Οταν ρώτησαν τον Μακιαβέλι πώς μπορεί κανείς να γίνει ηγεμόνας, αυτός απάντησε: «Με την ικανότητα, την τύχη αλλά και με την ωμότητα». Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι διαθέτει εμφανώς το τελευταίο. Αλλωστε, έχει ειπωθεί πως η κυνικότητά του απελευθερώνει τα μεγάλα εκλογικά ακροατήρια.
Ο Μπερλουσκόνι είναι όλα. Ηλικιωμένος και νέος, γόης και πατέρας, μια κινητή συναίρεση των πάντων. Και πάνω απ’ όλα είναι επιχειρηματίας. Κι αυτό κάθε άλλο παρά απωθητικό είναι, όπως λέει ο Γιάννης Βούλγαρης (αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), σε μία χώρα όπου η επιχειρηματικότητα είναι διάχυτη και στην παράδοσή της και στο παρόν της.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 6 μήνες
3 σχόλια:
Επιτέλους, μια ανάλυση για το φαινόμενο Μπερλουσκόνι, που δεν αναπαράγει-μεταφράζει κοινοτοπίες που γράφονται τον τελευταίο καιρό ούτε προσεγγίζει τον μπερλουσκονισμό μόνο με τις εύκολες αναλυτικές κατηγορίες του λάιφ-στάιλ.
Το φαινόμενο είναι σοβαρό - μια συμπύκνωση της κρίσης της δημοκρατίας, της ιταλικής και εν γένει, και δεν πρόκειται να γίνει κατανοητό χωρίς αναφορές στα στοιχεία αυτά της κρίσης. Ο Μπ. δεν είναι ένα ζόμπι της πολιτικής, αλλά η δευτερογενής συνέπεια της δημοκρατικής μας παθογένειας.
Αν και δεν έχει αναρτηθεί ακόμα στο ιστολόγιο σας, το διάβασα προ ολιγου και θέλω να σας συγχαρώ για την πολυ ανθρώπινη,σκληρή σε ορισμένες εκφάνσεις της αλλά και ειλικρινή σκιαγράφηση ενός λανθάνοντος ρατσισμού που υπάρχει στην χώρα.Πολλά στερεότυπα μας καταρρίφθηκαν οπως οτι ο ρατσιμός βρίσκει προσφιλές καταφυγίο στις μικροαστικές κοινωνικές τάξεις και στις τάξεις με χαμηλ΄π εκπαιδευτικό επίπεδο.Δεν αμφιβάλλω οτι συμβαίνει απλά μετά την ανάγνωση της ιστορίας της μικρής αφροδίτης εντοπίζω το πρόβλημα σε ενα ευρύτερο κοινωνικό έλλειμα παιδείας που δεν έχει αποδεχθεί τον Άλλον ίσως επειδή ακόμα δεν έχει αποδεχθεί τον Ευατόν.
Με ευχές για καλό Πάσχα
Χρήστος Λουτράδης
dokimi
Δημοσίευση σχολίου