Παρασκευή, Ιουνίου 03, 2005

Η λέξη της εβδομάδας: Ψυχανάλυση

Η λέξη της εβδομάδας: Ψυχανάλυση. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 ο φροϋδισμός αγκαλιάστηκε στην Ελλάδα όχι από γιατρούς αλλά από εκπαιδευτικούς και δη τους δημοτικιστές. Το 1946 η πρώτη ψυχαναλυτική ομάδα στην Ελλάδα είναι γεγονός: Ανδρέας Εμπειρίκος, Γεώργιος Ζαβιτσιάνος, Δημήτρης Κουρέτας, Μαρία Βοναπάρτη.

Η «γενιά» της ψυχανάλυσης...

Η Bertha έμεινε γνωστή στην Ιστορία ως «Άννα Ο». Ήταν ασθενής τού Josef Breuer, στενού φίλου τού Σίγκμουντ Φρόυντ. Η Bertha παρατήρησε ότι ένιωθε ανακούφιση μιλώντας για τις τρομακτικές παραισθήσεις της (αργότερα, στα 1900, έγινε η πρώτη κοινωνική λειτουργός στην Ευρώπη και ασχολήθηκε με τα παιδιά, αν και η ίδια δεν παντρεύτηκε). Το «καθάρισμα της καμινάδας» (όπως η ίδια ονόμασε τη διαδικασία) ήταν το πρώτο λιθαράκι στο οικοδόμημα της ψυχανάλυσης.
Ο Πέτρος είναι συγγραφέας και ζει με τη Βασιλεία, η οποία διδάσκει σε περιφερειακό Πανεπιστήμιο. Πρώτη _ τρία χρόνια πριν _ ξεκίνησε ψυχανάλυση η Βασιλεία κι από πέρυσι και ο Πέτρος. Σαράντα κάτι αυτός, 30 κάτι αυτή, ανακάλυψαν πράγματα που κρατούν για τον εαυτό τους αλλά και κάτι ακόμη: ότι πολλοί φίλοι τους επίσης κάνουν ψυχανάλυση και, αρκετοί, ψυχαναλυτική θεραπεία. Ο Πέτρος, προχθές σε μια παρέα, σιγομουρμούριζε ότι «από τα αμφιθέατρα του '80 και τις διαδηλώσεις, βρεθήκαμε στα ντιβάνια των ψυχαναλυτών»... Είναι όντως αυτή η πορεία τής γενιάς του '80; Τα βιβλία του Ίρβιν Γιάλομ έχουν ξεπεράσει στην Ελλάδα τα 170.000 αντίτυπα.
Στο Πάντειο και στο Χίλτον περισσότεροι απο 3.000 πολίτες (όχι μόνο απο την
Αθήνα) έσπευσαν να τον ακούσουν. Αυτό το ενδιαφέρον αποτελεί άραγε έναν δείκτη, μπορεί να συνυπολογιστεί σε μια ευρύτερη τάση σήμερα; Πριν από 11 χρόνια κυκλοφόρησε στη Γερμανία το βιβλίο ενός μεγάλου φροϋδιστή, τού Έρνεστ Ρίχτερ, με τον περίεργο τίτλο «Όποιος δεν επιθυμεί να υποφέρει, θα πρέπει να μισήσει». Σε συνέντευξή του στην (τότε) «Νέα Οικολογία», είχε εξηγήσει: «Όταν ένας άνθρωπος δεν αντιπαρατίθεται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αλλά συνεχώς δημιουργεί ψεύτικες εικόνες, όταν δεν μπορεί να αντέξει τις αδυναμίες και να λυπηθεί για τα λάθη του, τότε χρειάζεται έναν ή περισσότερους εχθρούς στους οποίους προβάλλει αυτά που δεν θέλει να δει και να αντιληφθεί στον εαυτό του. Όσα περισσότερα απωθεί τόσο περισσότερους εχθρούς χρειάζεται».
Η ψυχανάλυση δεν είναι μια απλή...
... διαδικασία. Περιγράφεται ως μακρόχρονη και επίπονη. Και είναι και δαπανηρή. (Μια μέση τιμή κυμαίνεται περίπου στα 50 έως 60 ευρώ το 45λεπτο και κανονικά χρειάζονται τέσσερις συνεδρίες τη βδομάδα, αν και πλέον περιορίζονται _ λόγω (και) του κόστους _ στη μία ή τις δύο. Κι όμως. Τα «μηνύματα» λένε ότι ένα κομμάτι τής ελληνικής κοινωνίας, σήμερα, σπεύδει στο ντιβάνι! Αποτελούν, εάν όχι το μοναδικό, πάντως το πιο ενδιαφέρον «κίνημα κατά μόνας, που αναπτύχθηκε μετά τον θάνατο του θεού». Διότι _ όπως λέει ο Γιάννης Σταυρακάκης _ διδάσκων στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ και έγκυρος μεταφραστής στα ελληνικά τού Λακάν (του άλλου μεγάλου πόλου τής ψυχανάλυσης), «αν δεν είχε προηγηθεί ο θάνατος του θεού, ενδεχομένως δεν θα είχε αναπτυχθεί ο (ψυχ)αναλυτικός λόγος».
