Κυριακή, Μαρτίου 12, 2006

Παράσημα (και ήρωες) τέλος!

Ο ΤΖΕΪΜΣ ΜΑΡΕΪ είχε αναλάβει τη δημιουργία του Αγγλικού Λεξικού της Οξφόρδης. Έργο μνημειώδες που ολοκληρώθηκε σε 70 χρόνια. Ο δρ Μάρεϊ οργάνωσε ένα σώμα από χιλιάδες εθελοντές οι οποίοι συνέβαλαν στέλνοντας ερμηνευτικά παραθέματα λέξεων. Από αυτούς τους αφανείς συντάκτες μόνο ένας τράβηξε την προσοχή του Τζ. Μάρεϊ. Για δυο δεκαετίες ο Γ. T. Μάινορ στέλνει αμέτρητους και ιδιαίτερα ακριβείς ορισμούς. Εκείνο όμως που κεντρίζει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον του επιμελητή είναι ότι, παρά τις προσπάθειές του, ο Μάινορ αρνείται να τον συναντήσει. Τελικά, ο καθηγητής τον ανακαλύπτει σ' ένα φρενοκομείο και μαθαίνει την ιστορία του. Ο Μάινορ ήταν γιατρός των Βορείων στον Αμερικανικό Εμφύλιο.

Ολόκληρο το αρθρο εδω

16 σχόλια:

Roman είπε...

παράδοξο: ο ύστερος νεωτερισμός χαρακτηρίζεται από όλες αυτές τις "κλινικές" μεθόδους πολέμου, που συνοδεύονται και απο αντιστοιχα κλινικές εκφράσεις ("φιλικά πυρά", "παράπλευρες απώλειες", "μαλακοί στόχοι").

Ωστόσο όσο "προχωράμε" προς τον ύστερο νεωτερισμό τόσο αυξάνεται ο φονταμενταλισμός που είναι ξεκάθαρα προ-νεωτεριστικός. Μήπως λοιπόν έχουμε όντως φτάσει στο τέλος της Ιστορίας και ξαναζούμε την αρχή της??

και κάτι σχετικώς άσχετο με το άρθρο αλλά νομίζω πολύ σημαντικό. Επενδύουμε τόσα χρήματα, κόπο, πολιτικές, συζητήσεις κλπ για να φροντίσουμε τα παιδιά και τους νέους - και καλώς. Αλλά μόλις κάποιος γίνει 55-60 και αρχίσει να φτάνει στα όρια του παραγωγικού / καταναλωτικού του κύκλου τον παρατάμε ως κοινωνία.

Και τότε ακριβώς που πρέπει να αναδείξουμε την ανθρωπιά μας για τα πιο δύσκολα χρόνια του ανθρώπου, είμαστε πιο σκληροί - με τις συντάξεις, με τα ασφαλιστικά, με τα επιδόματα, με τα απαράδεκτα γηροκομεία (ως έννοια και μόνο). Και βεβαίως αυτό δεν είναι μόνο στην Ελλάδα - ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός είναι βασισμένος στις νεότερες ηλικίες. Αυτό είναι καλό όταν γίνεται για λόγους ανανέωσης ιδεών κλπ, κακό όταν περιορίζεται σε καταναλωτικά και διαφημιστικά target groups...

Ανώνυμος είπε...

"Ο ηλήθιος είναι ο ήρωας του αυθεντικοϋ συναισθήματος"Ρ.Β. και αντ΄αυτού ΑΛΕΧ

Caesar είπε...

"Ηρωας κατά λάθος" με τον Ντάστιν Χοφμαν νομίζω, αλλά ήρωας κατά λάθος και στο "Χορεύοντας με τους λύκους" με τον Κέβιν Κόστνερ. Όμως ο ήρωας της καθημερινότητάς μας είναι πανταχού παρών διαχρονικά σε όλα τα μήκη και πλάτη !

Καμπύλης Τάκης είπε...

Ο ΑΛΕΧ θυμηθηκε τον Μπρυκνέρ και ο Ρωμανός τους ανωνυμους ηρωες.Αυτούς που στοιχίζουν.Η αλήθεια ειναι πως το κείμενο μάλλον δεν ανοίγει συζήτηση.Ο θάνατος και η θέση του στη ζωή μας ανήκουν ακομη στις παράλληλες και ποτε τεμνόμενες(ουτε καν στο απειρο) συζητησεις στο "ντιβάνι"

Ανώνυμος είπε...

