Παρασκευή, Μαΐου 06, 2005

Η λέξη της εβδομάδας: Μετανάστευση

Η λέξη της εβδομάδας: Μετανάστευση. Πριν από περίπου 100 χρόνια, ένας τοπικός άρχοντας της Καλαβρίας υποδεχόμενος σημαντικό φιλοξενούμενο τον προσφώνησε ως εξης: «Σας καλωσορίζω εκ μέρους των 8.000 δημοτών μου, εκ των οποίων οι 3.000 είναι στην Αμερική και 5.000 ετοιμάζονται να τους ανταμώσουν» (S. Baghdasarian, «Η ευρωπαϊκή μετανάστευση»)


Οι ξεχασμένοι της «Πρωτομαγιάς»

Οι Ράχες στην Ικαρία είναι γνωστές στους περισσότερους για το «ανάποδο» ωράριο των κατοίκων. Τα καταστήματα μένουν κλειστά το πρωί και ανοίγουν το βράδυ. Μαζί τους και ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινής ζωής. Εκεί λοιπόν, πριν από δύο καλοκαίρια, ξένοι εργάτες και Έλληνες φίλοι τους αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα σωματείο με τον τίτλο «Πολυεθνικοί Εργάτες Ικαρίας». Πού να 'ξεραν...
Όπως αναφερόταν στο καταστατικό, μεταξύ των σκοπών του σωματείου ήταν «η μελέτη, προβολή και διατήρηση των πολιτιστικών και ιστορικών αξιών και παραδόσεων των λαών τους» και «η προβολή του πολιτισμού τους και της ιστορίας τους». Την υπόθεση παρακολούθησε (ευτυχώς) ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθήνας Ν. Αλιβιζάτος.
Η πρωτοδίκης Σάμου αποδείχτηκε ότι φύλαγε τις (δικές της;) Θερμοπύλες. Και απέρριψε την αίτηση με το εξής σκεπτικό: «Τα στοιχεία που αναφέρονται ως αποτελούντα τον σκοπό του σωματείου δεν καθιστούν καθόλου γνωστό στο Δικαστήριο το περιεχόμενο των μνημονευόμενων στο άρθρο (2) "πολιτιστικών και ιστορικών αξιών και παραδόσεων των λαών", ούτε προσδιορίζουν το περιεχόμενο του "πολιτισμού και της ιστορίας τους" ώστε να είναι δυνατό να διαπιστωθεί αν οι πολιτιστικές και ιστορικές αξίες και παραδόσεις των λαών (των μελών του σωματείου) αντιβαίνουν στις πολιτιστικές και ιστορικές αξίες και παραδόσεις των Ελλήνων, και αν ο πολιτισμός και η ιστορία τους έρχονται σε αντίθεση με τον πολιτισμό και την ιστορία των Ελλήνων». Η περιπέτεια συνεχίστηκε και στο Εφετείο αλλά κι εκεί η πόρτα έκλεισε για άλλους (εξίσου «μίζερους» τους χαρακτήρισε ο Ν. Αλιβιζάτος) λόγους...
Η εργατική τάξη στην Ελλάδα...
... είναι εδώ και μια δεκαετία πολυεθνική αλλά δεν το λέμε! Σύμφωνα με την τελευταία (και ακόμη αδημοσίευτη) μελέτη, που έγινε για λογαριασμό του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) από τους Σταύρο Ζωγραφάκη (λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Πάτρας) και Θ. Μητράκο (Τράπεζα της Ελλάδος), η ελληνική οικονομία την τελευταία εξαετία (1998-2004) δημιούργησε 296,3 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Από αυτές οι 162,2 χιλιάδες καλύφθηκαν από Έλληνες εργαζομένους (αύξηση 4,2% στο σύνολο των Ελλήνων απασχολουμένων), ενώ οι υπόλοιπες 134,1 χιλιάδες καλύφθηκαν από μετανάστες (αύξηση 93,3% στο σύνολο των αλλοδαπών απασχολουμένων). Όπως εκτιμούν οι ερευνητές, αυτή η σημαντική αύξηση της απασχόλησης των μεταναστών δεν είναι κατ' ανάγκην συνδεδεμένη με τη μικρή αύξηση της απασχόλησης των Ελλήνων. Είναι πιθανόν η αποχώρηση Ελλήνων εργαζομένων να έχει δημιουργήσει κενές θέσεις εργασίας στις οποίες απασχολούνται πλέον μετανάστες ή, ακόμη, η αύξηση της απασχόλησης των μεταναστών να εμφανίζεται σε ειδικότητες και επαγγέλματα στα οποία δεν απασχολούνται Έλληνες. Πάντως, ενώ το 1998 σε κάθε 100 Έλληνες εργαζομένους αντιστοιχούσαν 3,7 μετανάστες, το 2004 αντιστοιχούν πλέον 6,9 εργαζόμενοι μετανάστες.
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο καθηγητής Σάββας Ρομπόλης. «Δεν υπάρχει υποκατάσταση Ελλήνων, υπό την έννοια ότι η πλειονότητα των μεταναστών απασχολούνται κυρίως στον γεωργικό τομέα και ως ανειδίκευτοι, δηλαδή σε τομείς που έχουν εγκαταλειφθεί από τους Έλληνες». Τα τελευταία 50 χρόνια η εργατική τάξη στην Ελλάδα άλλαξε, σημειώνει ο Γ. Κουζής, καθηγητής στο
Πάντειο: «Ο Έλληνας εργαζόμενος μορφώθηκε, απέκτησε δεξιότητες με τις νέες τεχνολογίες. Το κενό που άφησε, ιδίως στον χώρο των ανειδίκευτων, το συμπλήρωσαν οι μετανάστες». Ένα πράγμα δεν άλλαξε λέει ο Γ. Κουζής: «Η εκμετάλλευση από τον εργοδότη. Ένας στους 5 είναι ανασφάλιστος. Αλλά από τους ανασφάλιστους, οι 7 στους 10 είναι Έλληνες». Όλα δείχνουν ότι μόνο αντίπαλοι δεν είναι Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι. Αλλά είναι ακριβώς έτσι; Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας έχει...
... τη μεγαλύτερη εμπειρία σε θέματα συνύπαρξης στο ίδιο σωματείο Ελλήνων και μεταναστών. «Υπάρχουν κλάδοι», λέει ο Γρ. Φελώνης, «όπου οι μετανάστες είναι περισσότεροι από τους Έλληνες, όπως για παράδειγμα στις καθαρίστριες, ή ισάριθμοι _ όπως στους οικοδόμους. Δυστυχώς παντού, αλλά ειδικά στην περιφέρεια, υπάρχουν προβλήματα στη συμμετοχή των μεταναστών στα σωματεία».
Από την άλλη, η γραμμή της ΓΣΕΕ είναι ξεκάθαρη: Δεν πρόκειται να δεχτεί την ύπαρξη π. χ συνδικάτου Αλβανών οικοδόμων ή Πακιστανών εργατών. Ή μέσα στη ΓΣΕΕ ή πουθενά, λένε και επικαλούνται και τη διεθνή εμπειρία. «Η ΓΣΕΕ θέλει», λέει ο Θ. Πελαγίδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά,«να ενισχύει και όχι να αποδυναμώνει τη διαπραγματευτική της ισχύ. Είναι λογικό να μην ανεχτεί να ξεφυτρώσουν δεκάδες ανεξάρτητα μικρά σωματεία που στο κάτω κάτω κι αυτά αδύναμα θα είναι ως προς τη διαπραγματευτική τους ισχύ».
Τότε;
Ο μετανάστης, σημειώνει η Nancy L. Green (από τους κορυφαίους μελετητές του φαινομένου της μετανάστευσης), δεν είναι μόνο ένας ξένος, αλλά τις περισσότερες φορές και ένας εργάτης. Για να ζήσει χρειάζεται δουλειά, αλλά για να ενσωματωθεί απαιτείται κοινωνικό πλαίσιο. Ο «Άλλος» κατασκευάζεται με βάση και τον οικονομικό του ρόλο.
Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι δεκάδες μετανάστες στην οικοδομή εργάζονται ταυτόχρονα νόμιμα και παράνομα! Δηλαδή εργάζονται ως τεχνίτες αλλά πληρώνονται και δηλώνονται ως βοηθοί τεχνίτη. Η διαφορά δεν είναι αμελητέα. Είναι 20 ευρώ τη μέρα. Αν λοιπόν δεν υπάρχει άλλη λύση από την ένταξή τους στη δύναμη της ΓΣΕΕ, αυτή δεν μπορεί να γίνει με ευχολόγια αλλά με συγκεκριμένες κινήσεις. Η λύση της ποσόστωσης θα μπορούσε να είναι μία από αυτές. Οι μετανάστες, ανάλογα με τον αριθμό τους, να δικαιούνται παρουσία στη διοίκηση του σωματείου τους. (Ο Ν. Αλιβιζάτος εκτιμά πως ένα τέτοιο μέτρο προβλέπεται και από την παράγραφο 2 του άρθρου 116 του
Συντάγματος.)
Μια νέα γενιά (και) μεταναστών - συνδικαλιστών δεν είναι μόνο το ζητούμενο, είναι η οφειλή μας στις νέες συνθήκες της πολυεθνικής εργατικής τάξης στην Ελλάδα.