Η κατάρρευση των βεβαιοτήτων συνεισέφερε στον δρόμο προς την ψυχανάλυση; Ο Θανάσης Τζαβάρας (καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας) σημειώνει τη «συνάντηση» τού Μαρξ με τον Φρόυντ, λίγο πριν τον «Μάη του '68» και την «ψυχανάλυση (τότε) ως στοιχείο απελευθέρωσης και επαναστατικότητας». Στην Ελλάδα, ήδη επί Χούντας (και λίγο μετά), «ήρθε» ως συνέχεια τού Φροϋδομαρξισμού ο Μαρκούζε. Εκείνη την περίοδο σας θυμίζω τη μεγάλη «προγιαλομική» εκδοτική επιτυχία του «Κέδρου», με το μυθιστόρημα «Εγώ και αυτό» της Μαρί Καρντινάλ.
Μετά το '80 και με την αύξηση του αριθμού των ψυχαναλυτών στην Ελλάδα, καταγράφεται όντως μια σημαντική αύξηση ψυχαναλυόμενων. Πόσοι; Δεν υπάρχουν στοιχεία. Μόνον εμπειρικά. Και μετά; Μετά, η θρησκευτικότητα εξέπεσε· το ίδιο και η... ΕΣΣΔ. Ταυτίζεται το γεγονός με τη νέα ώθηση της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα; «Και ναι και όχι», θα απαντήσουν ψυχαναλυτές. «Η διευθέτηση της αυτογνωσίας, ως μέρους μιας φιλοσοφικής αναζήτησης, μπορεί να είχε καλυφθεί από την επαναστατικότητα μιας γενιάς αλλά μπορεί και όχι»... Ίσως αυτό είναι το πιο γοητευτικό κομμάτι της ψυχανάλυσης, η απελευθερωτική της δύναμη: κάθε άνθρωπος «είναι» και μία διαφορετική απάντηση, σε τόσο κοινά ερωτήματα.
Στην Ελλάδα οι ψυχαναλυτές...
... υπολογίζονται περίπου σε 130 έως 150. Από αυτούς, λίγο περισσότεροι από 100 βρίσκονται στην Αθήνα και οι υπόλοιποι στη Θεσσαλονίκη και (ελάχιστοι) στην Πάτρα και το Ηράκλειο. Ο Θανάσης Τζαβάρας απαντά μονολεκτικά στην ερώτηση «τι ψάχνει αυτός που χτυπάει την πόρτα του ψυχαναλυτη»: «Τον εαυτό του».
Η Σταυρούλα Μπεράτη _ καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας _ είναι πρόεδρος της «Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας» (υπάρχουν και άλλες
«εταιρείες») και εντοπίζει τους ενδιαφερόμενους για ψυχανάλυση στα αστικά κέντρα. Μάλιστα, τα άτομα αυτά είναι μέσου ή ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου, ενώ σ' αυτά συγκαταλέγονται και αρκετοί φοιτητές αλλά και άτομα σε ηλικίες κυρίως μεταξύ 20 και 22 και μέχρι τα 45.«Διότι, μόνο αν έχεις αναλάβει την ευθύνη του εαυτού σου και βέβαια αν σ' ενδιαφέρει να είσαι δημιουργικός στη ζωή σου _ αυτό που λέμε να "κάνεις πράγματα" _, τότε στο αίτημα τής αλλαγής της ψυχικής σου οργάνωσης μπορεί να σε βοηθήσει η ψυχανάλυση.» Ενδιαφέρον έχει και η εκτίμηση ότι, συνήθως, όσοι πηγαίνουν για ψυχανάλυση δεν ανήκουν στις οικονομικές ελίτ. «Οι πλούσιοι, λέει ο Θ. Τζαβάρας, έχουν άλλους τρόπους. Ταξίδια κ.λπ». Άλλωστε ο Φρόυντ είχε πει ότι «ευτυχία είναι η ικανοποίηση μιας παιδικής επιθυμίας(...) Ευτυχία είναι η μεταγενέστερη εκπλήρωση μιας προϊστορικής επιθυμίας. Γι' αυτό ο πλούτος φέρνει τόσο ελάχιστη ευτυχία!: το χρήμα δεν ήταν επιθυμία στην παιδική ηλικία».
Πολλοί ψυχαναλυτές συμφωνούν ότι η ψυχανάλυση είναι πιο κοντά στις πνευματικές ελίτ. «Συγγραφείς και γενικά άνθρωποι που σκέφτονται πιο "εσωτερικά" είναι πιο έτοιμοι για την ψυχανάλυση», σημειώνει η Σταυρούλα Μπεράτη.

