Ο James Rouse ούτε αρχιτέκτονας ήταν ούτε πολιτικός. Επενδυτής ήταν, επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες των ΗΠΑ στη δεκαετία του ’50. Η μεγάλη του καινοτομία στηρίχθηκε στην ανάπλαση της Βοστώνης εκείνη την εποχή και, σύντομα, ένα παλιρροϊκό κύμα από «μνημειακά» Mall κατέκτησε την ανατολική ακτή.
Την ίδια εποχή, οι πρώτες νερατζιές φυτεύθηκαν από συνεργεία των δήμων στα πεζοδρόμια της Αθήνας. Το αστείο της υπόθεσης είναι η φροντίδα τους. Στα χωριά και στα χωράφια τα οπωροφόρα κλαδεύονται από ψηλά, ώστε να είναι εύκολη η συγκομιδή τους. Αντίθετα, στις πόλεις, όλα τα δέντρα κλαδεύονται από χαμηλά ώστε να μην εμποδίζουν τους πεζούς. Παντού εκτός από την Αθήνα. Τη μόνη πρωτεύουσα που εδώ και τρεις δεκαετίες έχει ταυτίσει την αναβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος με το πράσινο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 1 χρόνια
4 σχόλια:
Καλησπέρα σας. Απουσιάζω απο ότι θα ειδατε. Τρεχω και δεν φτάνω. Σας ειπα, όμως ότι βρηκα εξαιρετικά εμπνευσμένο το κειμενο σας , αν και δεν θα ήθελα πολύ...συνωστισμό στο Κάτω Ελληνικο οπου και διαμένω.
ριτς
Τάκη, θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει πως ο λόγος που η Αθήνα είναι η "μόνη πρωτεύουσα που εδώ και τρεις δεκαετίες έχει ταυτίσει την αναβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος με το πράσινο" είναι επειδή έχει σκανδαλωδώς ελάχιστο πράσινο. Υποψιάζομαι, αν και δεν έχω πάει, ότι το Μπιλμπάο π.χ. που αναφέρεις έχει πολύ υψηλότερη αναλογία αστικού πρασίνου ανά κάτοικο από 2 και κάτι τ.μ. και εξαιρετικά περισσότερους ελεύθερους χώρους. Οι συνέπειες της έλλειψης πρασίνου είναι ορατές και στο μικροκλίμα της πόλης αλλά και στην ρύπανσή της.
Η κακή συντήρηση και η εγκατάλειψη των υπαρχόντων ελεύθερων χώρων δεν αποτελεί επιχείρημα υπέρ της μη-αναγκαιότητας πρασίνου στην πόλη. Στο Πεδίο του Άρεως έχει πολύ κόσμο τα Σ/Κ την ημέρα, όπως και η Φιλαδέλφεια, όπως και το Βεΐκου, όπως ακόμα και ο Εθνικός Κήπος. Όσο για την ιδέα να περνάει η (ταχείας κυκλοφορίας) παραλιακή μέσα από ένα πάρκο... Όποιος έχει μικρά παιδιά υποψιάζομαι πως δεν θα ενθουσιαστεί με την ιδέα :-)
Πολύ θετικός ο προβληματισμός σου. Αλλά οι ευφάνταστες λυσεις θέλουν και τον ανάδοχο τους. Εδώ αξίζει ν' αφιερώσουμε κόπο και χρόνο, φαντασία και ζοριλίκι. Η υπόθεση αφορά και τη Θεσσαλονίκη, "μία νύφη στ' αζήτητα" Σ.Τσίμας(;).Γι αυτήν είναι ζήτημα πολιτισμένης επιβίωσης ή βαραβαρότητος.
Πού να εμπιστευτείς ευφάνταστες λύσεις αδύναμες και ευαίσθητες; Οχι βέβαια σε φορείς, σε καλιτέχνες μήπως; με ιδέες ανταποδοτικές της λειτουργιας πάρκου; η να φέρουμε τον Καλατράβα;
Καλο ποϊντ η μανια με το "πρασινο" που ας πουμε σημαινει δεντρα εκει που δεν χωραει καν κολωνα της ΔΕΗ (γιατι οι Ελληνες αγνοουν την ιδεα του πεζοδρομιου για τους πεζους αραγε) και το θεμα με την εγκαταλειψη και τις τρομερες νερατζιες.
Ομως δεν βλεπω να προτεινεται λυση. Το σχεδιο για αξιοποιηση του ελληνικου με σκοπο τα εσοδα να πανε για απαλλοτριωσεις στο κεντρο, δεν το προτεινε μονο ο Μανος, και υπαρχει σιγα σιγα γενικοτερη στηριξη.
Δεν ειδα ιδιαιτερο αντιλογο σε αυτο το αρθρο. Θα παρει καιρο? Φυσικα. Εχουμε ομως καποια καλυτερη λυση που μπορει να εφαρμοστει σημερα? Δεν ειναι δυνατον ολο το κεντρο της Αθηνας να καταδικαζεται για παντα σε τριτοκοσμικες συνθηκες διαβιωσης! Πρεπει να βρουμε πως θα γινει πιο ανθρωπινο, οσο καιρο και να μας παρει. Οσο πιο γρηγορα ξεκινησουμε τοσο το καλυτερο.
Χρειαζονται λεει παιδικοι σταθμοι? φυσικα, αλλα το ενα δεν ειναι ασυμβατο με το αλλο. Ισα ισα μπορει να γκρεμιζονται τετραγωνα και να γινονται υπογειοι χωροι σταθμευσης, με εναν μικρο παιδικο σταθμο με μεγαλο κηπο...
Δημοσίευση σχολίου