Τα «ταξί» της Φυλακής

Δεν υπάρχει –λένε- χειρότερο πράγμα στη φυλακή από το να εισαι «ταξί».Στη φυλακή ένα πράγμα χρειάζεται κανείς: Χρήματα. Πολλά.Περισσότερα κι απ’ οσα χρειαζόταν «εξω».
Ο κρατούμενος ,εχει υπολογιστεί ότι χρειάζεται περίπου 1200 ευρω το μηνα για τη σίτιση (της επιλογής του) τα ψώνια του ,τον χρονο επικοινωνίας με τους «εξω» και για την επαφη με το δικηγόρο.
Υπάρχουν κάποιοι,αρκετοι,που το σηκώνουν άνετα αυτό το κόστος.Υπάρχουν όμως και πολλοί στην άλλη πλευρα.Τοτε οι δευτεροι μπορεί να γινουν «ταξι» των πρωτων. Δηλαδή να πάνε στην ουρά στο συσίτιο και να το μεταφέρουν στο κελί αυτου που πληρώνει.Για κάθε τέτοια διαδρομή ,το «ταξι» πληρώνεται με μία τηλεκάρτα τη βδομάδα. Το «ταξι» ένα πράγμα διαθέτει άπειρο στη φυλακή:Χρόνο.Βλέπετε όλα εκείνα τα προγράμματα απσχόλησης, εκμαθησης μιας τέχνης και αλλα τέτοια «αριστερά» εμειναν στα χαρτά.Μόνο ένα σχολείο δευτερης ευκαιρίας ξέμεινε στον Κορυδαλλό .
Ο φθηνός χρόνος του φυλακισμένου είναι και η βάση του «σωφρονιστικού»( γέλια) συστήματος. Αναπαράγει ολες τις απαραίτητες διαφοροποιιήσεις που μπορούν να (υπο)στηριξουν ένα μεγάλο οικονομικό κύκλωμα που ζει από τις φυλακές. Οσοι περισσότεροι οι κρατούμενοι τοσο πιο κερδοφόρο το συστημα.Εντός και εκτός.
Τα σουπερ-μάρκετ με τα οποία εχουν συμβληθεί οι φυλακές ,τα εστιατόρια και τα μαγειρεία τις μέρες του επισκεπτηρίου, τα χαρτοπωλεία,τα εμπορικά με ρούχα, οι (κανονικοί) ταξιτζήδες και βέβαια δικηγόροι αλλά και φύλακες.Και όπως μάθαμε προσφάτως ,ακόμη και δικαστικοί.
Οι πλούσιοι φυλακισμένοι απολαμβάνουν πολύ περισσότερο κύρος απ΄ότι τα «ταξί» επειδή εχουν προσβασιμότητα στις ευκαιρίες του συστήματος. Το μονο –λένε- που δεν εξαγοράζεται στις φυλακές ,είναι το δικαίωμα στα μεροκάματα .Που προσμετράται στην ποινη,μειωνοντάς την.Εκει ,λένε ,ολοι είναι ισοι διότι τηρείται αριθμός πρωτοκόλλου που (μετα από παρατράγουδα) ελέγχεται από εισαγγελείς.
Αυτο το τελευταίο καταφυγιο ισότητας, ειχε χαθει στις φυλακές του Μαλνδρίνου. Οι φύλακες πάτησαν τα «ταξι» εκει που πονουσαν.
Εδω και μηνες ηξεραν στο υπουργείο Δικαιοσύνης ότι οι συνθηκες «σωφρωνισμού» στο Μαλανδρίνο ειχαν σκληρυνει.Οι φύλακες στερησαν τα μεροκάματα σε πάρα πολλούς και με απλό τρόπο:Τους εβγαζαν καθημερινά στην αναφορά κι ετσι εχαναν τη σειρά τους στο τελευταίο δικαίωμα που πρακτικά τους αναγνωριζόταν.Και ο ανθρωπος χωρίς κανένα δικαίωμα μοιάζει μ’ αυτόν που βρισκεται με την πλάτη στον τοίχο.Οταν δεν εχεις χωρο για υποχώρηση τοτε η επίθεση είναι μονόδρομος. Αυτό ηταν το «σχεδιο» εξέγερσης για το οποίο εσπευσε να διαβεβαιώσει η Κυβέρνηση.
Το αρθρο σδημοσιεύτηκε Παρασκευη 27 ΑΣπριλίου στον Ε.Τ