Σάββατο, Μαΐου 28, 2005

H ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Πανεπιστήμιο

H ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Πανεπιστήμιο. Ο μεγάλος Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα στα 1158 κατοχύρωσε μια μορφή ασύλου με το περίφημο διάταγμά του (Authentica Habita), το οποίο ήταν ουσιαστικά μια εκδήλωση ευγνωμοσύνης προς το Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας (το αρχαιότερο της Δυτικής Ευρώπης), το οποίο τον βοήθησε στη διαμάχη του με τον Πάπα.

Πανεπιστημιακό άσυλο... Για ποιους;
TETAPTH 18 ΜΑΪΟΥ 2005, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας. Οι φορείς τής πρώην ΑΣΟΕΕ διοργανώνουν ημερίδα με θέμα σχετικό με το Ασφαλιστικό Δίκαιο. Έλληνες και ξένοι προσκεκλημένοι έχουν δεν έχουν προλάβει να καθήσουν στο πάνελ των ομιλητών, όταν μια ομάδα φοιτητών (ή «φοιτητών» δεν είναι γνωστό, ουδείς ζήτησε ταυτότητες) εισβάλλει δυναμικά και διακόπτει με χαρακτηριστική άνεση την ημερίδα. Οι ομιλητές μεταφέρονται άρον άρον στο κοντινό ξενοδοχείο «Παρκ» για να συνεχιστεί η εκδήλωση. H αιτία της διακοπής ήταν ότι χορηγός της εκδήλωσης ήταν μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία. Όπως εξήγησαν οι «εισβολείς», «οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου δεν είναι επιθυμητοί στο Πανεπιστήμιο».

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2005. Στο Πάντειο έχει προγραμματιστεί ημερίδα με θέμα «Μετά τον Αραφάτ, τι;». Έχουν προσκληθεί Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί. H απειλή είναι μάλλον συγκεκριμένη: «Να μην έρθουν οι Ισραηλινοί». H ημερίδα ακυρώνεται και μεταφέρεται στο Ίδρυμα Γουλανδρή Χορν. Δυστυχώς, κάποιοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν ενημερώνονται. Ευτυχώς το μένος όσων αντιδρούσαν εκτονώνεται μόνο στο αυτοκίνητο Ισραηλινού διπλωμάτη.

«Το πανεπιστημιακό άσυλο προστατεύει τον χώρο και όσους νομίμως προσκαλούνται σε αυτόν». Αυτό τουλάχιστον ορίζει ο νόμος πλαίσιο (1268 του 1982).

Θεσσαλονίκη, παραμονές των ευρωεκλογών. Ο Δημήτρης Κερίδης, επίκουρος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, διοργανώνει στο Πανεπιστήμιο εκδήλωση με θέμα «15 χρόνια δημοκρατίας στην Ανατολική Ευρώπη;». Ρώσοι, Τσέχοι και Αμερικανοί ειδικοί βρίσκονται στην πόλη για να παρουσιάσουν τις εισηγήσεις τους. Ανάμεσά τους και ο Γάλλος Στ. Κουρτουά, εκ των συγγραφέων της «Μαύρης Βίβλου του κομμουνισμού», ένα βιβλίο που θεωρήθηκε ότι υπερβάλλει στον αριθμό των θυμάτων από τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Ωστόσο, το ίδιο βιβλίο - όταν πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία - ακόμη και η «Ουμανιτέ» απέφυγε να το χαρακτηρίσει. Αλλά εδώ είναι αλλιώς. Έτσι μια ομάδα φοιτητών - περιγράφει ο Δ. Κερίδης - «σε κατάσταση που δεν απείχε από το αμόκ εισβάλλει και δεν τον αφήνει να μιλήσει. H εκδήλωση είχε εγκριθεί από τα αρμόδια όργανα του Πανεπιστημίου. Επομένως, το ερώτημα είναι απλό: Ποιοι ορίζουν τι είναι και τι δεν είναι ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα Πανεπιστήμια; Οργανωμένες ή μη μειοψηφίες;».

Ο Δ. Κερίδης φαίνεται πως είναι παλαίμαχος...

