Λοιπον…Ένα κοπάδι από γαζέλες χαζευει κάπου στην Αφρική.Ξαφνικά ένα σαρκοβορο επιτιθεται στο κοπάδι.Κάποιες από αυτές θα ξεφυγουν επειδη τρεχουν γρηγορότερα από αυτές που θα πεσουν στα νυχια του θηρευτή. Συμπέρασμα: τα ατομα ενός ειδους που εχουν αναπτύξει περισσότερο κάποιες «δεξιότητες» απ ότι αλλα ατομα του ιδιου ειδους εχουν μεγαλύτερες πιιθανότητες επιβίωσης.Σωστό; Αυτό δεν υποστηρίχθηκε και από τον Δαρβινο;»
Κι όμως οι φοιτητές που απάντησαν «ναι» κοπήκαν στις εξετάσεις.Γιατι ο καθηγητης τους, ο Richard Lewontin,ένα από τα πιο φωτισμένα πνευματα στον χωρο της εξελικτικής βιολογίας προσπαθει με το παραπάνω παράδειγμα να αναδειξει πόσο ευκολο θυμα της χυδαιότητας και της προχειρότητας μπορει να είναι η επιστημονική πορεία προς τη γνώση.
Ο Lewontin θα το εξηγήσει οσο πιο απλά γινεται: «Ξερουμε ότι ένα ζωο που τρεχει γρηγορότερα εχει μεγαλύτερες πιθανοτητες επιβιωσης.Ωστοσο ξέρουμε ότι ένα ζωο σε τετοιες συνθήκες καταπονειται πολύ περισσότερο, η καρδιά του δουλευει πολύ πιο γρηγορα ,η πιεση του είναι μεγαλύτερη και επομένως εχει μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνει από καρδιακό πρόβλημα απ ότι ένα άλλο ζωο της αγέλης που τρέχει πιο αργα»!
Ο καθηγητής χρησιμοποιεί το παραπάνω παράδειγμα για να δειξει δυο πράγματα: ότι οι βεβαιότητες όταν απλώς τσιτάρονται παύουν να εχουν οποιαδήποτε σχέση με την επιστήμη και ότι –τελικά- η διαμάχη δαρβινιστων και οπαδων του θεϊκου «εξυπνου σχεδίου» στις ΗΠΑ δεν εχουν πραγματικά σχέση με τον Δαρβινο ή με τις επιστημονικές εξελίξεις στο χωρο της βιολογίας.Και ότι αντιθετα οι διαφωνίες είναι συνέχεια ενός ακηρυκτου πολέμου που αρκετοί εντοπίζουν τις αρχές του στην περιφημη φράση του τρελλού του Νιτσε: «Βοήθεια,σκοτωσαμε τον Θεό».
Ο Lewontin θα συστησει μια βουτιά στα βαθειά νερά της διαδικασίας η οποία γεννά την επιστήμη ώστε οι φοιτητές του να αντιληφθούν ότι η «καταγωγή των ειδων» δεν ηταν μια ξαφνική πετριά σ’ έναν φωτισμένο εγκέφαλο αλλά η ολοκληρωση μιας μακροχρόνιας διαδικασίας ηδη (και) από τον παπου του Κάρολου ,τον Ερασμο Δαρβινο στο επικό του ποίημα «Ο ναός της Φυσης».Γι αυτό και θα σημειωσει ο Lewontin ότι «όπως και στην πολιτική,ετσι και στην επιστήμη ,γνησια επανάσταση δεν είναι ένα γεγονός αλλά μια διαδικασία».
Το προφανές ,οτι ολες οι επιστήμες χρειάστηκε …
…να «αυτοδιαψευστούν» για να προχωρήσουν και ότι η γνωση στηριζεται στις ανατροπές αμφισβητειται εντονα στη χωρα μας με αφορμη (και) το βιβλιο ιστορίας της στ΄δημοτικου .Οι πολέμιοι από «δεξιά» και «αριστερά» ουσιαστικά προτεινουν να καταργηθει η ιστορία ως επιστήμη και να παραμείνει ως ηρωική μυθολογία που θα δεσει (μονο) συναισθηματικά τον μαθητη με την εθνική(εθνικιστική) αφηγηση.Θεωρούν –οι ιδιοι- ότι η εξέλιξη της ελληνικής ιστοριογραφίας μπορεί ευκολα να κριθεί από τον διαθέτοντα απλα και μονο την κοινη λογική και υπερασπίζονται ως θεσφατο την ιδεολογική τους απλοϊκότητα.
Τα νεοτερα από το συγκεκριμένο μέτωπο είναι μάλλον τα χειρότερα: Το θεμα εχει προκαλέσει μεγαλες αντιδράσεις και στην Κυπρο (εκει λόγω της εκτασης και των αναφορών στο Κυπριακό) ενώ ηδη στην Ελλάδα δάσκαλοι βγαινουν στα κανάλια κυρησσοντας περίπου ανένδοτο και δηλώνουν ότι «δεν θα διδάξουν το βιβλίο».