Ναι στην ποσόστωση

Μαριλένα Κοππά (ΠΑΣΟΚ)

Η ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία προϋποθέτει την άσκηση κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Είναι λοιπόν προφανές ότι (και) η ποσόστωση στη συμμετοχή τους στη διοίκηση των συνδικάτων θεωρείται για μας απαραίτητη προϋπόθεση. Στο ΠΑΣΟΚ το θέμα αυτό έχει ανοίξει εδώ και αρκετό καιρό και σύντομα θα είμαστε σε θέση να παρουσιάσουμε ένα πλήρες σχέδιο διαλόγου με όλους τους φορείς.

Μιχάλης Παπαγιαννάκης (ΣΥΝ)

Σε όλα τα ευρωπαϊκά συνδικάτα οι μετανάστες μετέχουν στις διοικήσεις σε όλα τα επίπεδα. Έτσι εκπροσωπείται γνησιότερα ένα εξαιρετικά σημαντικό τμήμα της σύγχρονης εργατικής τάξης, εντάσσεται αποτελεσματικότερα στο σύνολο των εργαζομένων και στην κοινωνία (με ανάλογη λογική μετέχουν στις τοπικές εκλογές). Στην Ελλάδα, τέτοιες διεξόδους και προοπτικές οι μετανάστες δεν έχουν ακόμη, ενώ το κοινωνικό φαινόμενο και η εξέλιξή του είναι ακριβώς η ίδια. Και επείγει με όλα τα πρόσφορα μέσα, ποσοστώσεις, κατάλληλες «θετικές διακρίσεις» κ.λπ., να ανοίξουν τέτοιες προοπτικές από τα συνδικάτα και τις πολιτικές δυνάμεις.

Γρηγόρης Φελώνης (πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αθήνας)

Δεν θα ήμουν αρνητικός στην ποσόστωση ως ένα πρώτο μέτρο συμμετοχής των μεταναστών στη διοίκηση των συνδικάτων. Ειδικά στα μεγάλα συνδικάτα θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Ενδεχομένως να υπάρξουν δυσκολίες σε μικρότερα σωματεία, αλλά και πάλι μπορούμε να βρούμε τρόπους.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου φίλε,
θα ήθελα να σου γράψω ένα σχόλιο όσον αφορά στη διαπραγματευτική ισχύ των μικρών συνδικάτων. Μικρά συνδικάτα, π.χ. στο επίπεδο μιας επιχείρησης ή μιας μονάδας παραγωγής, μπορεί να έχουν μικρή διαπραγματευτική ισχύ για την αντιμετώπιση ενός θέματος γενικού ενδιαφέροντος των εργαζομένων, αλλά μπορεί επίσης να έχουν μεγάλη διαπραγματευτική ικανότητα σε θέματα που αφορούν τη δική τους επιχείρηση ή μονάδα παραγωγής. Είναι γεγονός ότι οι κεντρικές ενώσεις των εργαζομένων (Γενικές Συνομοσπονδίες) στην Ελλάδα και παντού, ιδίως σε δημοκρατίες κορπορατιστικού τύπου (Σκανδιναβικές χώρες) όπου τέτοιου είδους οργανώσεις μπορεί να είναι ένα είδος κράτος εν κράτει, δεν επιθυμούν την πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτό αφορά, όμως, περισσότερο την δική τους διαρκώς αποδυναμωνόμενη θέση την εποχή της παγκοσμιοποίησης, παρά τα ίδια τα προβλήματα των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο ότι παντού στις (πρώην) βιομηχανικές οικονομίες τα συνδικάτα χάνουν μέλη και οι ηγέτες τους λειτουργούν ως ένα καρτέλ συμφερόντων απέναντι σε κυβερνήσεις και κόμματα, στελέχη των οποίων είναι εξάλλου (για να μην πω ότι συνήθως πλέον με τις άκαμπτες θέσεις τους μπλοκάρουν τη λήψη μέτρων σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης και κράτους). Η πράξη όμως έχει αποδείξει ότι τα προβλήματα των εργαζομένων είναι ολοένα και πιο εξειδικευμένα και γιαυτό απαιτούν εξειδικευμένες, επί τόπου, λύσεις. Πλουραλιστικός κορπορατισμός είναι η μαγική λέξη του σήμερα και όχι κορπορατισμός παλιού τύπου, με κεντρικές τριμερείς συνεργασίες (κεντρικών συνδικαλιστικών ενώσεων των εργαζομένων, των εργοδοτών και του κράτους). Οι ad hoc συνεργασίες, με βάση συγκεκριμένα προβλήματα και αιτήματα, είναι πιο αποδοτικές, γιατί επιτρέπουν καλύτερες,δηλ. πιο ανοικτές διαπραγματεύσεις των ενδιαφερομένων μερών. Κεντρικές τριμερείς συνεργασίες συμβάλουν στην επιβίωση και στην αύξηση της επιρροής των συνδικαλιστών-ηγετών (και τι μας ενδιαφέρει εμάς και όλους τους εργαζομένους αυτό?) αλλά με τον τρόπο αυτό τα πραγματικά εργασιακά προβλήματα των άμεσα ενδιαφερομένων χρονίζουν.
Όσο για τη δημιουργία συνδικάτων των μεταναστών, ναι γιατί όχι, εφόσον μια νέα διαιρετική τομή έχει δημιουργηθεί μεταξύ γηγενών και ξένων εργαζομένων, μια διαιρετική τομή που διαπερνά οριζόντια την αγορά εργασίας και την αφορά στο σύνολό της. Θα μπορούσε, βέβαια, να προβλεφθεί μια υποχρεωτική διπλή ιδιότητα μέλους συνδικάτου αλλοδαπών και κέντρικής συνδικαλιστικής ένωσης, έτσι ώστε η ένταξη σε ένα συνδικάτο αλλοδαπών να μην λειτουργεί ανταγωνιστικά στα κεντρικά συνδικάτα αλλά να τα συμπληρώνει, σε ζητήματα/προβλήματα που αυτά -βάσει καταστατικού τους- δεν διαχειρίζονται.
Καλή (μεταφερμένη) Πρωτομαγιά.

ΤΑΣΟΣ είπε...

