Ενοχλεί; Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ με «Λουί Βουιτόν» μετά την πίτσα «Χατ» και πριν από τα κοτόπουλα του «Βασιλόπουλου»; Διασώζονται τα προσχήματα με την υποσημείωση στη σχετική διαφήμιση πως «Λουί Βουιτόν» και Γκορμπατσόφ υποστηρίζουν τη δράση μη κυβερνητικής οργάνωσης;
Ή μήπως όσοι ενοχλήθηκαν από τις διαφημιστικές περιπλανήσεις του ανθρώπου που άλλαξε την πορεία μιας υπερδύναμης, τελικά περισσότερο ηθικολογούν παρά αποδεικνύονται έτοιμοι να αντιληφθούν πως οι εποχές (ή μήπως και οι πολιτικοί) έχουν αλλάξει;
Οταν ο Μπλερ και ο Σρέντερ, τα δύο βαρέα πυροβολικά της σύγχρονης πολιτικής, προσελήφθησαν από οικονομικούς κολοσσούς μετά τη λήξη της θητείας τους, πολλοί παραξενεύτηκαν. Ωστόσο, ο σκεπτικισμός που εκφράστηκε στην αρχή, γρήγορα αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο για την τιμή των όπλων.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 6 μήνες
3 σχόλια:
Η πολιτική τείνει να θεωρηθεί ως διαδικασία διαμεσολάβησης, γίνεται περισσότερο επάγγελμα ορισμένων και όχι μέριμνα όλων. Είναι αγαθό και όχι παιχνίδι για επαγγελματίες πολιτικούς, πλούσιους και ισχυρούς.
Από το βιβλίο:
«Οι αξίες και η αξία της αριστεράς»
Ευκλείδη Τσακαλώτου
ΚΡΙΤΙΚΗ
Νομίζω ότι έχεις θέσει λάθος το θέμα. Ρωτάς «Είναι η πολιτική επάγγελμα;» Σήμερα ναι, είναι και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα. Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με τα παραδείγματα που αναφέρεις. Επαγγελματίες πολιτικοί είναι αυτοί που ζουν από την πολιτική και μάλιστα πλουτίζουν απ’ αυτήν. Στην Ελλάδα, το επάγγελμα είναι πολύ προσοδοφόρο και οι «πολιτικοί» μας φροντίζουν ώστε οι βλαστοί τους να ακολουθήσουν το πατρώον επάγγελμα, δι ο έχομε και τις δυναστείες τύπου Παπανδρέου (παππούς-πατήρ-εγγονός), όπως και στην Ινδία τους Γκάντι. Πάρε για παράδειγμα τρεις αρχηγούς κομμάτων: Καραμανλής, Παπανδρέου, Τσίπρας. Πόσο έχουν δουλέψει στην ζωή τους; πόσα ένσημα έχουν κολλήσει; Από τι ζουν; Μα από την πολιτική, φυσικά. Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και όχι μόνο από τι ζει; Όλοι αυτοί δεν ζουν από το οικογενειακό επάγγελμα;
Σε άλλα κράτη (Αγγλία. Γαλλία, Γερμανία κλπ) δεν υπάρχει το φαινόμενο της διαδοχής, η διαφθορά είναι πιο περιορισμένη και γι αυτό η πολιτική είναι λιγότερο επάγγελμα, απ’ ό,τι στις διάφορες «Μπανανίες», της ημετέρας συμπεριλαμβανομένης.
Όσο για την πολιτική-λειτούργημα, ... αυτά είναι ιστορίες για αγρίους. Πάνε οι καιροί που κάποιοι έμπαιναν στην πολιτική κι έβγαιναν πάμπτωχοι απ’ αυτήν. Εάν σήμερο επιχειρήσει κανείς να κάνει κάτι τέτοιο, θα έλθει σε ρήξη με όλο το πολιτικό κατεστημένο και όχι μόνο.
Ωραιότατο το άρθρο σου.
Εκείνο που κάμει εντύπωση είναι η αδυναμία κατανόησης της οικονομίας από πολιτικούς.
Είναι τέτοια η πολυπλοκότητα της οικονομίας, πού οποιαδήποτε απόφαση, τα τσακάλια τη στοχεύουν, τη παγιδεύουν και τη μοιράζονται. Η μόνη ορθή απόφαση της πολιτικής είναι να εξέλθουν αξιοπρεπείς δια να μή λοιδωρηθούν, ορθώς, ορθότατα.
Δημοσίευση σχολίου