα) αλλά που φαινεται ότι είναι ολο και περισσότερο στις αναζητησεις του κ.Χριστόσουλου:Το ρολο του Εθνάρχη…
Το αρθρο δημοσιεύτηκε στον ΕΤ (Παρασκευή 4/5)

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα πω απλά: "βρίσκει και τα κάνει."

passer by

alekos markellos είπε...

Δεν έχει 4 seasons στην Κύπρο;
:)
Γειά σου βρε Τάκη!
Σιδεροκέφαλος στο νέο μετερίζι, απο την καρδιά μου στο εύχομαι!
Πάμε Σύρο;

Ανώνυμος είπε...

Τον τίτλο του Εθνάρχη φέρει ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και η Εκκλησία της αναφέρεται ως "Εθνάρχουσα Εκκλησία". Οι λόγοι ιστορικοί και προφανείς.
Ο Γρίβας ήταν ο άνθρωπος που ηγήθηκε του αγώνα για την απελευθέρωση του νησιού από την 1/4/1955-59 και αρχηγός της ηρωικής οργάνωσης ΕΟΚΑ. Καμμία σχέση με την ΕΟΚΑ Β' (συνήθως τα σίκουαλς πάσχουν...)
Καλά έκανε ο Ελλαδίτης Αρχιεπίσκοπος και τέλεσε τρισάγιο στην μνήμη του. Αντιθέτως, ο ρόλος του Μακάριου δεν είναι και πολύ ξεκάθαρος.
α) Δέχτηκε την αγγλική πρόταση να μπει στον διάλογο και η Τουρκία, διότι από την αρχή αποσκοπούσε στην ανεξαρτησία (μόνη περίπτωση για να γίνει αρχηγός κράτους) και όχι στην Ένωση, η οποία ήταν παγία επιδίωξη τόσο των προκατόχων του (ας θυμηθούμε το δημοψήφισμα του 1951 του Μακαρίου Β', τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε και το αποτέλεσμα: 96% υπέρ της ΕΝΩΣΗΣ).
β) Το ότι πάντα ήταν ο άνθρωπος των Άγγλων στην Κύπρο, φάνηκε καθαρά και από την "εξορία" του στις Σεϊχέλες και την επαναφορά του, μία παρωδία που θα τον έκανε "λαοπρόβλητο ηγέτη" και θα παραμέριζε την πραγματική αγωνιστική και ηγετική φυσιογνωμία του Γρίβα.
γ) Ποιος τον έσωσε από το πραξικόπημα του 1974 και πού τον πήγε; Μήπως θυμάται κανείς ποιος κάλεσε από το Λονδίνο τους Τούρκους να επέμβουν για την "αποκατάστασιν της ομολότητος και της δημοκρατίας εις την Μεγαλόνησον";

Αυτά τα λίγα για να ξέρουμε και τι λέμε.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστό το άρθρο του Τάκη Καμπύλη και κάτι ακόμη για να μη ξεχνάμε πού κατέθεσε στεφάνι ο κ. Χριστόδουλος:

Πριν από 1974, η Τουρκία είχε μια πρώτη ωραία ευκαιρία για επέμβαση στην Κύπρο και την ευκαιρία αυτή είχε δώσει τότε στην κυβέρνηση της Άγκυρας ο άνθρωπος που όπως σωστά γράφει ο Τάκης Καμπύλης δίχασε την Κύπρο. Στις 15 Νοεμβρίου 1967 ο Γρίβας διέταξε τη γνωστή επίθεση εναντίον του Αγίου Θεοδώρου και της Κοφίνου και ο άγριος σφαγιασμός των Τουρκοκυπρίων στα δύο αυτά χωριά έχει περάσει πια στην ιστορία. Η τουρκική εισβολή αποσοβήθηκε τότε ύστερα από έντονες διπλωματικές ενέργειες τις οποίες είχε χειρισθεί ο απεσταλμένος των ΗΠΑ στην Κύπρο Cyrus Vance. Το 1974 όμως η κυβέρνηση της Άγκυρας άρπαξε για καλά την καινούργια ευκαιρία που έδωσε η χούντα των Αθηνών με το γνωστό πραξικόπημα και βέβαια με τη βοήθεια της ΕΟΚΑ που επανασυγκρότησε ως ΕΟΚΑ Β’ όταν επέστρεψε στην Κύπρο το 1971 πάλι ο ίδιος μοιραίος άνθρωπος, ο Γρίβας.
Προφανώς, ούτε αυτή την ιστορία γνώριζε ο κ. Χριστόδουλος γιατί και τότε εξακολουθούσε να διαβάζει . .

