Κυρία Δρούζα ,η ζωή δεν είναι (μονο) παιχνίδι

Να το διευκρινίσω από την αρχη:Το πρόβλημα δεν είναι η κυρία Δρούζα.Το πρόβλημα είναι η αμοιβή της.Και η εκπομπή της.
Η (κατ ευφημισμό) δημόσια τηλεόραση εχει μια διαφορά από τα αλλα κανάλια:Δεν χρειάζεται να παίζει με τους λεγομενους εμπορικούς όρους γι αυτό αλλωστε και υπάρχει η πρόβλεψη να την χρηματοδοτεί ο πολίτης μέσα από τον λογαριασμό της ΔΕΗ.
Η πρόθεση του νομοθέτη ηταν σαφής: Η δημόσια τηλεόραση με την επιδότηση εκατομμυρίων ευρω απελευθερωνεται από τα ασφυκτικά πλαίσια της αγοράς ώστε να αποτελέσει ένα βημα εναλλακτικής πληροφόρησης και παραγωγής θεμάτων και θεαμάτων εκτός του (πανισχυρου) διαφημιστικού λόμπυ.
Να δωσει κινητρο και ευκαιρίες σε νέους ανθρωπους,παραγωγούς, σκηνοθέτες, εικαστικούς να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Να προβάλλει ταινίες που οι εταιρείες διανομής τις αποκλείουν από τις αιθουσες , να αναδείξει ζητήματα στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές που δεν στοχεύουν στην τηλεθέαση αλλα –κυρίως- διασφαλίζουν το δικαίωμα του πολίτη να ενημερωθεί χωρίς τη μεσολάβηση από τους γκουρού των ριάλιτυ.
Η ΕΡΤ με την δικαιολογία ότι «φεραμε τη Δρούζα για να αυξησουμε την τηλεθέαση» αναιρεί τη βασική αρχη της χρηματοδότησης και επιτρέπει σε οποιονδηποτε τηλεοπτικό σταθμό να προσφυγει στα κοινοτικά όργανα για αθέμιτο ανταγωνισμό. Η εκπομπή της (με προϊστορίες όπως της φραπελιάς κλπ) σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να υποστηριχτει ότι αποτελεί το μη εμπορικό αντιβαρο ομοειδων εκπομπών αλλων καναλιών.
Αν η διοικηση της ΕΡΤ θεωρεί ότι ο τρόπος αυξησης της τηλεθέασης είναι αυτός που χάραξαν τα ιδιωτικά κανάλια ,ας τον ακολουθήσει αλλά όχι με τα δικά μου χρήματα.
(Το αρθρο δημοσιευτηκε στον Ε.Τ στις 7 Μαρτίου)