Ο δρ Σταύρος Μέντζος...
... ήταν για χρόνια καθηγητής Ψυχανάλυσης και Ψυχοθεραπείας, στο αντίστοιχο κέντρο, στο Βερολίνο. Σήμερα, δέχεται τους ασθενείς του στο ιατρείο του στη
Φρανκφούρτη: «Νομίζω ότι, διεθνώς, το "ντιβάνι" περιορίζεται για δύο
λόγους: πρώτον οικονομικούς και δεύτερον λόγω της παράλληλης εμφάνισης νέων ψυχοθεραπευτικών κινήσεων. Βέβαια, αν αθροίσουμε όλες αυτές τις κινήσεις, θα διαπιστωθεί μάλλον άνοδος παρά μείωση. Ίσως ο κόσμος τώρα στρέφεται σε λιγότερο χρονοβόρες θεραπείες. Σήμερα στη Γερμανία, όλο και περισσότεροι κάνουν προσανατολισμένη ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία» Ποιοι; «Κυρίως ένα κομμάτι που ανήκει στην πανεπιστημιακή ελίτ και πολλοί φοιτητές».
Πριν από περίπου 20 χρόνια, Βερολινέζοι γιατροί έπεισαν με μελέτες τα Ασφαλιστικά Ταμεία ότι είναι προς το συμφέρον τους να επιδοτήσουν την ψυχανάλυση, παρά να αναλάβουν το κόστος της θεραπείας διάφορων π.χ.
ψυχοσωματικών παθήσεων. Το αντίστοιχο ισχύει και στις ΗΠΑ και στην Αγγλία.
Περίπου 20.000 ψυχαναλυτές εργάζονται σήμερα σε όλο τον κόσμο (προφανώς, κυρίως στη Δύση), χωρισμένοι σε «κόμματα» _σημάδι ενός ανοιχτού διαλόγου για τον σύγχρονο άνθρωπο _ με κορυφαίους τούς φροϋδιστές και τους λακανιστές αλλά και με γιουνγκιανούς και «συμπεριφοριστές».