Το θεμα ειναι ο ηρωας ή ο θανατος? Ο θανατος του ηρωα μηπως? απο ποια πυλη εισοδου εισοδου περναει δηλ. καποιος στην ανυπαρξια κλπ ζητηματα ζωης.Νομιζω οτι μεγαλητερη γεναιοτητα (γνωση) χρειαζεται να τον περιμενεις αντι να πας να τον βρεις.Γεναιος δεν ειναι ο αρματωμενος που πεφτει στο πεδιο της μαχης αλλα ο μοναχικος μες τις παντοφλες του.Το φωτοστεφανο του ηρωα (αυτο το καμενο λατιχο που τον περιβαλει) δεν ειναι τιποτ΄αλλο απο ακτινοβολουντα φοβο για την υπαρξη του.Η κουλτουρα του ηρωϊσμου ειναι η ιδια η κουλτουρα του φοβου γιαυτο και ο ηρωας ειναι ο αγαπημενος των φοβισμενων και φοβικων.Ο ηρωας,δηθεν εξ ονοματος της ζωης,ειναι μεγαλος φυγας της ζωης εξ ου και..."του φευγατου η μανα δεν εβαλε τα κλαματα"! Ο ηρωϊσμος ειναι και αυτος μια αλλη θρησκεια που πραγματευεται το "μεγαλο περασμα" απο την μια κατασταση στην αλλη (απο την υπαρξη στην ανυπαρξια) με την ισχυ των "πιστευω",και οπως ολες οι θρησκειες δεν ειναι κι αυτη παρα μια "προσφορη" ΠΛΑΝΗ (τοσο πολυ επικαιρο): την εποχη του Κλαουζεβιτς ο Φ.Εγγελς δημοσιευε στην εφημεριδα του Ρηνου,αν δεν κανω λαθος,ενα αρθρο με θεσεις του περι "Δημοκρατικου Παν-Σλαβισμου" οπου αυτος ο (Αρχ)Αγγελος του Μαρξισμου εξηγουσε ποσο ζωα ειναι οι Σλαβοι και οι Βαλκανιοι για να τους αξιζει ανεξαρτησια! Ενα+μισο αιωνα μετα (σημερα 14/3/2005) τα εναπομειναντα αποπαιδια του,αυτοι οι φτωχοδιαβολοι του...σοσιαλισμου ψαχνουν που θα θαψουν τον Ηρωα τους και "αδελφο μας" Σ.Μιλοσεβιτς τον.Οτι και να συνεπαγεται αυτο ειναι παντος σιγουρο: Η ιστορια εχει...ραματα για την γουνα ολλων.Ακομα και για τους ΗΡΩΕΣ,ειτε Εγγελς ειτε Μιλοτσεβιτς λεγονται. ΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Και κατι για τον Ρομαν.Ο δυτικος πολιτισμος επενδυει στο ηλικιακα νεο ατομο,ο/η νεος/α κοστιζει αλλα τα..."φερνει"με το παραπανω γιαυτο και ειναι ο συγχρονος δυτικος Αγιος.Επισης ειναι νομιζω μεγαλη πλανη να κανουμε σοβαρο λογο για ανανεωση ιδεων μεσω των νεων.Κατα κανονα το σφαιρικα γνωστικο πεδιο του ανθρωπου διαμορφωνεται σε μια πιο προχωρημενη περιοδο της ζωης του (φυσικα δεν αναφερομαι στην εξειδικευμενη,την τμηματικη γνωση),μεχρι τοτε ο ανθρωπος κεφαλαιοποιει γνωση.Γιαυτο και ουσιαστικη επανασταση δεν ειναι η εξεγερση εναντια στο κοινωνικο συστημα του μπαμπα μας αλλα εναντια στις εγκατεστημενες ιδεες μας ως αποτελεσμα επανεκτημισης τους.Κατα τη γνωμη μου η δυσκολια της συγρονης εποχης εγγειται στο οτι,επεδη η γνωση ειναι κατακερματισμενη,η φιλοσοφια (η επιστημη της οριμοτητας) δεν "προλαβαινει" τις υπολυπες τεχνολογικες επιστημες (των νεων).Εχουμε δηλ τον πανεπιστημονα του 18ου Αιω. λχ που διεσπασθη σε χιλια κοματια (ειδικους επιστημονες) που το καθενα κρυβει ενα μικρο κοματι γνωσης/αληθειας.Η ενδεια διατυπωσης νεων φιλοφισοφικων ιδεων εγειται στη δυσκολια συνθεσης του παζλ.Απο την αλλη η αγιοποιηση του νεου ατομου στη δυση οφειλεται στην ιδιετερη ικανοτητα του στην εξειδικευση,ειναι χαρακτηρικτηριστικο αλλωστε οτι οτι oi age 20-30 ειναι σαφως πιο συντηριτικοι απο τους 50+,προκειται για το γνωστο φαινομενο του συγχρονου συντηριτισμου:οταν η Ευρωπη των πανεπιστημονων οδηγουσε την κουρσα ανθιζε η φιλοσοφια και οι ιδεες που φυτρωναν σαν μανιταρια ενεπνεαν και την αμερικανικανικη επανασταση,σημερα ενεκα ηγεμονιας των νεων ειδικων η Jesusland κινδυνευει να αλωθει απο τον προτεσταντισμο. ΑΣ

Roman είπε...

