MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 12-04-09
Μία πολύ καυτή σούπα
Tου Τακη Καμπυλη
Για σκέψου, τόσο νέος/ μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα/ πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος».
Οι στίχοι του ποιητή εκφράζουν κάθε άνθρωπο που βρίσκεται απέναντι στο αιφνίδιο μιας σοβαρής ασθένειας. Ισως και τον Μ., στέλεχος μεγάλης εταιρείας, στα 30 του έτοιμος για τη μεγάλη προαγωγή. Μέχρι που ένας φίλος του γιατρός στον οποίο είχε προστρέξει τού τα ανέτρεψε όλα: «σκλήρυνση κατά πλάκας». Το δεύτερο που σκέφθηκε ήταν να το κρατήσει μυστικό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη ηλεκτρονική κάρτα υγείας (μόλις στις 2 από τις 10 χώρες του ΟΟΣΑ). Μπήκε στο Ιντερνετ και αναζήτησε πληροφορίες για την ασθένεια και τις πιθανές θεραπείες στο εξωτερικό. (Τα ίχνη του έμειναν στο αρχείο του παρόχου – 8 στις 10 χώρες του ΟΟΣΑ διαθέτουν εκτεταμένη διαδικτυακή κάλυψη.)
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 1 χρόνια
3 σχόλια:
... μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος
Η «ολοκλήρωση των προϊόντων» (παρακολούθησης) είναι πράγματι τυραννικό και ουεργουελικό φαινόμενο. Σε ότι αφορά την αγορά (market) προσωπικών δεδομένων τα πράγματα είναι σε πολύ κακό δρόμο. Η δε χρήση δημοσίου χρήματος για τη γιγάντωση του εν λόγω κλάδου είναι απελπιστική και απελπιστικά επίκαιρη (βλ. ζέπελιν κλπ*).
Από την άλλη, φαίνεσαι να συμφωνείς με την άποψη ότι «Η παραβατικότητα δεν είναι (αντιμετωπίζεται ως) εξατομικευμένη συμπεριφορά...».
Δεν μπορεί να πει όμως κανείς ότι η κάμερα (ή η πιστωτική) είναι η κατ’εξοχήν εξατομικευμένη προσέγγιση; ΕΣΥ έκλεψες, ΕΣΥ πήγες στο γιατρό, ΕΣΥ αγόρασες. ΕΣΥ έσπασες την τράπεζα; Για τα εργαλεία παρακολούθησης καθένας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, ένα καρέ αποκομμένο από το χώρο, το χρόνο και το κοινωνικό σύνολο.
Αυτή η ατομικότητα είναι θεμελιώδης για την νεωτερική αντίληψη των πραγμάτων που συμπεριλαμβάνει και την καταμέτρηση, κατάτμηση, παρακολούθηση που τόσο καλά έχει καταγραψεί ο φουκό. (το άτομο είναι και -αν όχι κυρίως- μονάδα μέτρησης). Η συλ-λογικές αυτές άλλωστε καθορίζουν πλέον και την αντίληψη για τον εαυτό.
Με αυτή τη λογική, θα πει κανείς ότι παρακολούθηση των πάντων μπορεί να λειτουργήσει και υπέρ του αδικούμενου, όπως στην περίπτωση του άγγλου διαδηλωτή που σκοτώθηκε πρόσφατα. Η καταγραφή έγινε βέβαια από προσωπική κάμερα αλλά έστω ότι οι δημοκρατικές αρχές μπορούν να παρέχουν αυτή τη διασφάλιση. (Και παραβλέποντας ταυτόχρονα ότι εδώ η εξατομίκευση απαλύνει τη συλλογική ευθύνη: ο αστυνομικός σκότωσε, όχι η αστυνομία).
Τότε θα ήμασταν εντάξει; Μάλλον όχι. Η παραβατικότητα υπάρχει. Τα γεγονότα παραμένουν ανέξαρτητα από το αν γράφτηκαν στην κάμερα: ληστείες γίνονται. Αστυνόμος σκότωσε πολίτη.
ΣΜ
*για το πόσο πεταμένα λεφτά είναι δες και
http://www.guardian.co.uk/uk/2009/mar/02/westminster-cctv-system-privacy
Σκέψου, αντί για τα σπασμένα παράθυρα, ένα κοντινότερο θέμα όπως το παράνομο παρκάρισμα. Όλοι παρκάρουν παντού όλες τις ώρες, σε πεζοδρόμια, πεζόδρομους και διαβάσεις, διπλοπαρκάρουν και τριπλοπαρκάρουν (το σπασμένο παράθυρο). Η έλλειψη αντίδρασης ενθαρρύνει το φαινόμενο συχνά με τραγικές συνέπειες που περιλαμβάνουν θανάτους πεζών και την αποθράσυνση της οδικής συμπεριφοράς εν γένει. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=252028&ct=1&dt=24/01/2009
http://www.enosipezon.gr/?q=el/node/59
Ακόμα και ο πρωθυπουργός της χώρας με τον πρόεδρο της δημοκρατίας μπαίνουν μαζί σε τζιπάρα ενώπιον καμερών και φεύγουν βόλτα χωρίς κανένας τους να φοράει ζώνη ασφαλείας. (για τσίπουρα πήγαν; Ποιος τους γύρισε;)
Ίσως στην αξιολόγησή σου για τα σπασμένα παράθυρα (αμερικάνικη, νεοφιλελεύθερη αντίληψη) μπορείς να προσθέσεις τις ομοιότητές της έννοιας με αυτήν του habitus (ευρωπαϊκή και αριστερών καταβολών με παλαιά γενεαλογία). Το να δεχτείς την αξία της θεωρίας δε σημαίνει πως οδηγείσαι και σε ακραία φαινόμενα στην πρακτική ειδικά δε σε ότι αφορά την παρακολούθηση. Άλλωστε η πρώτη «εφαρμογή» ήταν στην προ-καμερών εποχή, έκανε χρήση της αστυνόμευσης (όπως χρειάζεται και με την οδική συμπεριφορά) αλλά αναπτέρωσε και το ηθικό της «σιωπηλής πλειοψηφίας» προκειμένου να μπορέσουν να αποδεσμευτούν οι επιτηρούντες αστυνομικοί – πράγμα και το οποίο έγινε.
Φυσικά, οι αμερικάνοι (και όχι μόνο οι κοινωνιολόγοι) ασχολούνται και πρακτικά με τα ζητήματα αυτά. (Μια συναρπαστική (για κοινωνιολόγους τουλάχιστον) αφήγηση της εφαρμογής της θεωρίας στη Νέα Υόρκη υπάρχει στο tipping point. ελπίζω να μην έχεις πρόβλημα με τα best seller).
Αυτά. Αναμένω την μέσω ΑΣΕΠ προκήρυξη θέσεων κοινωνιολόγων από την ΕΛΑΣ ή την απευθείας ανάθεση σε ακαδημαϊκούς.
ΣΜ
Δημοσίευση σχολίου