Αθήναιος είπε...

Δεν δε βλέπω για πολύ στον Τύπο με αυτά που γράφεις...

Κατσιβελοι-Katsiveli είπε...

Δεν εχει διδαχθει τίποτα απο τους προκατόχους του που ασχολήθηκαν με την πολιτική και τα αποτελέσματα στη χώρα!!!!!

Ανώνυμος είπε...

@Θυμάμαι "Στις 15 Νοεμβρίου 1967 ο Γρίβας διέταξε τη γνωστή επίθεση εναντίον του Αγίου Θεοδώρου και της Κοφίνου και ο άγριος σφαγιασμός των Τουρκοκυπρίων στα δύο αυτά χωριά έχει περάσει πια στην ιστορία."

Αν θυμόμαστε, καλό είναι να τα θυμόμαστε όλα. Η επίθεση στην Κόφινο έγινε σε «απάντηση» αναλόγων ενεργειών της ΤΜΤ, ή μήπως την «ξεχάσαμε» εντελώς; Και στο κάτω-κάτω της γραφής, ο Αρχιεπίσκοπος κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του ανθρώπου που αγωνίστηκε για την λευτεριά της Κύπρου, ή μήπως ανέφερε ρητά ότι τιμά τον αρχηγό της ΕΟΚΑ Β’;

Μάρκος είπε...

Τακούλη μας, πάλι τις ανυπόστατες κατηγορίες άρχισες.

1. Δεν έκανε τρισάγιο στον τάφο ενός στρατηγού που δίχασε ένα νησί, έκανε τρισάγιο στον τάφο ενός στρατηγούυ που απελευθέρωσε ένα νησί

2. Το τρισάγιο προς ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ (ναι! Ακόμα και στον Χίτλερ, για παράδειγμα) όχι μόνο δεν πρέπει να είναι κατακριτέο, αλλά ευκτέο. Σύνελθε! Ποιος είσαι εσύ κύριε Τάκη μας που αφορίζεις δογματικά τον Α ή τον Β μετά θάνατον και κατακερραυνώνεις έναν Ιεράρχη όταν κάνει Τρισάγιο στο μνήμα του; Ούτε ο Πάπας του Μανιχαισμού δε λέει τέτοιες κοτσάνες. Και τις λες εσύ, δήθεν "προοδευτικός" και δήθεν "ανοιχτός" άνθρωπος, που καταδικάζεις τα Δόγματα; Εκφράζεις το ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΟΓΜΑ, το κατάλαβες;

3. Βέβαια σε έχουμε μάθει. Να ξεροβήξει ο Χριστόδουλος, τέσσερις μήνες θα ασχολείσαι μαζί του. Βρε άιντε από δω τρέχα στη Γιάννα που σου τα στάζει γιατί ο Λαμπράκης είχε πολλούς και καλύτερους από σένα και πρέπει να φτιάξει φυτώριο και η νέα φυλλάδα που δουλεύεις τώρα.

Ανώνυμος είπε...

Το Κυπριακό Ζήτημα:

Καταρρίπτονται με ντοκουμέντα

οι συκοφαντίες κατά του Διγενή



Γράφει : Γλαύκος Χρίστης



Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε σε δυο πολυσέλιδους τόμους από τις εκδόσεις Αρμός, της Αθήνας, θέτει, μεταξύ άλλων, τα πράγματα στη θέση τους στο πολυσυζητημένο θέμα του αρχηγού της ΕΟΚΑ Γεώργιου Γρίβα Διγενή, που είχε κατασυκοφαντηθεί ασύστολα, κυρίως από κομμουνιστικούς κύκλους, για την μετά την ΕΟΚΑ δράση του στην Κύπρο, όταν ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β.



Το βιβλίο είναι γραμμένο από τον πρώην Λυκειάρχη και δημοσιολόγο Γαβριήλ Μηνά, που διετέλεσε πρόεδρος της ΕΣΕΑ (Επιτροπή Συντονισμού Ενωτικού Αγώνα). Τίτλος του βιβλίου «Η Εθνική Αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο». Πρόκειται, όπως αναγράφεται στο βιβλίο, για μια Ιστορική Επισκόπηση της περιόδου 1959-1974.