Στις αντιδράσεις ,πρωτοστατεί όπως ηταν αναμενόμενο και όπως εχει γινει πολλές φορές στο παρελθόν η Εκκλησία για λόγους προφανείς: Υπενθυμίζεται ότι μερικά χρόνια πρίν στη μεγάλη συγκέντρωση για τις ταυτότητες στο Συνταγμα,ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ειχε επιστρατευσει το λάβαρο της Αγιας Λαύρας. Ωστόσο ποία η θέση του προκαθημενου ,όταν ιστορικά βεβαιώνεται ότι το συγκεκριμένο λάβαρο ουδέποτε ειχε τον ρόλο που του αποδίδεται;
Στην Ελλάδα η ιστορία αρχισε να γράφεται με την ιδρυση του ελληνικού κράτους αμέσως μετα την επανάσταση του 1821.Και αυτό που κρυβουν οι πολέμιοι του νέου βιβλίου είναι ότι από τότε μέχρι σήμερα η ελληνική ιστορία εχει αλλάξει και συνολικά και επιμέρους πολλές φορές.
Ο ιστορικός δεν αυτοσχεδιάζει.Ετσι και οι πρωτοι ελληνες ιστορικοί δανειστηκαν από τους συγχρονους τους ευρωοπαίους και μεθοδο και προσέγγιση.Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι από τη ρομαντική ιστοριογραφία του 19ου αιωνα στα πλαίσια της οποίας εγραψε ο Παπαρρηγόπουλος περάσαμε σχετικά γρηγορα στη θετικιστική ιστοριογραφία (της γερμανικής σχολης) που εισηγαγε στην Ελλάδα ο Σπ.Λάμπρος.
Από την ιστοριογραφία των μυθων του Παπαρρηγόπουλου στην ιστοριογραφία του Λάμπρου –συμφωνα με την οποία η χρηση των πηγων μπορει να μας επιτρέψει μια ολοκληρωμένη και αντικειμενική περιγραφη και γνωση του παρελθόντος.Κι αυτή όμως η σχολή δεν αντεξε πολύ.Ηδη από τη δεκαετία του ΄70 οι ελληνες ιστορικοί φέρνουν μια νεα σχολή, τη γαλλική.Συμφωνα μ’ αυτή είναι τόσο εντονο το υποκειμενικό στοιχείο στη διαμόρφωση των λεγομενων ιστορικών πηγων ώστε για πρωτη φορά τιθεται σε εντονη αμφισβητηση η δυνατότητα της πορείας προς την ιστορική αλήθεια.Παράλληλα οι κορυφαίοι εκπρόσωποι αυτης της σχολής στην Ελλάδα (Ασδραχάς,Παναγιωτόπουλος,Κρεμμυδάς) μπολιάζουν την μεχρι τότε στενα πολιτικη και διπλωματική ιστορία με την οικονομική ,την πολιτιστική ιστορία αλλά και με άλλες επιστημες όπως με την κοινωνιολογία και την ανθρωπολογία.
Από αυτή τη διαδικασία που -όπως σκοπιμα αφηνουν να εννοείται οσοι ζητουν την απόσυρση του βιβλίου- δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά αυτή καθαυτη η εξελιξη της επιστημης της ιστορίας ,προήλθε και το συγκεκριμενο βιβλίο της στ’ δημοτικού.
«Όλα αλλάζουν,όλα φευγουν,μονο το ολον μένει»…
...εγραφε ο Ντιντερό καμμια διακοσαριά χρονια πρίν .Αρκετα μετά ,ο Γκορμπατσωφ ματαιωσε αιφνιδιαστικά τις εξετάσεις στην ιστορία των μαθητων των ρωσσικών λυκείων. «Τι νοημα,εξηγησε,εχει να εξεταστούν ποσο καλά γνωριζουν μια αποδεδειγμενα ψευτικη ιστορία»;
Η ιστορία που επιλέγουμε να διδάξουμε στους μαθητές μας είναι πάντα μια αντανάκλαση των παραδοχών της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Για παράδειγμα η ελληνική συνέχεια μεσω του Βυζαντίου δεν ηταν ανέκαθεν παραδοχή της ελληνικής ιστοριογραφίας.Και ενώ οι πρωτοι ιστορικοί χαρακτηριζαν τα χρονια του Βυζαντίου ως μεσαιωνικό λήθαργο του ελληνισμού χρειάστηκε η παρέμβαση του Παπαρρηγόπουλου για να επανεφευρεθούν τα βυζαντινά χρονια ως «κομμάτι του ελληνικού κόσμου».
(Μάλιστα αυτή η δυσκολη σχεση με το Βυζάντιο αποδειχτηκε και με την πολύ καθυστερημενη ιδρυση Βυζαντινού Μουσείου ,μολις το 1914 , ενώ το αρχαιολογικό ιδρυθηκε κοντα στα 1830).