Οι μετανάστες εκτός απο την συμβολή τους στην οικονομικη ανάπτυξη ως εγαζόμενοι, καταναλωτές,ασφαλισμένοι, γονείς παιδιών κλπ έχουν μέγάλη συμβολη και στην πολιτιστικη ανάπτυξη του τόπου με την μουσικη τους τα τραγούδια τους, τους χωρούς του την κουζίνα τουs κλπ. Λειτουργούν ως "όσμωση" στο δικό μας πολιτισμό Aς θυμηθούμε την ιστορία της τσαζ για να δούμε τη συμβολη των μεταναστών στη διαμόρφωσή τους και την εξέλιξή της

Αναζητήστε το τραγόυδι και την ιστορία του "No more my God...

Τα συνδικάτα δεν τους είναι και απαραίτητα όμως οι δικές τους κοινότητες είναι απαραίτητες

Ανώνυμος είπε...

Τι είναι μετανάστευση;

Ανώνυμος είπε...

πριν καιρο ειδα μια αντιρατσιστικη διαφημιση για την ιστοσελιδα www.oloiisoi.gr
ειμαι ευαισθητη σε θεματα ανθρωπινων δικαιωματων και μπηκα.
ελεγε οτι στο ικα ειναι ασφαλισμενοι 500.000 μεταναστες απο συνολο 1.900.000 εργαζομενων.
δηλαδη το 27% ειναι αλλοδαποι.
ελεγε οτι 200.000 μεταναστες εχουν καταθεσεις 3 δισ ευρω δηλαδη κατα μεσο ορο 15.000 ο καθενας.
πειτε μου ποιος ελληνας εχει τοσα στην τραπεζα. ολοι χρωσταμε σε δανεια και καρτες.
και οπως λεει και ο φιλος μου εαν καθε ενας απο αυτους εξαγει 1.000 ευρω τον χρονο τοτε εχουμε εξαγωγη συναλλαγματος 1 δις ευρω τον χρονο.
1.000.000.000/10.000.000=400 ευρω ανα ελληνικη οικογενεια τον χρονο.
διολου ευκαταφρονητο ποσο.υπερκαλυπτει την αυξηση που ζηταει η γσεε.400/12=33 ευρω τον μηνα επιπλεον.ποιον κοροιδευουν?
αυτη η σελιδα προσπαθει να μας κανει ενοχους λεγοντας οτι ειμαστε οι λιγοτερο ανεκτικοι στην ευρωπη.
ας παρει τοτε η ευρωπη τους λαθρομεταναστες να δουμε τι θα κανουνε οι ανοικτομυαλοι ευρωπαιοι .
ειναι μυθος οτι οι μεταναστες κανουν δουλειες που εμεις δεν κανουμε.αυτο ειναι συκοφαντια για τους ελληνες εργαζομενους.υπαρχουν πολλοι ελληνες που δουλευουν σκληρα για το κατωτερο μισθο αλλα εγω βλεπω αλλοδαπους με κουρσαρες.
κατα τα αλλα ειμαστε ρατσιστες.
ο μπαμπας μου ειναι απο χωριο και λεει οτι στα νιατα του δουλευε στα ξενα χωραφια ως εργατης.πολλοι συγχρονοι νεοι ειναι παδια της καφετεριας.ειναι θεμα νοοτροπιας και πολιτικης βουλησης.
ας πανε να τα πουνε αυτα στους εκατονταδες χιλιαδες ανεργους και απολυμενους.οι συμβασιουχοι δουλευαν σκουπιδιαρηδες ,μην μου πειτε οτι απαξιουν ταπεινες εργασιες.
λενε και για το ασφαλιστικο.δηλαδη οι ελληνες ανεργοι,εαν δουλευαν, δεν θα πληρωναν εισφορες στο ικα.

συμπερασμα εαν φυγουν οι μεταναστες δεν θα υπαρχει ανεργια στην ελλαδα,αλλα ουτε και εξαγωγη συναλλαγματος.


παρτε μια γευση απο τον ινδικο ρατσισμο.απο τον εξαντα.
http://exandas.ert.gr

Η Τσακουάρα είναι ένα χωριό 4000 κατοίκων, βρίσκεται 50 χιλιόμετρα μακριά από την Τζαιπούρ, την πρωτεύουσα του Ρατζαστάν στην ομώνυμη επαρχία. Στο κέντρο της υπάρχει μια όμορφη λίμνη, με έναν παλιό ινδουιστικό ναό χτισμένο στις όχθες της. Η Λίμνη είναι το στολίδι της περιοχής, αλλά τα νερά της μέχρι πρόσφατα δεν ήταν για όλους. Το καλό κομμάτι, μπροστά στο ναό, ήταν μόνο για τις ανώτερες κάστες. Ο βούρκος για τους ντάλιτς.
Όπως μας λέει ο κ. Σιταράμ Έρουα, ηγέτης των ντάλιτ στην περιοχή "Είχε αποφασιστεί από πάντα, ότι οι ντάλιτ θα κάνουν μπάνιο από τη μια πλευρά και οι Βραχμάνοι από την άλλη. Αν κάποιος ντάλιτ ερχόταν στη λάθος πλευρά να κάνει μπάνιο, του λέγανε: "πάρε τα ρούχα σου και πήγαινε στην πλευρά σου".

Κανείς δεν ξέρει από πότε οι ανώτερες κάστες απαγόρευσαν στους ντάλιτς να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο κομμάτι της λίμνης. Απαγόρευση η οποία διατηρήθηκε μέσα στους αιώνες.

Όπως καταγγέλει ο κ. Μπάμπου Λαλ, ένας άλλος ντάλιτ που κατοικεί στην περιοχή "Αν κάποιος από μας ερχόταν να κάνει μπάνιο εδώ, τον ταπείνωναν. Τον έβριζαν, τον κορόιδευαν και τον πέταγαν έξω από τη λίμνη με το ζόρι με βρεγμένα ρούχα. Παρακολουθούσα συνεχώς αυτές τις συμπεριφορές για χρόνια. Σκεφτόμουν ότι αυτό που συνέβαινε ήταν λάθος."

Όλοι οι κάτοικοι του χωριού ανεξαρτήτως κάστας πλήρωναν μια ρουπία για την χρήση της λίμνης. Και αυτό έκανε τον κ. Μπάμπου Λαλ, να αγανακτεί. Έτσι ένα πρωινό αποφάσισε να βουτήξει στα απαγορευμένα νερά. Στις 16 Δεκεμβρίου του 2001 δεν υπήρχε νερό από την άλλη πλευρά της λίμνης, και στην απαγορευμένη για τους ντάλιτς πλευρά υπήρχε αρκετό νερό. Με τη βουτιά του κ. Lal μια παράδοση αιώνων έσπασε μέσα σε λίγα λεπτά.

Για την τοπική κοινωνία αυτό που έκανε ο Μπάμπου Λάλ ισοδυναμούσε με επανάσταση. Οι ανώτερες κάστες εξαγριώθηκαν. Είπαν στον ντάλιτ Lal ότι επρόκειτο να τιμωρηθεί πληρώνοντας 51.000 ρουπίες. Δεν δέχτηκε και στις 16 Δεκεμβρίου, όπως καταγγέλει "το βράδυ ήρθαν στη δική μας πλευρά του χωριού. Μου φώναζαν: "Βγες έξω από το σπίτι, να σου κάνουμε μπάνιο με αίμα", βρίζοντας με.".

"Εδώ κάνουν μπάνιο σκύλοι αγελάδες, γουρούνια. Εμείς γιατί δεν έπρεπε να κάνουμε;

Ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ των καστών και ταραχές στις οποίες συμμετείχαν πάνω από 20.000 άνθρωποι. Υπήρχαν τραυματίες, επενέβη η αστυνομία. Το θέμα πήρε έκταση μέσω του Τύπου και έγινε γνωστό σε όλη την Ινδία. Οι λιγότερο θερμόαιμοι προσπάθησαν να πείσουν τα μέλη των ανώτερων καστών ότι και οι ντάλιτς είχαν δικαίωμα να κάνουν μπάνιο στη λίμνη Τσακουάρα.