... σε τέτοιες ιστορίες. Έναν μήνα πριν από την «υπόθεση Κουρτουά» και με αφορμή την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη του β' γραμματέα του ΝΑΤΟ (Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης), τον προσκαλεί στο Πανεπιστήμιο για να συζητήσει με φοιτητές του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων. Το ενδιαφέρον μιας τέτοιας συζήτησης δεν ήταν αυστηρά ακαδημαϊκό, αν σκεφθούμε το Κόσοβο και τη Βοσνία. Αμ δε! «Ο πρύτανης με ενημέρωσε ότι υπήρχαν απειλές. Του μήνυσαν ότι "θα σας κάψουμε αν τον φέρετε στο Πανεπιστήμιο". H συζήτηση ματαιώθηκε».

Το περίεργο σήμερα δεν είναι τόσο ότι μπορεί να γίνονται τέτοιες παρεμβάσεις από οργανωμένες κομματικές ή μη μειοψηφίες. Ούτε το ότι τέτοιου τύπου άσκηση εξουσίας είναι (έστω και δυνητικά) ο κανόνας. H μη ελεύθερη διακίνηση ιδεών δεν είναι το τυχαίο αποτέλεσμα μιας συγκυρίας, αλλά το αποτέλεσμα των συμμαχιών για τη νομή εξουσίας μέσα στα Πανεπιστήμια. Είναι, με λίγα λόγια, η κορυφή του παγόβουνου.

Όλο και περισσότεροι πανεπιστημιακοί βροντοφωνάζουν, ανοιχτά πια, ότι ο μόνος χώρος για τον νόμο πλαίσιο είναι στα σκουπίδια. Ο K. Θ. Σοφούλης (ομότιμος καθηγητής Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου) υποστηρίζει ότι «η εξέλιξη του πανεπιστημιακού ασύλου είναι ένα φαινόμενο της γενικότερης παραλυσίας του συστήματος διοίκησης των Πανεπιστημίων. Το άσυλο έχει γίνει μηχανισμός προστασίας διαφόρων που εισβάλλουν στο Πανεπιστήμιο με όλα τα στοιχεία βίας και επιβολής, τα οποία θα έπρεπε το άσυλο να αποτρέπει. Καταντά να μην παρέχει προστασία σε ελευθερόφρονες, αλλά σε ολοκληρωτικούς». Σύμφωνα (και) με τον ίδιο, το πρόβλημα βρίσκεται στη δύναμη που έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους συνδικαλιστές φοιτητές.

Το σχήμα είναι σήμερα μάλλον ξεκάθαρο. Ο πρύτανης για να εκλεγεί χρειάζεται την ψήφο των φοιτητών (όχι όμως αυτή από καθολική ψηφοφορία, αλλά μέσω υποδείξεων των συνδικαλιστών των μεγάλων φοιτητικών παρατάξεων). Οι συμμαχίες εκφράζονται πάνω στο τραπέζι, αλλά οι όροι τους είναι κάτω από το τραπέζι. Οι πρυτανικές αρχές έχουν ανάγκη τους φοιτητές-παράγοντες και οι τελευταίοι έχουν ανάγκη τα προνόμια τα οποία θα τους παραχωρηθούν από τη νέα πρυτανική αρχή και δεν εξαντλούνται π.χ. σε εύκολα μεταπτυχιακά, αλλά φθάνουν μέχρι και σε οικονομικές συμφωνίες! Στη μοναδική έρευνα που έγινε στην Ελλάδα για τους Έλληνες πανεπιστημιακούς (με ακριβώς αυτόν τον τίτλο) από τους Ζαχαρία Παληό και Ουρανία Κυριαζή φιλοξενούνται συνεντεύξεις οι οποίες αναφέρονται σε φαινόμενα(;) χρηματισμού.

