Είναι blogger.Απο τους καλύτερους στην ελληνογλωσση κυβερνο-πιάτσα.
Ειναι επίσης ψιλικατζού.Εχει(ειχε) ένα μικρό μαγαζι κάπου στη Νίκαια και πολλές μα παρα πολλές ιστορίες να πεί.Τις περισσότερες τις λέει στο blog της (xpsilikatzoy.wordpress.com).Ειναι 34 χρονων ,λέγεται Κωνσταντίνα Δελημήτρου και από προχτες κυκλοφορεί το βιβλίο της (Η ψιλικατζού,εκδόσεις introbooks).
Είναι κάτι σαν καθρέφτης.Απο τη μία «εμείς» ,η ελλάδα που ασφυκτιά γιατι δεν θέλει να καταλάβει ότι η γλυκερη εποχη της γειτονιάς και της ομοιομορφίας εχει τελειώσει και ότι νέοι ανθρωποι που μιλούν άλλες γλώσσες ζουν μαζι μας.
Και από την άλλη η Κωνσταντινα που αποφάσισε μεσα από το βιβλίο να μιλήσει για την εμπειρία της.Τις εξωσωματικές.
Στα κέντρα εξωσωματικής γονιμοποίησης η Κωνσταντινα πρέπει να ενοιωσε σαν μετανάστης στη χωρα της μητρότητας.Δεν λέει πολλά,αλλά τα λέει όλα.
Και η –κάθε φορά- αποτυχία ειχε τη διαδρομή του μετανάστη.Οταν το τεστ ηταν αρνητικό ή όταν ανακάλυπτε στο ιντερνετ ότι τετοιου ειδους εγκυμοσυνες χαρακτηρίζονται υψηλού ρίσκου».Και όταν επιτέλους εκανε δωρο τα κιτρινα καλτσάκια στον αντρα της για να του ανακοινωσει ότι ναι, τα καταφεραν ,ότι είναι εγκυος όλα φάνηκαν ότι μπήκαν στη σειρά τους.Μεχρι που απέβαλε στο ιδιο ψιλικατζίδικο μεσα στο οποίο χάζευε τα παιδιά των άλλων.
Αμφιβάλλω αν κάποιος πολιτικός θα διαβάσει το βιβλίο της Κωνσταντίνας. Δεν εκπροσωπεί κανέναν ,δεν επηρεάζει ομαδες ψηφοφόρων ζει, ότι κάθε γυναίκα «πρεπει» να ζησει.
Δεν θα μάθει λοιπον π.χ ο υπουργός υγείας ότι η Κωνσταντίνα αφησε τη δουλειά της γιατι οι επιπτωσεις από τις εξωσωματικές αλλά και ο χρόνος που απαιτείται δεν επέτρεπαν να συνεχίσει.Ουτε ότι ανοιξε ψιλικατζίδικο με πέντε δάνεια και φορτωνοντας τρείς πιστωτικές κάρτες για να μπορέσει να συνεχίσει τις εξωσωματικές.
Εκει όμως η Κωνσταντινα ανακάλυψε τον χωρο των blogs. Και των bloggers.(Οποιος κάνει αναζητηση στο google βαζοντας το «ψιλικατζού» θα ανακαλύψει και κατι άλλο: Την αλληλεγγυη και την αγάπη με την οποία στηρίζουν την Κωνσταντίνα οι αλλοι bloggers).
Είναι το τριτο ή τεταρτο βιβλίο ελληνα blogger που εκδόθηκε τα τελευταία δυο χρόνια.Ειναι πάνω απ’ όλα η επιστροφή του γραπτού λόγου μακρυά από τις «συγκλονιστικές ,κυριολεκτικά» εικονες της κάμερας και την ξυλινη πολιτική ορθότητα των περισσότερων εφημερίδων.Ωστόσο το βιβλίο της Κωνσταντινας είναι κατι περισσότερο : Είναι η νεα πολιτική σχέση ανάμεσα στον ανωνυμο και στην εξουσία. Βλέπετε ,η Κωνσταντίνα δεν εχει ξεχάσει ότι η πολιτική είναι πολύ απλά η τεχνη της ζωής.Αυτη είναι η γοητεία ενός τετοιου συγχρονου λόγου: Η ελευθερία του προσωπου να μαγεψει με τα αδιέξοδά του…
(Το αρθρο δημοσιευεται αυριο Παρασκευη 23 Μαρτιου στον Ε.Τ .Μαζι με μια ελληνική σημαία.μμππρρρρ...Εγω δεν θα πάρω.)