"Είναι κι αυτοί άνθρωποι, δεν είναι βρώμικοι", τους είπαν.
"Εδώ κάνουν μπάνιο σκύλοι αγελάδες, γουρούνια. Εμείς γιατί δεν έπρεπε να κάνουμε;", αναρωτιόταν ο ντάλιτ Σιταράμ Έρουα.
"Όχι, όχι είναι η παράδοσή μας, είναι μέρος της κουλτούρα μας, οι ντάλιτς δε θα έπρεπε να βουτάνε στη λίμνη", συνέχισαν να δηλώνουν όσοι ανήκουν στις ανώτερες κάστες.

Τελικά το θέμα έφτασε μέχρι την κεντρική κυβέρνηση στο Ν. Δελχί. Αυτή, προσπάθησε να διευθετήσει το ζήτημα και διακήρυξε ότι η χρήση της λίμνης δεν αποτελεί προνόμιο καμιάς κάστας. Όμως τα μέλη των ανώτερων καστών επέμειναν. Είπαν πως η λίμνη είναι πια μολυσμένη και αντιδρώντας σταμάτησαν να βουτούν σε αυτήν.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σιταράμ Έρουα, αυτό έγινε γιατί "πιστεύουν ότι είμαστε ζώα. Δε μας υπολογίζουν σαν ανθρώπινα όντα. Μας θεωρούν χειρότερους κι από ζώα."

Την ώρα που ο ντάλιτ μας έλεγε όλα αυτά, στο βάθος της λίμνης ένα μέλος ανώτερης κάστας, είχε βουτήξει στη λίμνη και έπλενε τα "ευαίσθητα σημεία του". "Είναι ο Κάτι και ανήκει σε ανώτερη κάστα. Σας παρακαλώ πείτε μας: Εμείς βρωμίζουμε τη λίμνη όταν κάνουμε μπάνιο, ή αυτός όταν πλένει τον κώλο του;"

διαβαστε τι βρηκα σε ενα αλλο ποστ αυτου του μπλογκ.

ειναι πραγματι συνταρακτικο.


διαβαστε το


ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΣΥΓΧΕΕΤΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ?
ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Η ΑΠΛΑ ΑΝΑΜΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΦΟΒΕΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ KGB Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΗΤΑΝ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΝΕ ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ.

ΣΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ GENOSSEN ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΙΠΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ?

Ο ΜΑΡΞ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ Η ΒΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΑΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ.ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ?

Ο ΛΕΝΙΝ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ Α ΠΠ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ
.
ΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΝΤΙΣΙΜΗΤΙΚΟ ΝΟΜΙΖΕΤΕ Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Η ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΜΑΡΞ.
ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟΥΣ Ο ΧΙΤΛΕΡ ΜΕ ΤΑ 6 ΕΚ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Η Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΤΑ 32 ΕΚ ΣΤΑ ΓΚΟΥΛΑΓΚ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ.ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΑ 20 ΕΚ ΡΩΣΩΝ ΑΜΑΧΩΝ ΠΟΥ ΕΣΦΑΞΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ?

ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΠΟΤΕ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΙΜΗΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ?Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΗΣ ΕΝΩ Ο ΕΓΚΕΛΣ Η ΑΚΟΜΑ Ο ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ ΗΤΑΝ.
ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΤΑ ΠΡΩΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΚΡΑΤΗ ΟΙ ΠΡΩΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΟΛΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ.ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ.ΚΑΝΕΙ ΘΡΑΥΣΗ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ 300.000 ΝΕΟΝΑΖΙ ΕΓΓΕΓΡΑΜΕΝΟΥΣ. ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΕΝΩ ΤΟ ΚΚ ΠΟΥ ΕΛΥΝΕ ΚΑΙ ΕΔΕΝΕ ΕΠΙ ΕΣΣΔ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ 3%?

ΟΣΟΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ .
ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΣΤΟΝ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ. ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟΣΤΕΙΛΕΙ. ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ .ΑΦΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΜΕ ΕΣΑΣ ΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ.
οι ΠΗΓΕΣ ΜΟΥ Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΤΗΣ ΕΤ3 ΑΡΚΟΥΝ.
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΤΟ MATRIX ΣΑΣ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ.ΟΣΑ ΕΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ.

Ανώνυμος είπε...

τωρα καραφλιασα και εγω σοφια.
αυτο για την ινδια το ειδα στο νετ.
συγκλονιστικο.ειμαστε στον 21ο αιωνα και αυτοι ζουνε στον μεσαιωνα.γι αυτο η ινδια δεν θα αναπτυχθει ποτε.οι διεθνιστες ομως μας εκαναν να πιστευουμε πως για ολα φταιει η δυση.
αυτα ομως μας τα κρυβουν.προπαγανδα βλεπεις.
κατα τα αλλα ειμαστε φασιστες
αυτα που λες για το ολοι ισοι ισχυουν.
θα θημηθω την περιοδο που ημουν κνιτης και θα πω οτι η μεταναστευση
αποτελει χτυπημα στην ενοτητα της εργατικης ταξης λογω της υπερπροσφορας εργασιας.
και αυτο που λες σοφια για τους εθνομπολσεβικους και τους νεοναζι στην ρωσια ειναι αληθεια.το γραφει και η pravda και το ria novosti και το itar tass.

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 5 ΕΚ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 4 ΕΚ ΑΝΕΡΓΟΙ.ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΜΕΝΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ,ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΓΕΡΜΑΝΟΙ.
ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΓΚΕΤΟ,ΑΠΟ ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΗ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΓΡΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ.

ΕΠΙΣΗΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ HTTP://EXANDAS.ERT.GR.ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ONLINE.

ΝΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ Η ΜΑΛΛΟΝ Η ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΟΙΚΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ.
Η ΥΠΕΡΠΛΗΘΩΡΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΠΑΡΟΥΤΑΠΟΘΗΚΗ.
ΕΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΑΡΟΥΝ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΕΡΙΤΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ (ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ)ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ,ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ.
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΕΡΓΙΑ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ,ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΡΑΧΕΣ.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑΣ.ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝΕ.ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.ΣΕ ΤΙ ΜΑΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΑΥΤΟ?ΑΥΤΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΡΑ ΔΙΑΣΠΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΗ ΕΛΛΑΔΑ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΠΑΝΙΣΧΥΡΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΡΚΕΙ.
ΕΓΩ ΘΑ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΗ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ "ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ"

ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΑΝ ΜΕΣΑ.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΕΑΝ ΟΙ ΠΥΡΠΟΛΗΣΕΙΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ,ΗΤΑΝ ΕΡΓΟ ΞΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ.Ο ΣΑΡΚΟΖΙ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥΣ.
ΕΑΝ ΑΥΡΙΟ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΜΙΤ ,ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΣΕ ΓΚΕΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΤΩΠΑ.Ο ΛΥΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.ΤΟΣΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ.
ΘΑ ΤΟ ΡΙΣΚΑΡΟΥΜΕ?
ΣΚΕΨΟΥ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ.
ΜΙΑ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ,ΛΑΔΙ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ,ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΜΥΛΟ ΤΟΥΣ. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ?
ΑΥΤΟ ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ?

ΑΡΑ ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ,ΕΠΕΙΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΟ

ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ.
ΚΑΙ ΕΑΝ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΥΡΙΟ ΚΑΤΑΡΕΥΣΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ .ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ.ΘΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΥΚΟΛΟ ΣΤΟΧΟ,ΤΟΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ.
ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΜΗΠΩΣ?
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ.ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ -ΚΡΑΤΗΣΟΥ ΚΑΛΑ-
240 ΔΙΣ ΕΥΡΩ.
ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΤΟΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ.
ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΔΙΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ?
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΝΑΜΕ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ?
ΓΙΑΤΙ ,ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝΕ ΕΤΟΙΜΑ?
ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΕΞΑΝΤΑ.HTTP://EXANDAS.ERT.GR.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ONLINE.