Αλήθεια πόσοι φοιτητές σήμερα στα Πανεπιστήμια γνωρίζουν ποιος συνάδελφός τους είναι στην Επιτροπή Ασύλου; Όπου ο φοιτητής (τοποθετημένος από συνδικαλιστές συναδέλφους του) αν διαφωνήσει με τον πρύτανη και τον εκπρόσωπο του διδακτικού προσωπικού, τότε το άσυλο μπορεί να αρθεί μόνο με έκτακτη συνεδρίαση της Συγκλήτου;
Μαρία Δαμανάκη
Οι κλειδοκράτορες

Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι κατάκτηση που κληρονόμησε το σημερινό Πανεπιστήμιο από την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα και της πρώιμης μεταπολίτευσης. Είναι η προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών από τις δυνάμεις της κρατικής εξουσίας και της καταστολής. Έχει λοιπόν διαχρονική αξία. Πώς όμως εφαρμόζεται και ερμηνεύεται σήμερα; Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται φαινόμενα παρεμπόδισης της διακίνησης ιδεών από οργανωμένες μειοψηφίες στο όνομα του ασύλου, επειδή κάποιες ιδέες δεν είναι αρεστές στους ίδιους. Τα φαινόμενα παραπέμπουν στον τρόπο που οργανώνεται η πανεπιστημιακή ζωή, η φοιτητική συμμετοχή, οι διοικητικές υποθέσεις στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

H δημοκρατία στην πράξη είναι δύσκολη υπόθεση. Απαιτεί αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, προϋποθέτει σεβασμό του διαφορετικού, περιφρούρηση των ιδεών της διαβούλευσης, της συμμετοχής από τον αυταρχισμό που φωλιάζει στον καθένα μας. Αυτά είναι ιδιαιτέρως απαιτητά από τους κατέχοντες μερίδιο εξουσίας στον πανεπιστημιακό χώρο, από τους καθηγητές που διοικούν, από τους συνδικαλιστές φοιτητές που εκπροσωπούν. Οι κλειδοκράτορες του Πανεπιστημίου έχουν μεγάλη ευθύνη και κρίνονται και αυτοί από την κοινωνία. Αλλά στο κάτω κάτω αυτή δεν είναι η σημερινή πρόκληση της συμμετοχής στα κοινά;
Νίκος Αλιβιζάτος*
Και μία πρόταση...

Αυτό που συνέβη πρόσφατα στο ΕΜΠ ήταν μια πρόκληση. Προφανώς με ενοχλεί η εικόνα ενός αστυνομικού μέσα στο Πανεπιστήμιο. Αλλά επίσης δεν μπορώ να δικαιολογήσω τη δράση οργανωμένων μειοψηφιών στα AEI όταν αυτές αποκλείουν άλλες απόψεις. Σήμερα είναι αυτονόητη κατάκτηση η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Πρέπει να ξαναδούμε το θέμα του φοιτητικού βέτο. Και ίσως να ρίξουμε και μια ματιά στα μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Που διαθέτουν δική τους «αστυνομία», η οποία προστατεύει τον χώρο και δέχεται εντολές μόνο από τις πρυτανικές αρχές.

*(προσφάτως με άλλους συναδέλφους του παρενέβη δημοσίως και για το ζήτημα της αξιολόγησης)
Να καταργηθεί το άσυλο...

... ή να δημιουργηθεί μια νέα βάση αντίληψης για το τι είναι σήμερα Πανεπιστήμιο και από ποιους κινδυνεύει; Ο Άλκης Ρήγος (καθηγητής στο Πάντειο) επιχειρεί να χαράξει ένα όριο ανάμεσα σε επικίνδυνες - είναι αλήθεια - γενικεύσεις: «Ότι υπάρχουν σημαντικά προβλήματα είναι γεγονός. Αλλά είναι επίσης γεγονός - παραπέμπω στο πρόσφατο πογκρόμ της Αστυνομίας στα Εξάρχεια - ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έχουν αλλάξει τρόπους και στόχους, παραμένοντας όμως πάντα ίδιοι και σήμερα τεχνολογικά πιο ασύδοτοι. Δεν πιστεύω στους περιορισμούς. Το πρόβλημα πρέπει να το λύσουμε εμείς μέσα στο Πανεπιστήμιο με τον μόνο τρόπο που αρμόζει στις πανεπιστημιακές κοινότητες: τον συνεχή διάλογο. Διαφορετικά δεν (θα) είμαστε Πανεπιστήμιο. Και θα συμφωνήσω ότι για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί ευθύνονται και πανεπιστημιακοί οι οποίοι διαφθείρουν ομάδες φοιτητών, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα που απαιτεί μεγάλη συζήτηση».