Παραδειγματα σαν αυτό υπάρχουν πολλά.Και οσο η ιστορική ερευνα συνεχίζεται θα εχουμε ακομη περισσότερα.Ενδεχομένως θα αλλάξουν πολλές και από τις σημερινές μας παραδοχές.Αλλά για να γινει αυτό πρέπει πρωτα να επιλέξουμε αν «για όλα φταινε οι ξένοι που μας ζηλεύουν γιατι τους διδάξαμε τον πολιτισμό» ή μηπως ότι ο σκοπός της ιστορίας είναι τελικά να κατανοήσουμε τους ανθρωπους τόσο ως ατομα οσο και στις κοινωνικές τους σχεσεις στο χρόνο.Και αυτό το βιβλιο βάζει αυτές τις βάσεις.Ηδη καθυστερημένα…
(Το αρθρο δημοσιευτηκε στον Τ.τ.Κ στις 18 Μαρτιου 2007)
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 1 χρόνια
19 σχόλια:
Συγχαρητηρια για το αρθρο, το μοναδικο τοσο μετρημενο και τεκμηριωμενο που διαβασα γυρω απο το "φλεγον" θεμα της μιζερης επικαιροτητας μας.
Θα με κανεις να αγοραζω Ελευθερο Τυπο για να σε διαβαζω.
Διαβάζω την ιστορία της Στ ημοτκο΄όλο το χρόνο λόγω του τρίτυ παιδιού τς κόρης μου Χριστίνας, εχει φοβερα λάθη μέχρι και στις χρονολογίες, πέρα από τα εθνικώς ορθα κατα τους μεν ή τους δε μου δίνει απλά την εντύπωση ότι είναι γραμμένο από φανατικό Τούρκο που προσπαθεί ναυποβαθμίσει κάθε λαϊκή αντίσταση ή αντίδραση πχ Γαλλική Επανάσταση. Ντρέπομα σαν φορολογούμενος πολίτης που έχω συμβάλει στην πληρωμή αυτού.
file dionyse
1 den katalava pou eides ta xronologika atophmata
2 ta prohgoumena vivlia se eixan apasxolhsei?
3. mallon den ksereis ti shmainei fanatikos tourkos!!
4. ti tha pei laikh antistash? yphrxe to ypokeimneo laos pantote??? auto pisteueis?
5. isws na prepei na drepesai gia alla pou plhrwneis ws forologoumenos poliths. p.x. th eurovision, tis apeires synaulies tou Mikh Theodoraki, ta ethnotopika swmateia klp
Δεν έχω να μοιράσω τίποτα μαζί σου εκτός από μερικές σκέψεις, η κόρη μου είναι ευτυχής που έχει πατέρα και κυρίως το δάσκαλό της που το ψάχνουν μια και το επίσημο κράτος τους έμπλεξε σε τέτοιο λίβελο. Οι λάθος ανιστόριτες χρονολογίες είναι σε πρωτη ανάγνωση 17,τσέκαρέ το,Φανατικός Τούρκος είναι το 90% τω ερωτθέντων πρόσφατα φιλικών γειτόνων μας που δεν θέλουν να λέγονται ..Αρμένιοι μετα το φόνο του Αρμένη δημοσιογράφου,η ιστορία άρχισε να με απασχολεί μετα το μεταπτυχιακό μου στις θετικές επιστήμες εδω και 17 χρόνια,λαός είναι το υποκείμενο στους κανόνες δεν τρώω, δεν με αφήνουν να δουλεύω, δεν ασφαλιζομαι και επειδή δεν έχουν καταγωγή και αγωγή ενίοτε αναπαράγωνται επιτυχέστατα,επαναστατικά δια αλμάτων ....της ιστορίας.
Ντρέπομαι για τόσα που σκοπεύω να βάλω μπουργκα σαν και εσας ανώνυμε συνομιλητή, τον Μίκη τον εχω σε cd kai τον συστείνω όταν πάτε φαντάρος και φυλάξετε σκοπιά μη σας έρθει κάτι, κατι αιφνίδιο αυτοχειριαστικό.
ti na moirasteis? den exeis?
ta exeis dwsei ola sth korh sou gia thn opoia proeksofleis asfalws oti einai aytyxismenh pou se exei patera. kai na mhn htan pali tha se eixe patera kai pithanon ta idia na eleges kai pali.
mallon h anistorisia sou spaei kokkala (ellhnika kai timhmena asfalws) mias kai o anti tourkismos sou, o fthniarikos, me fantazetai me bourka, authn pou polemhsan oi neotourkoi kai o kemal. pou mallon exeis san ethniko sou antipalo.
en katakleidi, mias kai esy sigoura otan ekanes skopeto ekanes "alt ti eisai esy", ellhnas kai kai fainesai
ρε Διονυσε δεν σε καταλαβαινω, μη γραφεις τοσο πυκνα. Αλλο το λακωνιζειν και αλλο η @@ρια.
Οσο αναφορα τις λαθος ημερομηνιες πιστευω πως υπαρχει καποια εξηγηση, δωσε ενα παραδειγμα που βρισκεις λαθος.
Κατα τα γνωμη μου, οπως και του Τάκη αν δεν κανω λαθος, το βιβλιο ενστερνιζεται μια αποψη οτι ιστορια δεν ειναι η απλη παραθεση γεγονοτων, ταδε του μηνος εγινε αυτο, ταδε εγινε το αλλο, αλλα μια προσπαθεια ερμηνιας και κατανοησης των γεγονοτων.
Οπως καθε ερμηνια ξεκινα απο καποια βαση, ή προκαταληψη αν θέλεις, ετσι κι εδω το βιβλιο "προκαλει" σε διαλογο τις διαφορετικες αυτες βασεις.