Ο συγγραφέας του βιβλίου, μέσα στις 956 σελίδες και των δυο τόμων, κάνει μια γενική ανασκόπηση της προαναφερθείσας περιόδου όσον αφορά το Κυπριακό ζήτημα. Στηρίζει τα γραφόμενά του σε πολλά ντοκουμέντα της εποχής εκείνης, σε μια πλουσιότατη βιβλιογραφία, στο ημερολόγιο του Διγενή, στην αλληλογραφία του Διγενή με το Μακάριο και άλλες προσωπικότητες της Ελλάδας και της Κύπρου και στην προσωπική του εμπειρία από την ανάμιξη του στα πράγματα της εποχής εκείνης.



Και τι δεν είπαν και δεν έγραψαν οι συκοφάντες του Διγενή! Ότι την περίοδο 1971-1974 είχε φθάσει στην Κύπρο και ανέλαβε δράση ως αρχηγός της ΕΟΚΑ Β, στα πλαίσια μιας ευρύτατης συνωμοσίας των Αμερικανών, της Σία, των Βρετανών και του ΝΑΤΟ, των Τούρκων και της Χούντας της Αθήνας. Ότι ήταν τάχα το εκτελεστικό όργανο της συνωμοσίας, η οποία στόχευε την εξουδετέρωση του Μακαρίου για να καταστεί δυνατή η επιβολή λύσης στο Κυπριακό αντεθνικής, διχοτομικής, νατοϊκής. Όλες αυτές οι συκοφαντίες καταρρίπτονται από το συγγραφέα με ντοκουμέντα. Σκοπός της ίδρυσης της ΕΟΚΑ Β ήταν να αποτρέψει λύση του Κυπριακού που θα απέκλειε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ήταν μια εποχή που ο Κυπριακός λαός ήταν διχασμένος μεταξύ των υποστηρικτών της συνέχισης του ενωτικού αγώνα όπως κληροδοτήθηκε από την παράδοση και τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59 και των υποστηρικτών της Μακαριακής παράταξης που διεξήγε τότε ενδοκοινοτικές συνομιλίες που έτειναν να αποκλείσουν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.



Η ιστορική περίοδος 1959-1974 χαρακτηρίστηκε από το συγγραφέα ως η περίοδος αυτοματαίωσης του Ελληνισμού όσον αφορά την εθνική μοίρα της Κύπρου γιατί η Ελληνική κοινότητα, με βάση τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου τέθηκε κάτω από την απόλυτη εξάρτηση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας σ` όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και γιατί έκτοτε και ιδιαίτερα κατά την υπό επισκόπηση περίοδο η Κύπρος αντιμετώπισε από τη μια την εχθρότητα της Αμερικής και της Βρετανίας και από την άλλη η διαχείριση του Κυπριακού από τους κυβερνώντες στην Κύπρο και στην Ελλάδα υπήρξεν ολέθρια.




Το βιβλίο περιλαμβάνει Φωτογραφικό Ένθετο με πολλές φωτογραφίες γεγονότων της εποχής εκείνης, πλουσιότατη βιβλιογραφία και είναι αφιερωμένο στη γυναίκα του συγγραφέα Ιουλιέτα «για την πολύμορφη και πολύμοχθη συμβολή της στη συγγραφή και την έκδοση αυτού του βιβλίου». Το σχέδιο του εξωφύλλου φιλοτέχνησε ο γλύπτης Ευάγγελος Μουστάκας και η ηλεκτρονική επεξεργασία έγινε από την γραφίστρια Ελένη Μουστάκα.

Ανώνυμος είπε...

νομιζω να διαβασετε κανενα βιβλιο που ο συγγραφεασ τεκμιριονει οτι γραφει.Νομιζω να διαβασεται την πραγματικη αληθεια για πιο λογο το ΑΚΕΛ δεν ηθελε ποτε τον Γριβα στην Κυπρο.Μαθετε τον λογο του δηθεν εθναρχη Μακαριου στισ 19/07/1974.Και οσο αφορα την Επειχειρηση Κοφινου καλα εγινε και ο μονοσ που ειχε αντιρεισεισ γιατιν επειχειρηση ηταν ο Γριβασ.

Ανώνυμος είπε...

Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΕ ΑΡΝΙΑ.ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ.ΣΚΑΒΟΙ ΣΤΑ ΟΠΛΑ.ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΛΟΣ ΜΟΝΟ ΝΕΚΡΟΣ