Ωστόσο, υπάρχουν και πολλοί που υποστηρίζουν ότι μια τέτοια συζήτηση αυτή τη στιγμή απλώς θα αναδείξει το «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα». Η Αφροδίτη Κουκουτσάκη (επίκουρος στο Πάντειο) εξηγεί τους φόβους «ότι η δημιουργία "ηθικών πανικών" με αφορμή τα γνωστά επεισόδια κατασκευάζει τεχνητά προβλήματα όταν βρίθουν τα πραγματικά και, με τα μέτωπα που έχουν ανοίξει αυτή τη στιγμή, μια συζήτηση για το άσυλο θα είναι βούτυρο στο ψωμί του υπουργείου Παιδείας, που προτιμάει τα Πανεπιστήμια σε «καταστολή» - με όλες τις δυνατές έννοιες της λέξης."
Info

* Παναγιώτη Ματζούφα «Ακαδημαϊκή ελευθερία», Θεσσαλονίκη 2004, ANT. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ

* Κώστα M. Σοφούλη «Για το σύγχρονο δημόσιο Πανεπιστήμιο», Αθήνα 2000, ΤΥΠΩΘΗΤΩ

* Σπύρου Ράση «Τα πανεπιστήμια χθες και σήμερα», Αθήνα 2004, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ

* Επιστήμη και Κοινωνία (τ. 13) «Πανεπιστήμια I.», Αθήνα 2004, ANT. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ

* Κίνηση Πολιτών για μια ανοικτή Κοινωνία «Τα ελληνικά Πανεπιστήμια στην κοινωνία της γνώσης», Αθήνα 2004

* Θ. Ανθογαλίδου «Ακαδημαϊκός αλφαβητισμός», Θεσσαλονίκη 2005, ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είσαι καραγκιόζης Καμπύλη και αυτά που γράφεις είναι ενδεικτικά τοων Πρετεντέρηδων-Ψυχάρηδων "κεντρώων" σοσιαλδημοκρατών & ΠΑΣΟΚΩΝ που σε πληρώνουν για να προωθείς τις απόψεις τους. η "Κοινωνία των Πολιτών" (σε εισαγωγικά γιατί δε δέχομαι ότι υπάρχει τέτοια, απλά γλύφτες/τριες της ηγεμονίας) μπορεί να έχει τις αντικομμουνιστικές, φιλοισραηλινές ή όποιες άλλες εκδηλώσεις της και σε ξενοδοχείς ή μισθωμένες αίθουσες, χωρίς το φόβο ασύλου. Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα άμεσος ακτιβισμός στα πανεπιστήμια που είναι κοιτίδες ριζοσπαστικής σκέψης και δεν έχουν γίνει σαν την υπόλοιπη Ευρώπη, υπνωτήρια και γυμναστήρια μελλοντικών μανατζερ και πειθήνιων δημοσίων υπαλλήλων.
Για μένα, μόνο ο Α. Ρήγος τοποθετήθηκε σωστά επί του θέματος.
Και επίσης, θεωρώ πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα το διαμεσολαβημένο συνδικαλισμό των φοιτητάριων του δικομματισμού (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) που στοχεύουν σε θέσεις εργασίας και μεταπτυχιακών (μάλλον όμως εσύ το θεωρείς φυσιολογικό αυτό, ε; να βολευτούμε όλοι παιδιά...) και ξεπουλάνε τις ψήφους τους σε διαφθαρμένους πανεπιστημιακούς (όχι βέβαια "δασκάλους") παρά τις όποιες, λίγες πράξεις βανδαλισμού στο άσυλο, γιατί πίστεψέ με, όταν ζείς, κινείσαι, δουλεύεις, σπουδάζεις σε ένα χώρο τον σέβεσαι πολύ περισσότερο από κάποιους που τον βλέπουν ως χώρο παρκαρίσματος των μπε εμ βε τους.
γιώργος

Καμπύλης Τάκης είπε...

Χαιρομαι για τα "επιχειρήματά" σου φιλε Γιωργο.Να συμπληρωσω οτι εκτος απο τα ξενοδοχεία υπάρχουν και οι πλατείες και οι διασταυρωσεις περιφερειακών οδων(οι κεντρικές ειναι κοντα στα ΑΕΙ).Επειοδή εισαι μάλλον νεότερός μου να σου θυμίσω οτι με απόψεις σαν τις δικές σου κάναμε λίγο μετα το '80 την ΔΑΠ πρωτη δυναμη στα Πανεπιστήμια...Οσο για το απο πού πληρώνομαι ,ξέρω, ταχω ακούσει και απο ακροδεξιούς.Οταν δσεν μπορείς να χτυπήσεις το γάϊδαρο χτυπάς το σαμάρι...