Ειναι φοβερο παντως το οτι ενα βιβλιο 6ης δημοτικου εχει προκαλεσει τετοια συζητηση, πιστευω αξιζει ενα μπραβο στους συγγραφεις μονο και μονο γιαυτο.
Δεν έχω συνολική άποψη για το συγκεκριμένο βιβλίο καθώς δεν το έχω διαβάσει, μπορεί πραγματικά να περιέχει ανακρίβειες και λάθη, διαισθάνομαι ωστόσο ότι βρέθηκε στο στόχαστρο της εθνικιστικής νεοελληνικής υστερίας που σε μεγάλο βαθμό, θέλω να πιστεύω , βασίζεται στην άγνοια ή στην ημιμάθεια.
Δύο πράγματα θέλω να τονίσω -ή μάλλον τρία:
-είναι γνωτό ότι η ιστορία χρησιμοποιήθηκε ως το κατεξοχήν απολογητικό πολιτικό εργαλείο και η ελληνική εκκλησία έχει να απολογηθεί για πολλά όσο αφορά την στάση της κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας, η οποία στάση με λίγα λόγια συνοψιζόταν στην παρότρυνση για νομιμοφροσύνη προς τον σουλτάνο-βλέπε πρόχειρα την Πατρική Διδασκαλία που δημοσιεύθηκε από το πατριαρχείο την χρονιά που εκτελέστηκε ο Ρήγας και την εγκύκλιο του Γρηγόριου Ε' που αφόριζε τους Έλληνες επαναστάτες το 1821-
-η εθνική και θρησκευτική παράδοση δεν είναι αυτή καθαυτή πηγή της ιστορίας και δεν διαμορφώνει ιστορία.
-επιτέλους ας αφήσουμε τις εθνικοπατριωτικές κορώνες και την ιστορία στους ιστορικούς
1. mhtropoliths eipe oti to vivlio einai proion ths siwnistikhs synomosias
2. o mixaloliakos ths xrhshs ayghs eipe oti ta melh ths organwshs tou ekapsan to vivlio epeidh einai anthelliniko kai oti yphretei th pagkosmiopoihsh pou stoxeuei ston afanismo twn tautothtwn olwn twn lawn kai twn ethnwn.
3. ta idia, oute kan parallagmena, leei kai megalo kommati ths autoapokaloumenhs Aristeras (KKE + diaforoi "epanastates")
4. anoikse neo metwpo. to vivlio ths 3hs gymnasiou gia to mathima ths neoellhnikhs filologias den periexei ton ymno eis thn eleutheria toy D. solomou.
symperasma: pame pole kala, para poly kala
Είναι καταρχάς απαράδεκτο να καίγονται βιβλία και να βγαίνουν όλοι οι παπάδες για να κάνουν πόλεμο στο βιβλίο επειδή δεν αναπαράγει τους μύθους της φοβερής συμβολής της Εκκλησίας στην επανάσταση. Επίσης, πράγματι, είναι εξοργιστικό ότι ο Χριστόδουλος και διάφοροι γραφικοί ακροδεξιοί ή κολλημένοι αριστεροί επιτίθενται στο βιβλίο για τους ίδιους λόγους λέγοντας ότι είναι "προϊόν προδοσίας, ότι αυτοί που το έγραψαν είναι ανθέλληνες κτλ.
Παρόλα αυτά, ρίχνοντας μια ματιά στο βιβλίο και έχοντας διαβάσει γνώμες ένθεν και ένθεν, πιστεύω ότι το βιβλίο αποτελεί μια πιστή εφαρμογή της γενικότερα επικίνδυνης κατ' εμέ, ιδεολογίας της πολιτικής ορθότητας στις περισσότερες αναλύσεις του. Εκτός του γεγονότος του "σιδερώματος" οδυνηρών καταστάσεων, της αποσιώπησης σημαντικών γεγονότων (π.χ. ο Ναπολέων έχει εξαφανιστεί από το "χάρτη"), και της "αντικατάστασης" των λέξεων προς χάριν άλλων που όμως αλλοιώνουν το νόημα των συμβάντων, παρατηρούνται στο βιβλίο κάποια απίστευτα λογικά σφάλματα, ακολουθίας, συνοχής και συνέχειας (βλ. Γαλλική Επανάσταση π.χ.), τα οποία δε δικαιολογούνται ακόμα και αν υποτεθεί ότι ο 11χρονος μαθητής θα κάνει "έρευνα" μετά για να μάθει λεπτομέρειες(!).
Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα όχι απλά η αφήγηση του βιβλίου να είναι υποτυπώδης το πολύ και ελάχιστα συνεπής σε μια στοιχειώδη ακολουθία, αλλά το βασικότερο, να μην αναλύει τα αίτια και τους λόγους που οδήγησαν σε σειρά γεγονότων και να μη χρησιμοποιεί επιχειρήματα με ουσία (σε πολλές περιπτώσεις δε καθόλου επιχειρήματα, απλά σερβίρει αφορισμούς στο άσχετο και πάει παρακάτω!).