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 1 χρόνια
6 σχόλια:
Τάκη, ειλικρινά εύχομαι να μην υπήρχε αυτό το βιβλίο, να μην υπήρχε λόγος να γραφτεί. Δεν μου αρέσει καθόλου να μιλάω για όλα αυτά, δεν μου αρέσει ο ρατσισμός ούτε στους "μη Έλληνες" ούτε στα υπογόνιμα ζευγάρια.
Στην τελική, αν βιβλία σαν το δικό μου έχουν λόγους ύπαρξης, τότε οι δωρεάν σημαίες στις εφημερίδες είναι μια απολύτως δικαιολογημένη κίνηση, καθώς αποτελεί το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, μιας εντελώς παράλογης κοινωνίας.
Θερμά ευχαριστώ (αν και ό,τι πω μετά από το κείμενό σου, θα είναι πολύ πολύ λίγο).
Τάκη, γράφεις:
"Δεν εκπροσωπεί κανέναν ,δεν επιρρεάζει ομαδες ψηφοφόρων..."
και πιο κάτω:
"Ωστόσο το βιβλίο της Κωνσταντινας είναι κατι περισσότερο: Είναι η νεα πολιτική σχέση ανάμεσα στον ανωνυμο και στην εξουσία..."
Δεν το έχω πιάσει ακόμα στα χέρια μου, ωστόσο αισθάνομαι πως είναι ενα βαθύτατα πολιτικό βιβλίο, άρα ακόμα κι αν δεν επιρρεάζει ψηφοφόρους με την στενή έννοια, στη "γλυκερή εποχή της γειτονιάς" των μπλόγγερς ο σπόρος του μεστού της λόγου καρπίζει!
Γιατί σου προκαλεί τρόμο η σημαία? Ένα πανί είναι.
Μπρρρρρ, τσαφ-τσουφ, να χαμε να λέγαμε βαρκούλες αρμενίζανε, αγαπητέ Τάκη...
Τάκη ωραίο το άρθρο ως συνήθως.Τώρα αντί για την ελληνική σημαία προτείνω να κρεμάσουμε την σημαία των ολυμπιακών αγώνων.Τόσο παραδάκι έβγαλε η κυρά Γιάννα και έκανε και τους ιθαγενείς περη΄φανους που διοργάνωσαν ένα τόσο μεγάλο καραγκιοζιλίκι.Ε τι λές;είμαι αρκετά προοδευτικός και κοσμοπολίτης;
Αγαπητε ανωνυμε νομίζω οτι ναι,εισαι και προοδευτικός και κοσμοπολίτης.
ion ,ο τρομος ειναι συνέπεια της προβληματικής σχέσης με την συγκυρία.ή οχι;
Δημητρη μου εσυ με καταλαβαίνεις πάντα...(Το "γλυκερή" πηγαίνει μουρλια ετσι που το χρησιμοποίησες.Δεν το ειχα σκεφτεί)
Αγαπητέ κ. Καμπύλη,
σε ενημερώνουμε ότι έχουμε προσθέσει την παρουσίαση/κριτική σας για το βιβλίο η Ψιλικατζού, στο critics.gr, το site που συλλέγει και παρουσιάζει τις κριτικές που έχουν γραφτεί για τα πράγματα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά.
Μπορείτε να δείτε την αναφορά στην κριτική σας, όπως και σε άλλες κριτικές, αν επισκεφτείτε το παρακάτω λινκ:
http://www.critics.gr/Product/psilikatzou/Show.aspx
Δυστυχώς δεν έχουμε το e-mail σας για να σας στείλουμε το σχετικό μήνυμα, για αυτό το παραθέτουμε εδώ.
Για όποια διευκρίνηση ή διόρθωση μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο ακόλουθο e-mail: terminal1@critics.gr.
Σας ευχαριστούμε.
critics.gr
Δημοσίευση σχολίου