Ανώνυμος είπε...

Καλέ και οργισμένε φίλε Γιώργο,
εσύ που ξέρεις για τους "διεφθαρμένους πανεπιστημιακούς", μην τους καλύπτεις, ντε!
Πες τους με ονοματεπώνυμα και για ποιες πράξεις. Όλα τα άλλα είναι καταγγελίες τύπου trash TV.
Όσο για τους διεφθαρμένους φοιτητές, δεν υποκύπτουν ή και δεν προκαλούν μόνο οι ΠΑΣΟΚΟ-ΔΑΠΙΤΕΣ τη διαφθορά, αλλά και αρκετοί άλλοι. Έλα τώρα, τα ξέρεις...
Μόνο οι "Πρετεντέρηδο-Ψυχάρηδες" έχουν για σένα ονοματεπώνυμο, όλοι οι άλλοι τι, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων είναι? Είναι και μπανάλ φίλε μου μια τέτοια "καταγγελία". Τα υπόλοιπα ονοματεπώνυμα, καλά προφυλαγμένα με ιδεολογικές σημαίες της αριστεράς, είναι που έχουν σημασία, κατά τη γνώμη μου πάντα.

Καμπύλης Τάκης είπε...

φίλε ανώνυμε εγω εχω κουραστεί πιά απο τους δογματικούς.αλλα και τσαντιστεί:έλεος.ακου "αμεσος ακτιβισμός στα πανεπιστήμια που ειναι κοιτίδες ριζοσπαστικής σκέψης".Μάλλον "πεψης" ηθελε να πεί ο Γιωργος

Ανώνυμος είπε...

Και γω έχω κουραστεί, από τους δογματικούς αλλά και τους "άλλους".
Οι "άλλοι" καμιά φορά είναι πιο κουραστικοί από τους δογματικούς.
Αλλά τι λέμε τώρα, όταν η επικοινωνία γίνεται τόσο πολύπλοκα δύσκολη! Τότε καταλήγουμε τα μιλάμε με όρους "σκέψης" και "πέψης".
Τα πράγματα είναι αλλιώς, αλλά...

Καμπύλης Τάκης είπε...

δεν θα συμφωνήσω.Οχι στο τσουβάλιασμα.Οι αλλοι δεν εχουν βεβαιότητες,μπορεί να εχουν χιλια μυρια ,αλλα οι βεβαιότητες κουράζουν.Το δόγμα σκοτωνει και την σκέψη και την πέχη.Ως (ελπίζω) "αλλος" αυτη ειναι η μόνη μου βεβαιότητα

Ανώνυμος είπε...

Δεν με κατάλαβες. Άλλο ήταν το point. Ήθελα να πω ότι η θέση του "άλλου" (μπορεί να) είναι και ένα άλοθι. Γιατί υπάρχει ο "εαυτός". Και αυτός είναι ο άγνωστος. Όταν δεν θέλεις να τον γνωρίσεις, καταφεύγεις στον "άλλο". Γίνεσαι παρατηρητής του εαυτού. Αλλά μάλλον αυτό το σχόλιο ταιριάζει πιο πολύ στο κείμενο περί Ψυχανάλυσης. Μπορεί να επανέλθω...

Καμπύλης Τάκης είπε...

Κριμα που ο Γιωργος εφυγε νωρίς .Εχεις δικιο,δεν σε ειχα καταλάβει.Ενα αλλο point ειναι γιατί.Μου φαίνεται οτι το συνδρομο δεν χτυπησε μονο τον Γιωργο.mea culpa.
ελπίζω να επανέλθεις φιλε ανωνυμε

Ανώνυμος είπε...

Polu kala ta leei o filos Giorgos ke. Kampulh. Mporei na htan ligaki "fortwmenos" sto logo tou alla den exei adiko.
Stous kairous tou politikws-or8wn kai kourafexala eimai perifanos pou sthn patrida mou exoume akoma dunates fwnes antidrashs sta panepistimia. Giati agapite mou exei gemisei o kosmos apo volemenous rupsaspides tzitzifiogkous san kai tou logou sou, pou poulane pseftoproodeutikoura sta skivala pou tous diavazoun kai tous pisteuoun.