Η "άμβλυνση" των περιγραφών και η αποσιώπηση ή η αλλαγή του νοήματος προς χάριν της πολιτικής ορθότητας δεν επιτρέπει στο μαθητή να αντιληφθεί τα βαθύτερα "γιατί" των συγκρούσεων και των αντιμαχιών, που θα τον βοηθήσουν να αντιληφθεί καλύτερα τους άλλους λαούς, να γίνει λιγότερο φανατισμένος και πιο υπεύθυνος πολίτης, αλλά και διεθνιστής παράλληλα.
Και φυσικά, το επιχείρημα ότι το βιβλίο ιστορίας, με τη δομή που έχει, ακολουθεί άλλη μεθοδολογία, που επιτρέπει στο μαθητή να αποκτήσει κριτική σκέψη, καθώς και ότι με την έρευνα και το διάλογο με το δάσκαλο θα συμπληρωθούν τα όποια κενά του βιβλίου, καταρρίπτεται από τα παραπάνω αλλά και από το γεγονός ότι το ένα 2ωρο την εβδομάδα για την ιστορία δε φτάνει ούτε...για τα στοιχειώδη. Και φυσικά, ο μαθητής που υποτίθεται θα κάνει την έρευνα του και θα μάθει μόνος του για την ιστορία, θα μάθει για το τι πραγματικά έγινε βλέποντας την "Τροία", τον "Αλέξανδρο" και τους "300", για να μην αυταπατώμαστε. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, μπορεί οι προθέσεις των ιστορικών συγγραφέων να ήταν καλές, αλλά με την πολιτική ορθότητα στο μάξιμουμ, οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα, που είναι η έξαρση του εθνικισμού και του φανατισμού (λόγω σύγχυσης περί της πραγματικότητας και της ουσίας των γεγονότων), και η ιδεολογική αγγύστρωση της συγγραφής της ιστορίας στο νεοφιλελεύθερο άρμα της "νέας τάξης πραγμάτων", που επιδιώκει αυθύπαρκτα ως γνωστόν τη σύγχυση και τη light αντιμετώπιση της ιστορίας προς χάριν της δημιουργίας καλών και απολιτίκ καταναλωτών.
Και επειδή βλέπω ότι σε άλλο κείμενο στο μπλογκ του, ο blogger καταφέρεται εναντίον της πολιτικής ορθότητας (στις εφημερίδες), θα ήθελα να ρωτήσω τι γνώμη έχει για την εξόφθαλμη και τραβηγμένη από τα μαλλιά πολιτική ορθότητα που χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο τμήμα του βιβλίου αυτού.
mou arese to post sou ikonic
den symfwnw omws oti einai politika ortho to vivlio, exei tetoia stoixeia alla einai kai auta ultra light
ex allou vriskw viastikh thn genikh aporripsh tou politicaly correct, einai h parektroph mias endiaferousas enasxolhshs me tis epiptwseis ths glwssa sth koinwikh mhxanikh
sthn ellada p.x. opou shmera oloi epitrepetai na lene oti theloun kai opws theloun, den proagetai en telei kamia eleutheria tou logou kai ths skepshs. ara katalhgoume se auta pou ypotithetai oti prokalei to correct, thn epivolh mias astynomeushs tou logou, apo allh troxia.
p.x. de tha htan endiaferon an mporousan oi shmosiografoi toulaxiston sta hertziana na mhn xrhsimopoioun ton oro allodapoi gia tous metanastes. exei hdh arxisei na ginetai deila deila kai nomizw oti ta apotelesmata den einai amelhtea
Idiotrope, συμφωνώ εν μέρει με αυτό που λες για τον απλούστατο λόγο ότι η πολιτική ορθότητα την οποία αναφέρω εγώ δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την πολιτική ορθότητα που χρησιμοποιούμε πολλές φορές ορθά στην κοινωνική μας ζωή ώστε να μη θίξουμε το συνάνθρωπό μας αλλά αφορά καθαρά το πολιτικό επίπεδο. Πολιτική ορθότητα δηλαδή που έχει στόχο και αυτοσκοπό να μη θίξει τα κακώς κείμενα της ιστορίας, να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του λόγου κάποιων ομάδων, ασκώντας λογοκρισία σε κάποιες άλλες, να αμβλύνει τις έννοιες των πολιτικών εννοιών για να μη θίξει τα πολιτικά σφάλματα και λάθη που έχουν γίνει και να στρογγυλέψει τον πολιτικό λόγο, κάτι που ούτως ή άλλως οδηγεί στην προβληματική "ξύλινη γλώσσα" που όλοι επικρίνουν.