11 σχόλια:

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Η ψυχανάλυση στην Ελλάδα (και γενικά στην Ευρώπη) δεν τυγχάνει της αποδοχής που χαίρει στις ΗΠΑ. Δεν έχει περάσει στην καθημερινότητά μας ως ανάγκη. Ο μέσος Ευρωπαϊος δεν έχει πεισθεί βρε παιδί μου, ότι θα λύσει τα προβλήματά του στο ντιβάνι (και παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου από τον σεβαστό κύριο Γιάλομ -που είναι και της μοδός τελευταία σ'αλώνια και σαλόνια!).

(Τελικά μήπως πουλάει έτσι ο Γιάλομ, διότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο;)

Καμπύλης Τάκης είπε...

Ενας φιλος μου εστειλε με mail τη διευκρίνιση οτι κακώς συνδέουμε τον Γιάλομ με το "ντιβάνι" αφου ειναι θεραπων της ομαδικής ψυχανάλυσης.Πάντως και στην Ευρωπη υπάρχουν πρακτικές και αναζητήσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν οτιβρισκονται στον δρόμο που οδηγεί εκεί που καταλήγει και η ψυχανάλυση.

Ανώνυμος είπε...

MIAOY !!!

Καμπύλης Τάκης είπε...

ξουτ παλιόγατο απο το ντιβάνι

Ανώνυμος είπε...

τρελαίνομαι με τα μιαου, αλλα όχι και ξουτ απο το ντιβάνι. Άσε που υπάρχει και η πολυθρόνα.

Magica de Spell είπε...

Μετρώντας δύο χρόνια ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας, και ανήκοντας στο εντελώς τυπικό δείγμα των θεραπευόμενων, νοιώθω την ανάγκη να πω δυο λόγια γι αυτό.
Οι περιεκτικότερες φράσεις του άρθρου είναι δύο :
Η απάντηση στην ερώτηση, τι ψαχνει αυτός που χτυπάει την πόρτα του ψυχαναλυτή : «Τον εαυτό του.»
και
«…κάθε άνθρωπος «είναι» και μια διαφορετική απάντηση σε τόσο κοινά ερωτήματα.»

Για μένα η κινητήρια δύναμη που με έσπρωξε να ξεκινήσω μια θεραπεία, ήταν ότι συνειδητοποίησα πως αντί να επενδύσω σε συμπτωματική θεραπεία των ψυχοσωματικών μου νοσημάτων, καλά θα ήταν να μην αναπτύξω άλλα. Υποφέροντας από Σ.Ε.Ε. από την ηλικία των 8 ετών, χάνοντας μαλλιά από 18 ετών και εκδηλώνοντας ένα αυτοάνοσο νόσημα του θυρεοειδούς στα 34, απλώς έπρεπε να φροντίσω την ψυχή μου ώστε εκείνη να φροντίσει το σώμα μου.
Η ελπίδα ότι οι απαντήσεις βρίσκονται εντός μου, ότι η δύναμή μου είναι κρυμμένη μέσα μου και κοιμάται και η ελευθερία μου ανήκει, αρκεί εγώ να την προσφέρω στον εαυτό μου, μ’ έκανε να δω τον εαυτό μου σαν τον δυναμικό άνθρωπο που είναι, σαν το πρόσωπο που μπορεί να εξελιχθεί σ’ ένα πραγματικά ελεύθερο ον.
Νομίζω πια, ότι είναι δύσκολο να απαλλαγεί κανείς από τις νευρώσεις του. Το μυστικό είναι να μπορεί να του αρκεί να τις διαχειρίζεται επιτυχώς. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και στο “Beautiful mind”?

Η ψυχοθεραπεία όποια μορφή κι αν έχει, δηλώνει εξ ορισμού την ελπίδα του θεραπευόμενου να βρει τις απαντήσεις στον εαυτό του και είναι γι αυτό η πιο αισιόδοξη απόφαση που μπορεί να πάρει κανείς. Είναι ένας τρόπος να κόψεις δρόμο προς την αυτοπραγμάτωση. Όμως αυτός ο «συντομότερος» δρόμος είναι πάντα σκληρός και κακοτράχαλος, δύσκολος και βασανιστικός. Είναι αναγκαίο να πιστεύεις ότι στο τέλος του υπάρχεις ένας «καλύτερος εγώ» για να συνεχίζεις να αγωνίζεσαι. Η Ιθάκη που σε περιμένει εκεί, είναι η μόνη που έχει να σε δώσει και μετά το τέλος του ταξιδιού.