Eiste monaxa tuxeroi pou apexoun oi kairoi pou plhrwnan me "fwtia kai tsekouri" tous proskhnimenous san kai tou logou sou.

Giorgos P.

Καμπύλης Τάκης είπε...

Ευτυχως που ο δικός σου ο λόγος δεν ειναι φορτωμένος Γιωργο Ρ.Δεν κατάλαβα ομως ποιός κάθε φορά θα ορίζει τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται μέσα στα Πανεπιστήμια;Αυτός που κρατάει καδρόνι;Αν ειναι ετσι σε διαβεβαιώνω οτι τα ΜΑΤ ειναι πιό ισχυρά.Οσο για τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς τι να κάνουμε.Η ελλειψη επιχειρημάτων πρέπει κάπως να καλυφθεί.Υποπτευομαι οτι τα λόγια μου σου ακούγονται ξενέρωτα ισως διότι δεν μπορείς να ζησεις παρά μόνο με ομοίους.Δεν θα ειναι αραγε βαρετό;

Ανώνυμος είπε...

Mea culpa? Ήταν αυθεντικό και ειλικρινές ή ειρωνικό? δεν κατάλαβα. Tο παίρνω ως ειλικρινές. Δεν φταις εσύ αλλά εγώ που άλλο ήθελα να πω και άλλο μου βγήκε.
Συμβαίνει συχνά. ίσως και με τον Γιώργο. άλλα του 'τη δίνουν" και αλλού κτυπάει, μου φαίνεται. Aλλά καλύτερα να χτυπιέτ(σ)αι, παρά να σιωπάς.
Φίλη

Καμπύλης Τάκης είπε...

Ειλικρινές ηταν.Αλλα θα διαφωνήσω στην κατανόησή σου με τον Γιωργο (τον πρωτο).Στο κάτω κατω ο Διαφωτισμός δεν ηταν ασκηση ψυχανάλυσης.Δεν συμφωνείς;

Ανώνυμος είπε...

Για τον Γιώργο (τον A'): νομίζω ότι είναι πολύ νέο παιδί και τα νέα παιδιά λένε και μερικές κουβέντες παραπάνω και, μάλιστα, λένε και σκληρές κουβέντες. Δεν πειράζει. H ανέκτικότητα ποτέ δεν βλάπτει. Προτιμώ εκείνους που εκτονώνουν τη δυσφορία τους, παρά όσους τη μαζεύον μέσα τους. Γι'αυτό και δείχνω συμπάθεια για τον Γιώργο, παρότι διαφωνώ μαζί του. Mάλιστα, τον προκάλεσε να επανέλθει, αλλά τόβαλε στα πόδια.
Tώρα για τον Διαφωτισμό και την ψυχανάλυση, ναι ο διαφωτισμός δεν ήταν άσκηση ψυχανάλυσης, ούτε και η ψυχανάλυση "κερδίζει" από τον διαφωτισμό. Aν όλα ήταν θέμα "καλής διαφώτισής" μας και φωταδιστικών επιλογών μας, τότε δεν θα χρειαζόταν η ψυχανάλυση. Θα αρκούσε η ανάγνωση μερικών καλών βιβλίων, για να πάρουμε τη γνώση και να δούμε "το δικό μας φως" - να μπούμε στο ασυνείδητο της ψυχής μας. Σ'αυτό που η γνώση βοηθά είναι να καταλάβουμε ότι κουβαλάμε ένα "κουβάρι" και να αναζητήσουμε τρόπους να το ξετυλίξουμε. Λέγονται πολλά για την αξία της γνώσης ως μέσου προφύλαξης από διάφορα "κακά": π.χ. ξέρω ότι η ηρωίνη σκοτώνει, άρα δεν παίρνω ηρωίνη. Tο πρόβλημα είναι γιατί παίρνω αυτό που με σκοτώνει, αν και ξέρω ότι (ας πούμε) με σκοτώνει. H γνώση είναι το πιο αδύναμο πράγμα σε ό,τι αφορά τις επιλογές μας. Aλλες "δυνάμεις" μας διαφεντεύουν. Kαι στο τέλος-τ'ελος, το βρίσκω και ωραίο να συμβαίνει αυτό...