Με τη στρογγυλοποίηση και την απάλειψη του λόγου οδηγούμαστε σε κοινωνίες χωρίς ιδιαίτερη δυνατότητα αξιολόγησης, σύγκρισης και γνώσης του παρελθόντος, στη μη αντίληψη των βαθιών αιτιών των προβλημάτων. Γίνεται για παράδειγμα λόγος στο βιβλίο σε δύο γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: Το πρώτο αφορά ένα πολιτικό, συστηματικό έγκλημα άνευ προηγουμένου, το Ολοκαύτωμα, και το δεύτερο αφορά τη για στρατηγικούς λόγους όσο και τραγική ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Και τα δύο αυτά γεγονότα εξισώνονται με την έννοια "τραγωδία" στο βιβλίο και τελείωσε. Μια τραγωδία το Ολοκαύτωμα, τραγωδία και η ρίψη της ατομικής βόμβας. Πώς λέμε "2 σε 1" light ανάλυση η οποία σαφώς και αποτελεί δείγμα γραφής της ιστορίας πάνω στο πνεύμα του politically correct. Όμως έτσι, ουδεμία απολύτως αντίληψη περί των πραγματικών διαστάσεων των δύο γεγονότων αποκτά ο μαθητής, δεν μπορεί να κάνει σύγκριση (και τα δύο τραγωδίες είναι, σιγά μωρέ, τι διαφορά έχουν ιστορικά;) και να αντλήσει πολιτικά συμπεράσματα.
Πιστεύω λοιπόν ότι η χρήση της έννοιας της "ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ" πολιτικής ορθότητας λειτουργεί αποσαθρωτικά για την κριτική σκέψη και τη δυνατότητα ιεράρχησης καταστάσεων από το μαθητή. Κάτι που βεβαίως θα έχει επίπτωση γενικότερα στη ζωή του και στις αντιστάσεις του έναντι του άκρατου καταναλωτισμού..
File ikonic ('h filh)
to vivlio kalyptei hdh mia terastia periodo kai tha elega oti an theloume na prosthesoume tote tha prepei na afairesoume kiolas. tote, ta kainotomika stoixeia (politismikh istoria, oikonomikh istoria klp) tha prepei kai pali na ypotaxthoun sth "Megalh" istoria, pou grafoun ta ethnh, oi megaloi antres, oi polemoi kai oi synthikes.
oson afora ton afanismo twn evraiwn (den xrhsimopoiw syneidhta th leksh olokautwma, an xreiastei tha ekshghsw tous logous) kai thn atomikh vomva, ortha kata th gnwmh mou anaferontai ws ta duo pyrhnika gegonota pou klhrodomhse o BPP. to olokautwma anairesh telesida ta prwteia th newterikhs aisiodoksias kai dielyse tis afeleies ths anthropistikhs ideologias. einai to sympyknwma tou ergaleiakou orthou logou kai twn oloklhrwtismwn. h hiroshima apo th meria ths edeikse me allous orous th metastrofh twn texnologikwn kai episthmonikwn euergetimatwn se kindynous, epishs, panw sthn pyrinikh apeilh domithike h planhtikh zwhs ews to 1989 toulaxiston.
μην σταματάτε ιδιότροπε και ικονιτσ...σας παρακολουθω προσπαθωντας να καταλάβω μεχρι που μπορει να το πάτε...αληθεια ιδιότροπε γιατι δεν χρησιμοποιείς τον ορο "ολοκαυτωμα"?
o oros proerxetai apo apo thn evraikh paradosh kai exei autothysiastikh diastash giauto.
exei ypostei hdh apo th dekaetia tou 1950 megalh kritikh, apo shmantikous evraious stoxastes kai martyres twn empeiriwn autwn opws o Bruno Bettelheim. protimatai loipon o oros genoktonia, egw proswpika thewrw perigrafika eparkestero to oro afanismo.
Καταρχάς ευχαριστούμε τον κ. Τάκη για τη φιλοξενία.
Για να είμαι πιο ακριβής η φράση του βιβλίου είναι επακριβώς:
«Η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και το Ολοκάυτωμα των Εβραίων αποτελούν από τις τραγικότερες στιγμές αυτού του πολέμου»
Ακόμα χειρότερα δηλαδή, το Ολοκαύτωμα είναι μια "τραγική στιγμή"(!!) και όχι μια συστηματική πολιτική γενοκτονίας που ξεκίνησε από τα μέσα κιόλας του 1930 και όπως σωστά λέει ο Idiotropos με συμβολή του εργαλειακού ορθολογισμού! Βέβαια, αποσιωπάται επίσης η αναφορά στις Η.Π.Α. που έριξαν τις βόμβες(άδικα ή δίκαια, αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, αλλά το ιστορικό γεγονός παραμένει). Επίσης αποσιωπάται τελείως η διαφορά μεταξύ αστικής τάξης και εργατικής τάξης σε διάφορες κοινωνίες και φυσικά μετά το 40, οι αναφορές σε Μακρόνησο, σε ΚΚΕ για τη σύσταση των ΕΑΜ, ΕΣΣΔ, όπως και σε ποιητές όπως ο Σεφέρης, ο Ρίτσος κτλ απλά λάμπουν δια της απουσίας τους. Οι ταξικές διαφορές αποτελούν μάλλον μπανάλ ιδεολογίες και εκφράσεις όταν θέλουμε να περάσουμε σε μια πολιτικά ορθή και απολιτίκ εποχή. Αυτό είναι το πρόβλημα με το βιβλίο και όχι η μη ύπαρξη του κρυφού σχολειού όπως πλασάρουν τα Μ.Μ.Ε. Σχετικά με το τελευταίο ποστ του Idiotropou δεν μπορώ να καταλάβω τι γράφει για να είμαι ειλικρινής, λόγω greeklish, και από την άλλη δεν μπορώ να αντιληφθώ κάποια λογική σχέση στα αίτια και στην ανάλυση μεταξύ του Ολοκαυτώματος και της ρίψης της ατομικής βόμβας, πέρα του ότι και τα δύο σκότωσαν χιλιάδες κόσμο.
