Εκλογές χωρίς πολιτική

Τον Μάρτιο του 2004 ο Κ.Καραμανλής ηταν κυρίαρχος.Οχι τόσο λόγω του εκλογικού ποσοστού αλλα κυρίως διότι ηταν κάτοχος ενός πολύ σημαντικού πολιτικού κεφαλαίου.Η κούραση από την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (σε συνδυασμό με την αδυναμία ανανέωσης του) αλλά και η αισθηση στη χώρα της ευρωπαϊκής σταθερότητας και σιγουριάς προίκισαν τον Κ.Καραμανλή με αξιοσημείωτα ποσοστά πολιτικής συμπάθειας (ή –εστω- ανοχής).
Κι όμως μέσα σε τρία χρόνια αυτό το κεφάλαιο εξανεμίστηκε.Η επικοινωνιακή μονομανία των κορυφαίων εκ των στελεχών της ΝΔ σταθηκε το μεγαλύτερο εμπόδιο για την παραγωγή πολιτικής πράξης και την ιδεολογική συγκρότηση του λεγόμενου κεντροδεξιού χώρου.
Αληθεια πως μπορεί να οριστεί σημερα ο «Καραμανλισμός»; Εκτός από τον (απολίτικο) ηθικισμό τού «σεμνά και ταπεινά» (λές και η πολιτική είναι εξομολόγηση) ποια είναι τα ιδεολογικά στοιχεία που συγκροτούν την ταυτότητά του; Η Νεα Δημοκρατία δεν είναι ένα κλασσικό φιλελέυθερο κόμμα. Διότι ουτε αποδείχτηκε θιασώτης της ανοιχτής κοινωνίας (όπως επιβάλλει η φιλελεύθερη παράδοση και σκέψη-χαρακτηριστικός ο σφιχτότερος εναγκαλισμός με την Εκκλησία) ουτε ενεθάρρυνε τις καινοτομίες στην οικονομία ,στην αγορά εργασίας ή στην Παιδεία.
Αλλά και το στιγμα της «ριζοσπαστικής δεξιάς» επίσης δεν εκφράζει τον «Καραμανλισμό» του 2007.Ειτε λογω της (καλής) διεθνούς συγκυρίας ειτε λόγω της κεκτημένης ταχύτητας από την «Ελλάδα των μεγάλων εργων» ,η χωρα δεν κλείστηκε (εντελώς) στο καβούκι της και η κυβέρνηση φάνηκε να ξεπερνάει (συνηθως ατσαλα και χωρίς στόχους) τους σκοπέλους του κρατισμού .
«Στον Καραμανλή δεν αρέσει να του λένε τι να κάνει» λένε οι στενοί του συνεργάτες και πάντως αυτή η εικόνα κυριαρχεί στα ΜΜΕ.
Γιατί; «Διότι,λενε πάλι συνεργάτες του,θέλει να εχει αυτος τον έλεγχο των εξελίξεων».Το ειδαμε άλλωστε και στην υπόθεση Τσιτουρίδη,και στο δομημένο ομόλογο.Με ευλάβεια η Κυβέρνηση ταλαιπωρηθηκε για εβδομάδες μέχρι να κάνει αυτά που επρεπε να ειχε κάνει από την πρωτη στιγμή.
Το ιδιο συνέβη και με τις εκλογές.Η αναγγελία τους με καθαρα τηλεοπτικούς ορους «prime time» δειχνει ότι το κυριο στοιχείο της πολιτικής ταυτότητας του «Καραμανλισμού» είναι ο τακτικισμός. Όταν το πολιτικό και ιδεολογικό έλειμμα αντικαθίσταται από το «μεροδούλι –μεροφάϊ» της αδράνειας και όταν στον πολιτικό στιβο υπάρχει η σιγουριά του πρωτου ,τοτε η διαδικασία αντικαθιστά την ουσία.
Και τότε πηγαίνουμε στις πιο απολίτικες εκλογές της Μεταπολίτευσης .(Που δεν λέει να κλείσει ως κεφάλαιο της ιστορίας μας).

Το αρθρο θα δημοσιευτεί την Κυριακή 19/8 στον ΕΤ.Κ