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπερασπίστηκε κανείς τους τύπους με τα καδρόνια, κάθε άλλο. Απλά θεωρώ ότι είναι εκ του πονηρού η ταύτιση της κάθε αντίδρασης μέσα στο πανεπιστήμιο με τους τύπους με τα καδρόνια. Και έξακολουθώ να έχω την εντύπωση ότι εσκεμμένα τύποι σαν και σας κε. Καμπύλη το κάνουν συστηματικά και κατ'εξακολούθηση.

Μέσα από τον σαθρό σας καθωσπρεπισμό και την προοδευτικοφάνειά σας, στρεψοδικείται και συκοφαντείται καθετί που δεν είναι αρεστό στους εργοδότες σας. Γιατί πολύ αμφιβάλλω οτι ο Λαμπράκης θα προσλάμβανε κάποιον που δεν τα λέει όπως αυτός και το συνάφι του θέλει να τα ακούει.


Κι όσο για το αν συναναστρέφομαι μονο με τους ομοίους μου σου το επιστρέφω, γιατί εσύ είσαι που μέσα από την γυάλα σου βλέπεις τα πράγματα μόνο όπως τα αντιλαμβάνεται ο περιγυρός σου.

Γιώργος ο Β' (Giorgos P.)

Ανώνυμος είπε...

αφου οι τυποι χωρις καδρονια ειναι αδερφες εν τελει ρε Καμπύλη και το ξέρεις.

καποια κεκτημενα δε πρεπει ουτε καν να περνα απο το βρωμικο σαθρο και διεστραμμενο μυαλο σου οτι μπορουν να ειναι διαπραγματευσιμα..

Καμπυλη ενα σου λεω και αν θες ακουσε το ...θα ερθει η ωρα που απο την πολλη σοβαροφανεια προοδευτικοτητα και 'μοντερνισμο' θα σου ξεφυτρωνουνε αγγουρια απο παντου και θα τρεχεις να τα αποφυγεις..

Ελα να ζησεις λιγο λονδινο να δεις πως ειναι τα (νεο)φιλελευθερα και ''ανοιχτα'' παν/μια αλλα και η κοινωνια και μετα θα μπορουσαμε να συζητησουμε σε αλλο επιπεδο ... Εκτός κι άν έχεις ζήσει και σου άρεσε πράγμα που δεν θα με εξέπλησε απο σένα.

Κλαυδιος

Καμπύλης Τάκης είπε...

Γεια σου Κλαύδιε.Ξαναδιάβασε αν θέλεις το κομμάτι.Δεν ειναι πραγματεία περι νεοφιλευθερισμού.Για να σε βοηθήσω αφορά το ποιός ορίζει και μ ε ποιό τρόπο τι επιτρέπεται και τι οχι μέσα στα πανεπιστήμια.Θα σε παρακαλέσω κι εσενα και τον Γιωργο(Β΄)να συζητήσουμε το θέμα,ή οποιο άλλο χωρίς χαρακτηρισμούς και ευκολες προσωπικές επιθέσεις.Διαφορετικά ειστε ανεπιθυμητοι στο blog μου.

Καμπύλης Τάκης είπε...

φιλε Azrai μιας και εισαι στην Ιατρική κάνε ενα τσεκ στα επώνυμα των διδασκόντων.Θά διαπιστώσεις μια συνηθιστη επανάληψη μερικών.Εχεις δίκιο οτι δεν ειναι λύση το πονάει χέρι κόβει χέρι.Ουτε ομως ειναι λύση να μην αγγιζουμε τα κεκτημένα στο ονομα(τελικά) της ιστορίας.Η προσωπική μου αποψη ειναι οτι στα ΑΕΙ τιποτα δεν μπορεί να γινει.Ισως να πρέπει να ακολουθηθεί το γαλλικό παράδειγμα.Ητοι η δημιουργία δυο-τριών νεων πανεπιστημίων τα οποία ειτε θα "τραβήξουν" και τα υπάρχοντα ειτε τα τελευταία θα σβησουν σιγά σιγά

Unknown είπε...

Man there is alot of comment spam I have noticed. Is there any way to remove it from the blogs?