Το ντοκιμαντέρ Παρίσι 2005 σε επανάληψη
PARIS 2005...


Είναι εξέγερση και δεν θέλουμε διάλογο,
μόνο όπλα
Θα έχετε μόνο φωτιές
Θα ξεπλύνουμε την σημαία της ειρήνης με μπαρούτι
Τώρα μόλις έσφαξα την Αυτοκρατορία
Είναι το ξεσήκωμα των θυμάτων του συστήματος
Θα τα σπάσουμε όλα στους δρόμους σας*


Ο "τυχαίος" θάνατος των δύο νέων παιδιών στο Κλισί Σουμπουά του Παρισιού στις 27 Οκτωβρίου, πυροδότησε το θερμό Νοέμβρη του 2005 στη Γαλλία. Και για την ανυποψίαστη διεθνή κοινή γνώμη, πίσω από τις στάχτες των χιλιάδων καμένων αυτοκινήτων, ξεπρόβαλε το φάντασμα μιας Ευρώπης άγνωστης. Και μιας εξίσου άγνωστης Γαλλίας που φροντίζει να κρατά καλά κρυμμένα τα εκατομμύρια των "δεύτερης διαλογής" πολιτών της.

Ο Εξάντας, σε μια διεθνή δημοσιογραφική αποκλειστικότητα, κατάφερε να εισχωρήσει στα απροσπέλαστα γκέτο του Παρισιού, στην καρδιά των επεισοδίων. Και η κάμερα κατέγραψε την οργή των νεαρών που ασφυκτιούν χωρίς άλλη διέξοδο πέρα από τις κλοπές και τις πωλήσεις ναρκωτικών. Στην οθόνη εμφανίζεται για πρώτη φορά ο οπλισμός των "ταραξιών": Μικρά πυροβόλα όπλα, περίστροφα, αυτόματα, κοντόκανες καραμπίνες...

Οι νεαροί επιδεικνύουν φωτογραφίες τους με μυδραλιοβόλα...

Κάτοχοι της γαλλικής υπηκοότητας, γεννημένοι στη χώρα αλλά από γονείς μετανάστες, Αλγερινής, Μαροκινής ή Σενεγάλικης καταγωγής, οι περισσότεροι "ταραξίες" είναι καταδικασμένοι να ζουν στο σκοτάδι των γκέτο, δέκα μόλις λεπτά από το κέντρο της Πόλης του Φωτός.

Απομονωμένοι από την κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας εγκλωβίζονται στις "cite", όπως λέγονται τα τεράστια μπλοκ πολυκατοικιών που περικυκλώνουν την πόλη. Τα οικοδομικά συγκροτήματα που είναι χτισμένα με αρχιτεκτονική τέτοια ώστε είναι εύκολο κανείς να μπει σε αυτά, αλλά σχεδόν αδύνατο να βγει...

Γιατί έχετε όπλα;
Για να απαντήσουμε στην αστυνομία.
Για να πούμε ότι και εμείς είμαστε παρόντες.
Άμα πυροβολήσουν, θα απαντήσουμε.

Με την ανεργία να καλπάζει και τις κοινωνικές και ρατσιστικές διακρίσεις να τους στερούν κάθε διέξοδο, οι νεαροί, που κατά τον Υπουργό Εσωτερικών κύριο Σαρκοζί αποτελούν "σκυλολόι", απέκτησαν τους δικούς τους κώδικες, τη δική τους γλώσσα, τη δική τους μουσική και το δικό τους χορό. Μέσα από το χιπ-χοπ ραπάρουν ασύστολα κραυγάζοντας τις διακρίσεις:

Μεγάλωσα εκεί που δεν έχει ηθική
μόνο αίμα και θάνατο
Γύρω μου μυρίζει βενζίνη
Υπερβολικές ανισότητες στις πόλεις μας
Ήδη μυρίζει θάνατος
αποτυπώνεται με κιμωλίες ανεξίτηλες
Πίεση, έγκλημα και οργή
Η πόλη μου είναι κακιά
οι μπάτσοι κατεβαίνουνε συχνά
Ο λόγος μου είναι βενζίνη και ρίμα μου τα σπίρτα
Πέταξε τα σε αυτόν που βαρέθηκε πια
να πιάσουν όλα φωτιά

Με μια καταιγιστική κινηματογραφική γραφή, σχεδόν χωρίς άλλη αφήγηση πέρα από αυτή των στίχων των τραγουδιών του γκέτο, το νέο ντοκιμαντέρ του Εξάντα "Paris 2005", παρουσιάζει τους άγνωστους Ευρωπαίους πολίτες των cite. Tη σκοτεινή πλευρά της σύγχρονης Ευρώπης, την άγνωστη Γαλλία των 5 εκατομμυρίων, αποκλεισμένων από την εργασία, την εκπαίδευση και την κοινωνική πρόνοια, γκετοποιημένων πολιτών.

Η πόλη μου είναι η πρωτεύουσα
Μένω πέρα από το περιφερειακό
εκεί που βρίσκεις πουτάνες και ναρκωτικά
Ένα κόσμο χωρίς όνειρα
Αυτό το κομμάτι είναι για αυτούς που περνάνε τα ίδια μ' εμένα
και θέλουν να τα σπάσουν όλα

Η κάμερα φωτίζει τα πρόσωπα των ανήλικων εμπόρων ναρκωτικών των γκέτο, που επιδεικνύουν την πραμάτεια τους, δηλώνοντας "τυχεροί" που έχουν έστω και αυτή τη δουλειά.

Παρεμβάλλεται, η συνέντευξη του κυρίου Ζαν Μαρί Λεπέν που δηλώνει ότι αν πάρει την εξουσία θα δημιουργήσει "100.000 νέες θέσεις στις φυλακές". Και καταγγέλλει ως μια απ' τις αιτίες των επεισοδίων τη "διάβρωση του σώματος των εκπαιδευτικών απο τις αναρχικές ιδέες του Μάη του '68".

Ενώ για τα αίτια των ταραχών μιλάει και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Monde Diplomatique Nτομινίκ Βιντάλ, καταγράφοντας τις ευθύνες που βαραίνουν την πολιτική ηγεσία, αλλά και τον "προοδευτικό πολιτικό κόσμο" που κωφεύει.

Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει ένα ακόμη "ντοκουμέντο της γαλλικής μεταναστευτικής πολιτικής" που προβάλλεται για πρώτη φορά στην τηλεόραση: Πρόκειται για την καταγραφή της εισβολής των CRS (των Γαλλικών MAT) σε ένα δημοτικό χώρο που κατέλαβαν άστεγοι Γάλλοι πολίτες-μετανάστες δεύτερης γενιάς στο Μοντρέιγ στις 11 Οκτωβρίου 2005.

Την κάμερα χειρίζεται ένας από τους "καταληψίες"...

"Στη Γαλλία όταν κοιτάτε τηλεόραση, βλέπετε μόνο άσπρους. Έχετε την εντύπωση ότι η Γαλλία αντιπροσωπεύει μόνο άσπρους. Αλλά όταν βγαίνετε στο δρόμο βλέπετε όλα τα χρώματα" λέει η Καριμά, μια από τα εκατομμύρια των πολιτών που κατοικούν στα γκέτο, αλλά κατάφερε να ξεφύγει απ' τη μιζέρια και τον κοινωνικό τους αποκλεισμό. Αν και κάτοικος των γκέτο, δε συμμετείχε στα επεισόδια.