Γράφω με αυτόν τον τρόπο για να τονίσω την ιδιαιτερότητα της ιντερνετικής γλώσσας. Να επιβεβαιώσω ότι αναμειγνύει μορφικά τη γραπτή άσκηση και τη προφορική σύνταξη. Συνεπώς η πληκτρολόγησή μου είναι σχόλιο για την σχετική αδυναμία των «κειμένων μας».
Αν κατάλαβα καλά ζητάς ένα βιβλίο πιο ταξικό στην ανάλυσή του. Είχαμε στο παρελθόν τέτοια βιβλία στα σχολεία, όπως η περίφημη κοινωνιολογία του Φίλια. Το αποτέλεσμα ήταν ότι βοηθούσης της παπαγαλίας, του γενικού ανθρωπισμού καθηγητών και φροντιστών, να διαπαιδαγωγούνται οι μαθητές σε απλοικές διακρίσεις μεταξύ φτωχών και πλούσιων, προνομιούχων και μη. Εν τέλει σε καθαρά ιδεαλιστικές και ρητορικές προσλήψεις του κόσμου. Σε μια σκληρά ατομικιστική κοινωνία, θα ήταν τελείως αστείο να επιβληθούν από τα πάνω σχήματα, ταξικά, τα οποία ούτως ή άλλως επιστημονικά βρίσκονται εδώ και δεκαετίες σε υποχώρηση, σε αμφισβήτηση, τουλάχιστον ως γενικά ερμηνευτικά κλειδιά της κοινωνικής μηχανικής.
Επίσης, θα έλεγα ότι ξαφνικά γινόμαστε μαξιμαλιστές. Εκεί που η σύγχρονη ελληνική ιστορία ήταν απολύτως αποσιωπημένη, το βιβλίο έρχεται να μιλήσει γι αυτήν. Επιτέλους. Μπορεί να το έγραφα αλλιώς αν και δεν πιστεύω ότι πρέπει να αναπαραχθεί η υμνολογία της Αριστεράς, εκείνης. Ούτε ότι χρειάζεται απαραιτήτως να αναφερθεί ο Σεφέρης ή ο Ριτσος, θα τους φάνε στη μάπα τα παιδιά αυτά όλη τους τη ζωή. Η σύγχρονη σχολική γνώση δεν οφείλει, κατ’ εμέ, να συμπλέει με «τα κοινωνικά καθιερωμένα» αλλ’ αντιθέτως να τα περιλαμβάνει κριτικά!
Το ανησυχητικό όμως με τις συζητήσεις περί περιεχομένου του βιβλίου είναι ότι θεωρούμε ότι ύλη είναι αυτό που λέει το επίσημο κείμενο. Αν ο δάσκαλος είναι ένας σύγχρονος και καλλιεργημένος παιδαγωγός, ένας υπεύθυνος επαγγελματίας, μπορεί να προσδώσει, ανάλογα με τις κλήσεις του, ένα ιδιαίτερο χρώμα στο μάθημά του. Θα θυμάμαι πάντοτε με ευγνωμοσύνη έναν δάσκαλό μου στη Γαλλία, στη 5η δημοτικού που πέρα από το βιβλίο μας δίδασκε για τον Παναιτ Ιστράτι.
Αυτός είναι ένας δεύτερο πυρήνας αντιδράσεων που για μένα αποτελεί και την μέγιστη αρετή του βιβλίου της Ρεπούση. Η μέθοδος διδασκαλίας που προτείνει.
Τα περί μεταμοντερνισμού είναι αφόρητες ανοησίες ανθρώπων που είτε δεν γνωρίζουν την εν λόγω τάση στις επιστήμες, είτε σταλινικά στερεότυπα. Ο αγώνας κατά του βιβλίου είναι και ένας αγώνας υπέρ της αποστήθισης. Πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν δίνεται τόση σημασία στο ΒΙΒΛΙΟ. Στη Βίβλο δηλαδή.
Μερικά παραδείγματα συμφωνίας μου και διαφωνίας μου με το βιβλίο:
1. Συμφωνώ για τα περί υπερβολών στο παρελθόν στο θέμα του κρυφού σχολειού.
2. Διαφωνώ στην αποσιώπηση της Αρμενικής και της Ποντιακής Γενοκτονίας οι οποίες είναι και αναγνωρισμένες από το Ευρωπαικο Κοινοβούλιο
3. Διαφωνώ στην αναφορά "περί συνωστισμού" και στη μη αναφορά έστω και των Οθωμανικών Στατιστικών για τους ελληνικούς πληθυσμούς στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη το 1914 και στη μη αναφορά του αριθμού των προσφύγων στην σχετική απογραφή τους το 1928.
4. Διαφωνώ στην απλή και χλιαρή αναφορά των καταστροφών της Χίου των Ψαρών της Κάσου και της Εξόδου του Μεσολλογγίου τα οποία τα "ξεπετάει".