ναι προσυπογράφω σε μεγάλο βαθμό το σχόλιο του αγαπητού ΑΣ, ειδικά για την τμηματοποίηση της γνώσης, την οποία προσωπικά αντιμετωπίζω ως "anathema".

αν και υπάρχει κάτι μη ορθολογικό στη νιότη (η ελπίδα? η ξενοιασιά?) που το χρειαζόμαστε σε μεγάλες δόσεις για να ισορροπεί η πεφωτισμένη ...ηλικία.

Καμπύλης Τάκης είπε...

Τελικά ο θάνατος ενωνει! Συμφωνω απολύτως στην ανάγκη ενός διαφωτισμού στην επιστήμη.Τα "χωραφάκια" της εξειδίκευσης εμποδίζουν τη συμμετοχή στην πορεία πρός τη γνωση.Η αγγλοσαξωνική προσέγγιση νομίζω οτι πλέον βάλλεται με σοβαρά επιχειρήματα....Όσο για τον νεο δυτικό αγιο,τον νέο, δεν μπορω να ειμαι σιγουρος.Ειναι τόσο κολοσσιαία η επένδυση για την ανατροφή του ....

Roman είπε...

μα ναι, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό το χάσμα μεταξύ προσδοκιών (που χτίζονται στην παιδική ηλικία) και πραγματικότητας μετά τα 65 - οι βιομηχανίες προσδοκιών (διαφήμιση, μάρκετινγκ, κοινωνικές νόρμες κλπ) αναλαμβάνουν κάθε βρέφος από τον παιδικό σταθμό μέχρι το πανεπιστήμιο ώστε να παράγουν προσλήψιμο και παραγωγικό δυναμικό. Το μοντέλο είναι χτισμένο σε έναν πολύ συγκεκριμένο (μετα-βιομηχανικό / μετα-Φορντικό) τρόπο ζωής, ο οποίος έχει τα καλά και τα κακά του. Δυστυχώς λίγοι ασχολούνται με τα δεύτερα. Και, το ακόμη χειρότερο, είναι οτι ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής έχει πολύ συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης.

Αρχίζω και νοσταλγώ τους ήρωες και τα παράσημα ως ένα διάλειμμα από τη μονοτονία της τυποποιημένης ζωής.

Τάκη, παρενθετικά σημειώνω ότι στην ομιλία του την ημέρα της αποφοίτησης μου ο Giddens υποστήριξε ότι πρέπει να "απελευθερώσουμε" τα όρια των συντάξεων γιατί "πολύς κόσμος θέλει να δουλεύει και μετά τα 70...". ουδέν σχόλιον...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή τι πρέπει να γράφω,μόνο τσιτάτα,για τη δεξιά και την ακρίβεια δεν τα είπα καλά;Τέτοια λογοκρισία ούτε η χούντα δεν έκανε.Διαμαρτήρομαι! ΑΛΕΧ

Καμπύλης Τάκης είπε...

cesar εστω και καθυστερημενα:Ο "Σπαρτακος" μας διέφυγε...
ΑΛΕΧ:?

Ανώνυμος είπε...

Υποβαλω τις ενστασεις μου επι της διαγραφης του σχολιου του αγαπητου ΑΛΕΧ.Αληθεια δεν καταλαβαινω γιατι γινεται αυτο,ειναι θεμα υφους της σελιδας ? γιατι ηθους δεν φανταζομαι! Απο ποτε το χιουμορ ή και η σατυρα κρινονται αποριπτεα? Φυσικα η ενσταση μου δεν σχετιζεται με την οποια γνωριμια μαζυ του. ΑΣ

Ανώνυμος είπε...

ΑΣ σ΄ευχαριστω για τη συνηγορια αν και δεν εχει κανενα νοημα νομιζω.Οι δημοσιογραφοι ξερεις αποτελουν ενα ειδος με το δεν μπορεις να βρεις ακρη.ειδικα οι αριστεροι με τη δημοκρατια και τον πλουραλισμο των αποψεων εχουν μια ταραχωδη σχεση.Ομως εχω και εγω τις ενστασεις μου ως προς εσενα.Προτιμω τη λογοκρισια απο τα αινιγματα,ισως βαριεμαι λιγο με άυτα,δεν ξερω.Προτιμω απ ευθειας τις απαντησεις. Παντως παρακολουθω τις αποψεις σου με ενδιαφερον.ΑΛΕΧ

Καμπύλης Τάκης είπε...

ΑΣ.Ουτε εγω το καταλαβαίνω.Ισως μιμούμαι αυτους που διεγραψαν τους 400 απο την ΚΝΕ.Και επειδή δεν το κατάλαβαν-οι διαγραφέντες- ακομη,το ξανακάνω μηπως και το πάρουν απόφαση .Νομιζω δηλαδη οτι βοηθω τον ΑΛΕΧ να ξαναβρει τη θεση του στο παρόν.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.