Ψάχνω δυο χρόνια δουλειά.
Έχω κοιτάξει παντού, και τίποτα...
Γιατί έχω φάτσα Άραβα, γι' αυτό.
Άμα είσαι Άραβας ή μαύρος σε βάζουν στην άκρη...
Γι' αυτό καίω αμάξια, τα κάνω πουτάνα, για να καταλάβει ο Σαρκοζί

"Η Γαλλία έχει δύο πρόσωπα: Αυτό που δείχνει σε σας, με τα ωραία προάστια το Σανς Ελιζέ, τα μνημεία, τα αξιοθέατα... Πριν από δύο μήνες νομίζατε, ότι έτσι είναι η Γαλλία, νομίζατε ότι όλα είναι καλά. Ε, δεν είναι αυτό η Γαλλία... Η Γαλλία είναι τα δύσκολα προάστια, η μιζέρια...", λέει ο νεαρός Αζίζ που κατοικεί στο Cite de l' Europe (Πολιτεία της Ευρώπης).

9.000 καμένα αυτοκίνητα, σχεδόν 3.000 συλλήψεις, δεκάδες νηπιαγωγεία, σχολεία και μαγαζιά κατεστραμμένα, ο πρώτος απολογισμός.

Κι η Γαλλία του Διαφωτισμού, να νιώθει το φιλελεύθερο παρελθόν της να κλονίζεται, όταν αρχές του 21ου αιώνα επιβάλλεται στη χώρα ο στρατιωτικός νόμος που δημιουργήθηκε το 1955 για να καταπνίξει τα επεισόδια της Αλγερίας...

"Ήταν ένα μήνυμα ...ένα μήνυμα απογοήτευσης, Είναι ο μόνος τρόπος για να ακουστούμε... Εμείς τα βαρεθήκαμε τα πράγματα εδώ πέρα! Βαρεθήκαμε. Δεν υπάρχει δουλειά", λέει ο νεαρός Ριντά Αλγερινής καταγωγής, κάτοικος κι αυτός της "Πολιτείας της Ευρώπης".

Paris 2005...

O Εξάντας του Γιώργου Αυγερόπουλου ανιχνεύει την πιο βίαιη και πιο μεγάλη εξέγερση των προαστίων στην ιστορία της μεταπολεμικής Γαλλίας...
Και στη μικρή οθόνη, πίσω από τις στάχτες των χιλιάδων καμένων αυτοκινήτων, ξεπροβάλει το φάντασμα μιας Ευρώπης άγνωστης.
Και μιας εξίσου άγνωστης Γαλλίας που φροντίζει να κρατά καλά κρυμμένα τα εκατομμύρια των "δεύτερης διαλογής" πολιτών της.

*Οι στίχοι προέρχονται από τραγούδια του συγκροτήματος FMR (όνομα που σημαίνει "εφήμερο") που δημιουργήθηκε από νέους που κατοικούν στα Παρισινά γκέτο.

Η εξέγερση στο Μπρίξτον το 1981
"5.000 Άγγλοι ταραξίες..."

Τα γεγονότα του Μπρίξτον, στις 10 και 11 Απριλίου 1981, ήταν η πρώτη μεγάλης κλίμακας αντιπαράθεση μεταξύ μαύρων Βρετανών μεταναστών και λευκών αστυνομικών. Είχαν προηγηθεί μικρότερης έκτασης επεισόδια την προηγούμενη χρονιά, όταν αστυνομικοί έκαναν επιδρομή σε τοπικό καφέ όπου σύχναζαν μαύροι. Όμως η εξέγερση του '81 είναι αυτή που έμεινε στη μνήμη, γιατί ανέδειξε την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών ενσωμάτωσης των "μη προνομιούχων" πληθυσμών στη Βρετανική κοινωνία.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Μπρίξτον ήταν μια υποβαθμισμένη γειτονιά με μεγάλα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας. Το 1981 ο μισός σχεδόν πληθυσμός του ήταν μετανάστες, προερχόμενοι κυρίως από την Αφρική και την Ινδία. Οι περισσότεροι από αυτούς διέθεταν όλα τα χαρακτηριστικά τα οποία τους κατέτασσαν στους "κοινωνικά αποκλισμένους": φτώχεια, ανεργία, πρόβλημα στέγης, ανύπαρκτη εκπαίδευση, ρατσιστική και κοινωνική καταπίεση.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι

Το 1981, η αστυνομία άρχισε "εκκαθαριστικές επιχειρήσεις" στην υποβαθμισμένη περιοχή, σταματώντας νέους, κυρίως μαύρους και ψάχνοντάς τους για μικρά αδικήματα. Οι επιχειρήσεις αυτές, ήταν μεγάλης έκτασης -μέσα σε 9 μέρες είχαν υποβληθεί γύρω στους 1000 νέους σε έλεγχο. Το απόγευμα της Παρασκευής 10 Απριλίου 1981, δύο αστυνομικοί σταμάτησαν προκειμένου να βοηθήσουν έναν μαύρο νεαρό, που βρέθηκε μαχαιρωμένος στην πλάτη. Ενώ περίμεναν το ασθενοφόρο, μια ομάδα, επιτέθηκε στους αστυνομικούς με πέτρες και τούβλα, θεωρώντας τους υπαίτιους για τον τραυματισμό. Τα επεισόδια της ίδιας μέρας ήταν μικρής έκτασης και δεν προμήνυαν αυτό που θα επακολουθούσε.

Το Σάββατο, μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις άρχισαν να αναπτύσσονται στην περιοχή. Η σύλληψη ενός νεαρού μαύρου το απόγευμα, ύστερα από ένα φραστικό επεισόδιο με αστυνομικό, έδωσε την αφορμή στο εξαγριωμένο πλήθος. Την ίδια μέρα, 61 ιδιωτικά και 56 αστυνομικά οχήματα καταστράφηκαν, 28 κτίρια κάηκαν και άλλα 117 λεηλατήθηκαν. Οι "ταραξίες", σύμφωνα με δημοσιογραφικές εκτιμήσεις, έφταναν τους 5000. Επρόκειτο για νεαρούς μαύρους αλλά και πολλούς λευκούς.



Ποιος φταίει;

Η συντηρητική κυβέρνηση Θάτσερ, κάλεσε τον Ανώτατο Δικαστή λόρδο Leslie George Scarman να κάνει μια μελέτη-αναφορά, για τα αίτια της εξέγερσης στο Μπρίξτον. Το πόρισμά του θορύβησε αρκετά τους συντηρητικούς. Σύμφωνα με τον Scarman, η βαθύτερη αιτία που προκάλεσε την αναταραχή ήταν ο ρατσισμός που διακατείχε την Βρετανική κοινωνία. Όπως επεσήμανε, αν δεν γινόταν άμεσα κάτι, αυτός ο ρατσισμός θα κινδύνευε να γίνει μια βαθειά ριζωμένη ασθένεια που θα απειλούσε την ίδια την επιβίωση της κοινωνίας. Όσο αφορά στην βία που εκδηλώθηκε, η έκθεση του λόρδου, μοίρασε την ευθύνη ανάμεσα στους νεαρούς μαύρους, αλλά και στην αστυνομία. Άφηνε μάλιστα αιχμές για το ρατσισμό πολλών αξιωματικών της. Η έκθεση τέλος, πρότεινε την πρόσληψη μαύρων στις τάξεις της αστυνομίας, αλλά και αλλαγή των μεθόδων της στις πυκνοκατοικημένες περιοχές.

Η κυβέρνηση της κ. Θάτσερ παραμέλησε τα συμπεράσματα αυτής της έκθεσης και υπογράμμισε μόνο τη σημασία της διατήρησης της "δημόσιας τάξης".


ΑΡΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟ


.Έχω δικαίωμα να προτιμώ τη χώρα μου από τις χώρες των άλλων. Δεν πληρώνομαι για να υπερασπίζομαι όλο τον κόσμο, ούτε για να αναλάβω τη μιζέρια του…"

Συνέντευξη με τον κύριο Ζαν Μαρί Λε Πεν

Ήταν 17.00 η ώρα, όταν εστάλη το πρώτο διερευνητικό mail στο F.N (Εθνικό Μέτωπο), το κόμμα του κ. Ζαν Μαρί Λε Πεν. H απάντηση ήρθε 20 λεπτά αργότερα, με το τηλεφώνημα του υπεύθυνου δημοσίων σχέσεων. Το τηλεφώνημα που ακολούθησε ήταν μάλλον τυπικό, η συνέντευξη κλείστηκε πάραυτα, την ημέρα και την ώρα που ζητήσαμε. Ο αποκλεισμός του κ. Λεπέν από τα Γαλλικά μέσα ενημέρωσης έχει δημιουργήσει μια απεριόριστη λαχτάρα για επικοινωνία.

