«— Λεμονιά: Αμ εμένα πώς με λένε Εγγλέζικα;
— Τζίμης: Εσένα σε λένε woma
— Λεμονιά: Πώς το είπες, γούμενο;
— Τζίμης: Οχι μη σε είπα δεσπότη(…) Γούμα βρε τσούπι, γούμα αλλά σαν είσαι τσούπα σε λένε gierl.
— Λεμονιά: Αϊ στο καλό χριστιανέ μου που από Λεϊμονιά θα με βαφτίσεις γούμα και γκιέρλ! Εμένα δε μου αρέσουνε ευτούνα τα παράξενα ονόματα, θέλω να μου λές τόνομά μου.δώ
— Τζίμης: Ωράιτ! Αφού το θέλεις θα σε φωνάζω Λεϊμονιά, μα να ξέρεις ότι τόνομά σου Εγγλέζικα λέγεται γκιέρλ.»
T ο απόσπασμα προέρχεται από την κωμωδία «Οι φωστήρες» που γράφτηκε το 1925 από κάποιον (άγνωστο) Ελληνοαμερικανό και περιόδευσε εκείνα τα χρόνια με έναν (επίσης άγνωστο) ερασιτεχνικό θίασο στην σκηνή πολλών ελληνικών κοινοτήτων σε πολλές αμερικανικές πολιτείες. Το ανέσυρε από την αφάνεια η Ιωάννα Λαλιώτου (επίκουρη καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) και αποτελεί παράδειγμα του γλωσσικού ζητήματος που αντιμετώπισαν (και Ελληνες) μετανάστες.
Διαβάστε ολόκληρο τό άρθρο εδώ
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 1 χρόνια
3 σχόλια:
Τάκη, το άρθρο σου μου αποτέλεσε το ικανό ερέθισμα για το post στο blog μου
http://athensfreepaper.blogspot.com/2007/10/blog-post_777.html
http://www.youtube.com/watch?v=Qo3mnXGbJlg
η αληθεια ειναι ότι τα αρθρα σου ειναι πρωτότυπα. Μου θυμίζουν το δικό μου 1998,99, όταν εγραφα ολα τις κοινωνικές πρωτοτυπίες της εφημεριδας.
σε φιλω
ριτς
Δημοσίευση σχολίου