Καμπύλης Τάκης είπε...

προς ανωνυμο:Αντε κάτσε ,αλλά στο χαλάκι.Και μη βγάλεις νυχια.
προς emotional_anaemia:Ειμαι πολυ φρέσκος στη ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία αλλά ηδη αισθάνομαι ηλίθιος που οι δογματισμοί μου με ειχαν εμποδίσει τόσα χρόνια.Πάντως κάποια στιγμη ισως εχει νόημα ενα αρθρο για το πως επιλέγουμε ψυχαναλυτη.Εδω νομίζω οτι αν υπάρξει πρόβλημα θα ειναι πολυ οδυνηρό.

Ανώνυμος είπε...

Eσύ με ποια κριτήρια τον επέλεξες;
Kαι να αφήσεις τη γάτα ήσυχη, δεν γρατσουνάει, αν αυτό φοβάσαι.
Πάντως, έχεουν κάτι το απροσδιόριστα αυταρχικά οι σχετικές εκφράσεις (ξουτ, κλπ), ε;

Καμπύλης Τάκης είπε...

Προςε ανωνυμο:Με τα γνωστά κριτήρια.Ρωτησα εναν φίλο ,ρωτησε αλλο φίλο και τελικά ο τρίτος φίλος στον οποίο εχω εμπιστοσύνη ρωτησε τη δική του "ψυ"¨και αυτη εδωσε ενα τηλέφωνο μιας φιλης της "ψυ" και πήγα...Γιατι "απροσδιόριστα αυταρχικό;".Νομίζω εντελώς προσδιορισμένα.

Ανώνυμος είπε...

Πιστευω οτι η ψυχαναλυση ειναι ουσιαστικα κατι ευρεως αγνωστο στην
Ελλαδα.Οι περισσοτεροι αωθρωποι αποτεινονται σε ψυχολογους,ψυχιατρους,θεραπευτες,οι οποιοι διατεινονται οτι εχουν γνωσεις αναλογες αλλα δε διαφερουν
απο καποιο γνωστο απο τον οποιο
μπορει να ζητησει κανεις συμβουλες.
Αυτοι οι επαγγελματιες μπορει να κανουν μεγαλο κακο σε καποιον ο οποιος χρειαζεται βοηθεια.Ακομα στην Ελλαδα υπαρχει ταμπου.
Ας παρουμε παραδειγμα τις γειτονιες
η τους γνωστους.Ζητα καποιος βοηθεια ισον προβληματικος η τρελλος.Κατι θα πρεπει να προσαψουν
Και αυτο ισχυει και για τους απλους
γιατρους για το πως αντιμετωπιζουν
ανθρωπους που περνουν δυσκολη φαση
στη ζωη τους και χρειαζονται βοηθεια.Οσο για το επαγγελματικο
απορρητο αμφιβαλλω αν υπαρχουν
πολλοι επαγγελματιες που να το
σεβονται.Οσο για τον Irving Yalom
πιστευω οτι εγραψε ενα επιτυχημενο
μυθιστορημα.Απο κει και περα η καρριερα του η τα επαγγελματικα του πιστευω ειναι αλλο ζητημα.Παντως παροτι η ψυχαναλυση
ειναι ουσιαστικα μεθοδος δε μπορει
ω'αποφυγει τη συνδεση της με την
"ηθικη",τη φιλοσοφια και το κατεστημενο.Εκει τα πραγματα μπερδευονται πολυ για το ψυχαναλυτη
και το ψυχαναλυομενο.Τελος την υγεια μας και τα ματακια μας.

Ανώνυμος είπε...

Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.

Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).

Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):

- Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).

- Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;

- Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).

- Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.

- Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
- (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.

- Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.

Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.

Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!

Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...

Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.

Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".