Συναντήσαμε τον ακροδεξιό ηγέτη, στην έπαυλη του στο Σεν Κλου σε μία από τις ομορφότερες περιοχές στο Παρίσι. Η συνέντευξη για τα Γαλλικά γκέτο έγινε σ' ένα άλλο γκέτο, πλουσίων αυτή τη φορά. Εκεί όπου οι κωδικοί ασφαλείας διαδέχονταν τους σεκιουριτάδες και τα αγάλματα και τα χειροποίητα κιγκλιδώματα παραπέμπουν σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη: Σε μία αποικιοκρατικού τύπου γειτονιά, όπου οι Γάλλοι μεγαλοαστοί ζουν μια άλλη πραγματικότητα, μόλις 30 λεπτά από τα φλεγόμενα προάστια...

Αφού παρέλασε μπροστά μας μια σειρά από γραμματείς, πρόθυμες να μας εξυπηρετήσουν και αφού, όλως τυχαίως πέσαμε πάνω στον μοναδικό έγχρωμο εκπρόσωπο του F.N, δημοτικό σύμβουλο στη Μασσαλία, είχε έρθει η ώρα να εμφανιστεί μπροστά μας ο παρ' ολίγον Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας… Άνετος και με διάθεση να μιλήσουμε για την Ελλάδα που τόσο καλά γνωρίζει, καθώς η πρώτη του γυναίκα ήταν Ελληνικής καταγωγής, απάντησε στα ερωτήματα μας για περίπου μια ώρα. Λίγο αργότερα θα ξεκινούσε η συγκέντρωση του κόμματος στο κέντρο του Παρισιού… Η συνέντευξη του πληθωρική, αντάξια της φήμης του πολιτικού, η απογευματινή συγκέντρωση των οπαδών του ολιγάριθμη και θλιβερή...

Πως κρίνετε την κατάσταση μετά τα πρόσφατα γεγονότα στη Γαλλία;
Είμαστε μπροστά σε μια ανάφλεξη. Αυτός είναι ο όρος! Ταραχοποιά στοιχεία προχωρούν σε εμπρησμούς αυτοκινήτων, λεωφορείων, μαγαζιών, δημοσίων κτιρίων, ακόμα και εκκλησιών! Αυτό αποκτά σταδιακά ένα χαρακτήρα εμφυλίου πολέμου! Δεν είμαστε σε αυτό το σημείο ακόμη, αλλά η κατάσταση ήδη είναι πολύ σοβαρή. Το είχα προβλέψει από καιρό, γιατί εδώ και χρόνια η Γαλλία βρίσκεται μπροστά σε μια ανεξέλεγκτη μετανάστευση από τις χώρες του τρίτου κόσμου…Και ενώ πληθυσμός του τρίτου κόσμου δε σταματά να αυξάνεται, ενώ ο πληθυσμός της δικιάς μας ηπείρου παραμένει στάσιμος, για να μη πω ότι μειώνεται, οπότε προβλέπω πάλι, ότι αυτή είναι μόνο η αρχή.

Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα των Γάλλων που ζουν στα προάστια;
Ο φόβος. Τον αισθάνονται την νύχτα, όταν περπατούν στις πόλεις και στα προάστια. Για τους τίμιους ανθρώπους η απαγόρευση κυκλοφορίας που επέβαλε ο Σαρκοζί, είναι κάτι που υπάρχει ήδη. Αυτοί μπαίνουν σπίτι τους όταν πέφτει η νύχτα και ξαναβγαίνουν με το φως του ήλιου. Αυτό είναι βαρύ και αρρωστημένο για την ανθρώπινη ευτυχία, αλλά και για τη σταθερότητα της κοινωνίας και την ανάπτυξη της οικονομίας. Βλέπουμε πια, όσοι μπορούν, να μετακομίζουν από τα προάστια, γιατί δεν αντέχουν να συνεχίσουν να ζουν με τον φόβο. Από την άλλη μέσα, σε αυτή τη μαυρίλα, στριμώχνεται ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός μεταναστών. Η πίεση όλο μεγαλώνει και τελικά πιστεύω ότι θα εκραγεί! Υπάρχουν περιοχές εκτός νόμου, όπου η αστυνομία δεν μπαίνει και δεν ξέρουμε ακριβώς τι γίνεται. Δεν ξέρουμε ποια είναι η πυκνότητα του πληθυσμού, δεν ξέρουμε εάν έχουν όπλα… Εμείς βέβαια ξέρουμε ότι έχουν, έστω και αν δεν εμφανίστηκαν στα πρόσφατα γεγονότα. Αυτό συνιστά προάγγελο εμφυλίου από τους ξένους προς τη Γαλλία!

Τι πιστεύετε για την μεταναστευτική πολιτική και τι προβλέπετε εσείς;
Θα έπρεπε να γίνει ολοκληρωτική αλλαγή πολιτικής! Καταρχήν πρέπει να σταματήσει η συστηματική πολιτική των ψεμάτων. Κρύβουνε την αλήθεια από τον κόσμο, που είναι η εγκατάσταση μιας παγκόσμιας πολυπολιτισμικότητας. Υπάρχει μια πολιτική βούληση πίσω από τις πολιτικές της μαζικής μετανάστευσης, που θέλει να ενσωματώσει σε ένα αρχαίο πληθυσμό, όπως ο γαλλικός, εκατομμύρια μετανάστες. Αυτοί έρχονται από χώρες που έχουν ήθη, νόμους και έθιμα διαφορετικά, καθώς επίσης και ένα οικονομικοκοινωνικό επίπεδο που δεν επιδέχεται σύγκριση με το δικό μας. Προέρχονται κυρίως από την αφρικανική ήπειρο, αλλά επίσης και από το Πακιστάν, την Ινδία, την Τουρκία, την Άπω Ανατολή. Εννοείται βέβαια ότι υπάρχουν μετανάστες από χώρες που είναι πιο ανεκτές από άλλες, γιατί οι υπήκοοι τους συμπεριφέρνονται με μετριοπάθεια, εξυπνάδα, σύνεση, καλή μόρφωση. Αυτοί δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα …
Η ενσωμάτωση μπορεί να γίνει εύκολα, αλλά πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι σε 30 χρόνια εισήλθαν στη Γαλλία πάνω από 10 εκατομμύρια μετανάστες. Τα σημερινά νούμερα μιλάνε για 400 με 500 χιλιάδες το χρόνο και μ' αυτές τις συνθήκες κανένα μέτρο δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Το αντίθετο. Όσα πιο πολλά πλεονεκτήματα λαμβάνουν οι μετανάστες, τόσοι πιο πολλοί ξένοι θα θέλουν να έρθουν στη Γαλλία! Πώς γίνεται να πείσουμε κάποιον να μην μεταναστεύσει, όταν σε μας θα κερδίζει εκατό φορές περισσότερα χωρίς να δουλεύει, από αυτά που θα κέρδιζε στη χώρα του αν δούλευε; Προφανώς οι ήπειροι θα αδειάσουν προς την Ευρώπη…

