Είχαν πάρει μαζί τους εκείνα τα μεγάλα ψαλίδια που χρησιμοποιούν στις ταινίες οι διαρρήκτες. Τα συρματοπλέγματα που είχαν στήσει οι καραμπινιέροι αποδείχτηκαν παιχνίδι. Εβλεπε κανείς ανθρώπους κάθε ηλικίας να σκίζουν με τρελή χαρά το εμπόδιο και μετά να ψάχνουν τα σπίτια τους.
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 1976, στο Σεβέζο της Ιταλίας. Λίγες, ελάχιστες μέρες πριν, στην πόλη τους είχε σημειωθεί ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά ατυχήματα του 20ού αιώνα. Το νέφος από τη διοξίνη ήταν ένα πραγματικό γεγονός και όχι δυνητικός κίνδυνος.
Ομως εκείνη την Κυριακή η μολυσμένη ζώνη μετατράπηκε σε σκηνή ενός φρικιαστικού θεατρικού έργου. Στη «μαύρη κωμωδία» που προέκυψε, οι ηθοποιοί - κάτοικοι εξακολούθησαν να (παριστάνουν ότι) συνεχίζουν τη ζωή τους στον (άλλοτε) υγιή κόσμο τους, στον κόσμο προ της καταστροφής από την οποία το σκηνικό είχε μείνει άθικτο. Η διοξίνη δεν «φαινόταν» κι αυτοί προσποιούνταν ότι δεν υπήρχε.
Ολκόκληρο το άρθρο εδώ
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 6 μήνες
5 σχόλια:
Αγαπητέ Τάκη, χαίρομαι πάρα πολύ που η νέα γενιά δημοσιογράφων έχει ανάμεσά της ανθρώπους σαν εσένα. Τους έπεφτες μάλλον πάρα πολύς στον ΕΤ, κανονικά θα έπρεπε να αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να σε κρατήσουν. Εύχομαι από καρδιάς καλή συνέχεια στη νέα εφημερίδα!
Γεια σου Τάκη, αντε πάλι στην ανηφορα. κρατα γερά, λεω εγώ
φιλια
ριτς
Καλή συνέχεια στην Καθημερινή. Το άλλο μαγαζί δε χωράει ελεύθερους ανθρώπους. Στη Καθημερινή υπάρχει καλός κόσμος και μία ελπίδα!
Ειδικά με τον Παπαχελά.Τόσο ελεύθερος που δεν ζήτησε μια συγγνώμη από τους Μουοσουλμάνους Πόντιους που τράβηξαν τα πάνδεινα μετά την προβολή του Ντοκυμαντέρ.Αφού την έκανε ητν δουλειά του...τι τον νοιάζει τον ελεύθερο δημοσιογράφο...Παρεπιμπτόντως Τάκη ακόμα χρωστάς εκείνο το άρθρο για το Συνέδριο στην Πόλη.
καλη νεα αρχη!
Δημοσίευση σχολίου