5. Διαφωνώ στον τρόπο "αναλυτικής περιγραφής" των δεινών την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα οποία αναλύονται "διεξοδικά" στην σελ. 18 και παράγραφο 2,3 και στην σελ. 19 υπάρχει η πηγή Ντε Μπρεβ που λέει ότι μια χαρά ζούσαν οι κατεκτημένοι λαοί οι οποίοι είχαν τα αγαθά τους και θρησκευτικη ελευθερία...Ανέκδοτο;; όλοι ξέρουμε για τους βίαιους εξισλαμισμούς κυρίως τον 16ο 17ο αιώνα αλλά και τον κεφαλικό φόρο αν ήθελαν να ζήσουν..Πλήρη σύγχιση δημιουργεί ακόμα και σε έναν ενήλικα πόσο μάλλον σε ένα 11χρονο παιδί..
6.Διαφωνώ με την αποσιώπηση και παραλειψη των τουρκικών αντιποίνων για την Επανάσταση του 21 ιδίως στους αμάχους της Κωνσταντινούπολης και της Μικράς Ασίας..μέσα σε αυτά τα πλαίσια δολοφονήθηκε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ο Ε΄. Ο ρόλος της Εκκλησίας και των κεφαλών της σίγουρα δεν ήταν και ο καλύτερος και σε αρκετά σημεία χαρακτηρίζεται σκοτεινός και ίσως και εχθρικός για την Επανάσταση αλλά δεν είναι δυνατό να παραβλέπουμε ότι ο Πατριάρχης θεωρούνταν από τους Ρωμιούς της εποχής εκείνης η Κεφαλή του Έθνους και η δολοφονία αλλά και ο τρόπος της είχε συμβολικό και παραδειγματικό χαρακτήρα..
7. Αν βρείτε έστω και μια, μια αναφορά στο βιβλίο για την ημερομηνία της Επανάστασης (η οποία ναι σωστά δεν έγινε στις 25 ντε και καλά ίσως στις 21-22-23 αλλά ορίστηκε επί Οθωνα να εορτάζεται η 25η για να συμπίπτει με τον Ευαγγελισμό) πείτε μου. Αν το θεωρείται σωστό να μην υπάρχει αναφορά ούτε καν στην ημερομηνία του σημαντικότερου ιστορικού γεγονότος τα τελευταία 186 χρόνια τι να πώ..
8. Σίγουρα ο ελληνικός στρατός στην Δυτική Ανατολία κατά την προέλαση στο εσωτερικό αλλά και κατά την αποχώρηση δε θα ταν "αγγελάκια". Συμφωνώ ότι σίγουρα θα έγιναν βιαιπραγίες στα πλαίσια του κάθε πολέμου και από εμας είναι λάθος να μην παρουσιάζεται αλλά όχι και να βαφτίζουμε τη σφαγή της Σμύρνης συνωστισμό. Αν διαβάζατε το τεύχος του Νάσιονάλ Τζεογκράφικ του Νοεμβρίου του 1925 που ήταν αφιερωμενο στην καταστροφή της Σμύρνης γραμμένο από αυτόπτη μάρτυρα το δικό μας βιβλίο εμφανίζεται να ναι γραμμένο από ανθρώπους άχρηστους έως γελοίους ή εντολοδόχους ιστορικούς. Καμία αναφορα στην οθωμανική στατιστική του 1914 που υπολόγισε τους ελληνικούς πληθυσμούς σε Ανατολική Θράκη και Μικρασία σε 2.600.000 περίπου (ανέκαθεν τα κράτη με μειονότητες προσπαθούν πόσο μάλλον η τότε Οθωμανική Διοίκηση να εμφανίσει μικρότερους κατα το δυνατόν αριθμούς)..η δική μας στατιστική το 1928 υπολόγισε τον προσφυγικό πληθυσμό σε 1.228.000..οι υπόλοιποι 1.400.000 που λείπουν τι έγιναν;; Κάναμε και εμείς εκεί εγκλήματα όπως και εκείνοι αλλά δεν είναι δυνατόν να μπούν σε συμψηφησμό και στην ίδια ζυγαριά.Θα μπορούσα να παραθέσω και άλλα..Αν όλα αυτά τα παραπάνω τα οποία είναι κεφαλαιώδη σημεία στην ιστορία εκείνης της εποχής τα οποία είτε παραλείπονται είτε αποσιωπώνται σας καλύπτουν και θεωρείται ότι αυτή η ιστορία όπως καλύπτεται από την κα Ρεπούση και τους χρηματοδότες-πολιτικούς-δημοσιογράφους υποστηρικτές της είναι για σας πιο αντικειμενική για μένα δεν είναι καθόλου..όχι ότι τα βιβλία του παρελθόντος ήταν καλύτερα. Απλά παρατηρώ ότι πάμε στην Ελλάδα από το ένα άκρο στο άλλο..απο το στερεότυπο του καλού έλληνα και του κακού Τούρκου πάμε στο άλλο άκρο πια να τους κάνουμε και "αγιοποίηση" στο βωμό πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων.
καλησπέρα
αν εχετε χρόνο ρίξτε μια ματιά σε αυτό το βίντεο
http://www.youtube.com/watch?v=NLoJsJ856tg
Δημοσίευση σχολίου