Στο βιβλίο του «Problemes» («Προβλήματα»), που εξέδωσε στα 1624 στη Λυών, ο Γάλλος μαθηματικός Μπασέ είχε θέσει και το ακόλουθο πρόβλημα: «Ενα καράβι με δεκαπέντε χριστιανούς και δεκαπέντε Τούρκους επιβάτες πέφτει σε φουρτούνα. Για να σωθεί το σκάφος και το πλήρωμα, ο κυβερνήτης δίνει εντολή να πεταχτούν οι μισοί επιβάτες στη θάλασσα. Για να διαλέξουν τα θύματα οι επιβάτες φτιάχνουν έναν κύκλο και συμφωνούν ότι σε κάθε εννέα επιβάτες, ο τελευταίος θα πέφτει στη θάλασσα, μετρώντας τους από ένα δεδομένο σημείο. Ζητείται να βρεθεί η κατάλληλη διάταξη ώστε όλοι οι χριστιανοί να σωθούν»!Στην Ευρώπη (και δη τη Μεσόγειο) των χρόνων που ακολούθησαν τις Σταυροφορίες, ο Ιερός Πόλεμος είχε επιβάλει (για άλλη μια φορά στην Ιστορία) τους δικούς του μονόδρομους: «Πόλεμος εναντίον των απίστων» εκατέρωθεν. Συγκρούονται συστήματα αξιών που ωστόσο γεννούν και άλλες αξίες, πιο «ευτελείς», αλλά πολύ επιθυμητές: Κέρδη. Η πολυπλοκότητα αυτών των συστημάτων που γέννησε ο Ιερός Πόλεμος (και κάθε «ιερός» μονόδρομος) φαίνεται και από το ότι ενώ οι αρχές του πολέμου ήταν σταθερές, δεν συνέβαινε το ίδιο και με τους εμπολέμους. Ως συμβολική έκφραση της «αμετροέπειας» και της διχογλωσσίας των τελευταίων χρόνων εκείνης της εποχής, οι ιστορικοί δείχνουν (ναι!) την «Αγορά».
Η «Αγορά» της Μεσογείου τον 16ο και 17ο αιώνα είχε αναπτύξει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Τους κουρσάρους. (Θα μπορούσαν άραγε να συγκριθούν με τα σημερινά «κεφάλαια-γύπες» που εξαγοράζουν το χρέος μιας μικρής αφρικανικής χώρας π.χ. από το βρετανικό κράτος και στη συνέχεια κατάσχουν με δικαστικές αποφάσεις σε αστικά δικαστήρια τις εξαγωγές του; Και τα δύο δεν υπήρξαν μέρος -έστω στα όρια- της «Αγοράς»;)
Η συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου