Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008

Υπάρχουν και «golden» μποζόνια;

Eνα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ ήταν η λεγόμενη Δίοδος Χο Τσι Μινχ. Ενα δίκτυο ανεφοδιασμού των Βιετκόνγκ, πολύπλοκο όσο τα νεύρα σ’ ένα φύλλο δέντρου, με τα σημαντικότερα σημεία του στο έδαφος μιας τρίτης χώρας, του Λάος. Ο πολλαπλασιασμός τών βομβαρδισμών δεν έφερνε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, αφού με τον θόρυβο των μεγάλων βομβαρδιστικών οι εφοδιοπομπές διασκορπίζονταν στην πυκνή βλάστηση. Οι πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις, που έφτασαν τότε στα γραφεία του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ, ήταν αυτές που προέβλεπαν ένα μίνι Σινικό Τείχος, έναν τεράστιο φράχτη με φυλάκια και ραντάρ. Αλλά οι άνθρωποι του «Ιάσονα» είχαν την καλύτερη λύση.
Διαβάστε το άρθρο εδώ

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι γεγονός πως υπάρχουν ανακριβειες και λάθη στο κείμενό σας, αλλά δεν είστε παρά δημοσοιγράφος, οπότε είναι αναμενόμενα. Αλλά, αν ξαναδιαβάσετε μια φορά το κείμενό σας, νομίζω θα δείτε κι εσείς ότι είναι μια συλλογή ασύνδετων παραγράφων ("τσεκούρι" επιμελητή;), με αποτέλεσμα να λείπει κάτι που περιμένουμε ακόμα κι από ένα δημοσιογράφο: Μια κεντρική θέση.
[Να συμπληρώσω ότι το μέσο που χρησιμοποιώ για να επικοινωνήσω μαζί σας επινοήθηκε πρώτα από την εποπτεύουσα αρχή του JASON (DARPA) και κατόπιν αναπτύχθηκε στο φαραωνικό CERN - ίσως τελικά δεν είναι όλες οι επιστημονικές εξελίξεις τόσο κατευθυνόμενες όσο οι βιολογικές έρευνες του Λυσένκο τελικά!]

Καμπύλης Τάκης είπε...

Να συμπεράνω πως εκτός από ειδικές (και μη ανακριβείς) γνώσεις Φυσικής έχετε και γνώσεις περί της δομής ενός κειμένου;Διαφωνώ-βεβαίως- περί του "ασύνδετου- αλλά θα το έχω υπόψην μου.
Και πάντως διαφωνώ στα περί "θέσης" -στην οποία μάλιστα εσείς αντιδράσατε τε με την τελευταία παράγραφο του σχολίου σας.
Αν έχετε χρόνο και την καλοσύνη εξηγείστε σε έναν που δεν είναι "παρά δημοσιογράφος" τα λάθη και τις ανακρίβειες .

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει, το "παρά δημοσιογράφος" είναι υπερβολικό (προβοκατόρικο μάλλον - συγγνώμη!). Εννοούσα ότι σε ένα κέιμενο που εξετάζει τόσες πολλές πλευρές σε τόσο λίγο χώρο (ώστε να -επιμένω- μοιαζει ασύνδετο), λογικό είναι να μην περιμένει κανείς μια εις βάθος μελέτη ιστορίας της επιστήμης, και να υπάρχουν λαθάκια:(π.χ.)
-Ανάμεσα στο Bevatron και το LEP (αν αυτό εννοείτε σαν δεύτερο μεγάλο μηχάνημα) υπάρχουν δεκάδες "μεγάλες μηχανές".
-Δε λέμε και ότι ο Τοm "ανακάλυψε" το αντιπρωτόνιο (ακριβώς γιατί ήταν φοιτητής-μέλος μεγάλης ομάδας) παρά μόνο αν γράφουμε ελληνοκεντρική νεκρολογία και θέλουμε να τον τιμήσουμε.
-Για το p-bar, ακριβώς επειδή είναι "συμμετρικό" γνωστού σωματιδίου, δεν είναι περίεργο που ξέραμε τη μάζα του εκ των προτέρων.
(Τώρα ελπίζουμε να είναι λίγο διαφορετική! - τόσο λίγο που να μην το έχουμε διακρίνει ακόμα)
-Σε ότι αφορά την τελευταία παράγραφο, υπάρχει η έννοια του σφάλματος, και του σχετικού σφάλματος. Σε αντίστοιχες χωροχρονικές κλίμακες, η κίνηση των πλανητών και της νιφάδας έχουν αντίστοιχες (αν-)ακρίβειες. Γενικά για την κίνηση και την αλληλεπίδραση, αδυνατούμε να την περιγράψουμε πέρα από απλούστατες περιπτώσεις (δύο σώματα με "μαθηματικά βολικές" δυνάμεις μεταξύ τους).

Η αντίδρασή μου -σε μία από τις παραγράφους σας- δείχνει ότι απλά πιστεύω ότι η έρευνα, η τεχνολογία, και οι δημόσιες σχέσεις των δύο τους με το κοινό, το "λαό" που πληρώνει τα μεγαλύτερα project, έχουν μια αλληλεξάρτηση που ξεφεύγει από απλοποιημένες σχέσεις "κατεύθυνσης". Για παράδειγμα, κάπως απλοικά, (φτάνοντας στα όρια των δικών μου δυνατοτήτων ανάπτυξης κειμένου):
Οι επιστήμονες ζήτησαν το LHC από περιέργεια - λέγοντας ότι ψάχνουν συγκεκριμένα πράγματα (το Higgs),[επένδυση χωρίς μεγάλο ρίσκο] και ότι θα προωθηθούν πλήθος τεχνολογιών (ηλεκτρονικά, ιατρική απεικονιστική, υπολογιστές)[επένδυση με άμεσο κέρδος]. Οι όροι management επιβάλλονται όταν ζητάς τέτοια ποσά, γιατί τα ΜΜΕ, (που κάλυψαν και καλύπτουν ώρες προγράμματος και σελίδες κειμένου) θα αντιδράσουν, προσπαθώντας να "βρουν το σκοπό" του εγχειρήματος [ή απλά να γκρινιάξουν]. Αλλά ακόμη και οι κκ Σιώτης και Γαβρόγλου δε μπορεί να έχουν απομακρυνθεί τόσο από την επιστημονική διεργασία ώστε να μη γνωρίζουν ότι το καλύτερο που μπορεί να "βγει" από το LHC είναι το "μη-αναμενόμενο".
Συγχαρητήρια για τα κείμενά σας και για τις (όλο και σπανιότερες;)εκπομπές σας. θα ήθελα να δω μια έρευνά σας και για τις κατευθυνόμενες (πχ από τον αμερικανικό στρατό στο Αφγανιστάν) κοινωνικές επιστήμες, όπου τα ποσά είναι μικρότερα και οι "μηχανές" πιο ύπουλες και λιγότερο γυαλιστερές.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Blogger Ο/Η airgood@gmail.com είπε...

Το ζήτημα είναι αν τα'χρυσά μποζόνια'
ευνοούν ή όχι ... «Το καινούργιο να γεννιέται εκεί που συναντιούνται δύο διαφορετικοί τρόποι σκέψης».
από ένστικτο η απάντηση είναι αρνητική, όπως και του σπουδαιοτάτου άρθρου του κ Τ. Καμπύλη.
Ταυτόχρονα δεν είμαι αρνητικός στο φαινόμενο, σχήμα οξύμωρον βέβαια, (κατάχρηση μέσω έρευνας, θυμίζει Βατοπαίδι).

Καμπύλης Τάκης είπε...

Επιτρέψτε μου δύο παρατηρήσεις: Βεβαίως υπήρξαν και BEVATRON μεγαλύτερες αλλά αυτές , σε σχέση με την αρχική δεν κατασκευάστηκαν με προδιαγεγραμμένο στόχο.Νομίζω ότι το είχα κάνει σαφές,τελικά ίσως όχι...
Πάντωςανεξαρτήτως που πήγαν τα Νόμπελ για την πρώτη Bevatron , υποστηρίζεται από (κάθε άλλο παρά "ελληνάρες") συναδέλφους σας πως η συμμετοχή του Τομ δεν αναγνωρίστηκε όσο του αναλογούσε.
Δεύτερον,σαφώς δεν επιτίθεμαι σε τέτοιο πείραμα (θα ήμουν τουλάχιστον γραφικός) αλλά επιχειρώ (όχι για πρώτη φορά) να θέσω τις ενστάσεις ποπυ ακούω και επαληθεύω σχεδόν καθημερινά από πολλούς νέους ερευνητές.Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας ως πρός την αδυναμία άρθρωσης "δια ταύτα".Με ξεπερνά κάτι τέτοιο.
Οι ραδιοφωνικές μου εκπομπές στον SKY δυστυχώς έχουν τελειώσει.
Σας ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Όπως και σας airgood για τη συμμετοχή σας.