Ποια μέτρα θα είχατε λάβει εσείς για να μη φτάσει η κατάσταση σ' αυτό το σημείο;
Εμείς λέμε ότι το πρώτο μέτρο που θα πάρουμε αμέσως είναι να σταματήσει κάθε μετανάστευση, να σταματήσει η αυτόματη απόκτηση της ιθαγένειας και μέσα σε αυτό το πλαίσιο η επανάκτηση της κυριαρχίας επί των συνόρων μας. Θέλουμε να είμαστε κυρίαρχοι στο έδαφος μας και να μην είναι η Ευρώπη, ή κάποια άλλη χώρα να μας υποδεικνύει τι να κάνουμε. Πιστεύω ότι μπροστά σε αυτή την απειλή, η Ευρώπη έδειξε την απόλυτη ανικανότητα της να προασπίσει τα εξωτερικά της σύνορα.
Εμείς μπορούμε να θεσπίσουμε την εξής αρχή: Κάθε ξένος που διαμένει στη Γαλλία, πρέπει να καλύπτει όλες του τις ανάγκες και αυτές της οικογένειας του. Δε θα λαμβάνει κοινωνικά επιδόματα, εκτός και αν δουλεύει. Τις αλήθειες αυτές που τις λέω εδώ και 25 χρόνια με οδήγησαν στο να με θεωρούν ρατσιστή ή ξενόφοβο, ενώ δεν είμαι ρατσιστής. Και δεν είμαι ξενόφοβος… Είμαι γαλλόφιλος… Πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα να προτιμώ τη χώρα μου από τις χώρες των άλλων. Είμαι αντιπρόσωπος της χώρας μου και έχω εκλεγεί από τους Γάλλους για να τους υπερασπίζομαι… Δεν πληρώνομαι για να υπερασπίζομαι όλο τον κόσμο, ούτε να αναλάβω τη μιζέρια του. Υπάρχουν για αυτό εκκλησιαστικοί οργανισμοί, μη κυβερνητικοί ανθρωπιστικοί οργανισμοί, που έχουν αυτή την αποστολή. Εγώ ως Γάλλος πολιτικός, εθνικιστής, έχω υποχρέωση να υπερασπιστώ πρώτα τη Γαλλία και τους Γάλλους, χωρίς γι' αυτό να πρέπει να θεωρούμαι εξτρεμιστής, ρατσιστής, ή φασίστας…

"Υπάρχει διαφθορά των εκπαιδευτικών από τις αναρχικές ιδέες του Μάη του '68"

Πως λειτουργεί το Γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα σχετικά με τους μετανάστες;
Ακόμα ένα φαινόμενο της άναρχης και αλόγιστης μετανάστευσης… Όχι μόνο υπάρχουν άνθρωποι που δεν μιλάνε γαλλικά, αλλά υπάρχει και ένα 20% των μικρών Γάλλων που δεν ξέρουν ούτε να διαβάζουν, ούτε να γράφουν. Είναι η καταδίκη ενός συστήματος! Είναι απαράδεκτο και είναι άλλος ένας τομέας στον οποίο πρέπει να επιβάλουμε την τάξη… Υπάρχει επίσης διαφθορά του σώματος των εκπαιδευτικών, όχι εξ' ολοκλήρου αλλά ενός μεγάλου κομματιού, από τις αναρχικές ιδέες του Μάη του '68. Ζούμε ακόμα κάτω από την πίεση αυτής της διάχυτης αναρχίας που απορρίπτει κάθε είδους αρχή, πειθαρχία και ιεραρχία…

Το πρόβλημα είναι και θρησκευτικό; Αυτό που συνέβη στην Αγγλία με τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους, μπορεί να συμβεί και στη Γαλλία;
Φυσικά. Μπορεί να δούμε και χειρότερα… Αλλά σε αυτά τα επεισόδια δεν νομίζω ότι το θρησκευτικό ζήτημα ήταν πρωτεύων. Βέβαια δεν πρέπει να αμφιβάλουμε ότι συγκεκριμένοι άνθρωποι παρακολουθούν τα γεγονότα από κοντά και ελπίζουν να το εκμεταλλευτούν, είτε στη ειρήνη είτε στη διαμάχη.

Τι γνώμη έχετε για τις απελάσεις που έχει εξαγγείλει ο κος Σαρκοζί;
Πρέπει να ξέρετε ότι δεν υπάρχει χώρος στις γαλλικές φυλακές. Όταν ήμουν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές είχα δεσμευτεί να φτιάξω 100.000 θέσεις στη φυλακή ενώ σήμερα έχει μόνο 50.000. Αυτό σημαίνει ότι όσοι καταδικάζονται σε λιγότερο από ένα χρόνο φυλακής τελικά δεν πάνε. Για παράδειγμα όλες οι ποινές που επιβλήθηκαν στους νεαρούς ταραξίες δεν θα εκτελεστούν ποτέ. Από εκεί πηγάζει και το συναίσθημα ατιμωρησίας που τους διακρίνει, ενώ αυτές οι καταδίκες προβάλουν σα γαλόνια ραμμένα στο μανίκι τους, για να γίνουν λοχίες και διοικητές του μελλοντικού επαναστατικού στρατού!
Πρέπει επίσης να ξέρετε ότι ένα μεγάλο κομμάτι του δικαστικού σώματος είναι αριστεριστές. Το συνδικάτο των δικαστικών κατά ένα 40% ανήκει σε ακροαριστερή οργάνωση, η οποία εξέδωσε το πρόγραμμά της με εξώφυλλο έναν αστυνομικό με πρόσωπο γουρουνιού! Αυτό λοιπόν πιστεύει το συνδικάτο των δικαστικών...

Μέσα απ' όλα αυτά, πως κρίνετε το μέλλον της Γαλλίας;
Οι δομές είναι σκουληκιασμένες και το Γαλλικό κράτος σε πτώχευση. Το επίπεδο προϋπολογισμού και οικονομίας, η κοινωνική πολιτική, η ιατρική περίθαλψη, το επίδομα γήρατος, τα οικογενειακά επιδόματα, είναι όλα ελλειμματικά! Το εξωτερικό μας χρέος έχει χτυπήσει κόκκινο, εν ολίγοις η κατάσταση είναι τραγική και δεν θα μπορούμε πια, όπως κάναμε στο παρελθόν, να δίνουμε χρήματα για να ηρεμήσουμε τις πιέσεις που ασκούνται στα προάστια. Εκεί ακριβώς θα υπάρξει σύγκρουση.

ΑΥΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΔΩ?
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΜΥΛΟ ΤΩΝ ΑΚΡΑΙΩΝ.

Τα λόγια αυτά ανήκουν στο Γάλλο σκηνοθέτη Jean Pierre Bastid, τον κύριο με τα άσπρα μαλλιά και τα γένια που βλέπετε στο βίντεο να βρίσκεται στο πλευρό των μεταναστών και να αντιπαρατίθεται στις γαλλικές δυνάμεις ασφαλείας. Πρόκειται για τον ίδιο κύριο που στο τέλος του βίντεο εμφανίζεται γεμάτος αίματα, μετά την συνάντηση του με τα Γαλλικά CRS («Compagnies R?publicaines de S?curit?», σημαίνει επί λέξει «Δημοκρατικές Ομάδες Ασφαλείας»!!!), τα καθ’ ημάς ΜΑΤ.

Η «συνάντηση» μεταναστών και CRS έλαβε χώρα στην παρισινή συνοικία Montreuil στις 11 Οκτωβρίου 2005. Το πρωί εκείνης της ημέρας πάνω από δέκα οικογένειες μεταναστών από την Αφρική κατέλαβαν την κλειστή αυτή δημοτική αίθουσα για να στεγαστούν. Οι περισσότεροι από αυτούς τους μετανάστες βρίσκονται νόμιμα στη χώρα. Ανάμεσά τους άλλωστε βρίσκονταν και τα μικρά τους παιδιά που κάνουν μάθημα στα γειτονικά σχολεία.

Η εκδιώξεις άστεγων μεταναστών από υπό κατάληψη κτίρια βρίσκεται σε ημερησία διάταξη στη σημερινή Γαλλία. Η πολιτική της κυβέρνησης απέχει μακράν από την ανεκτική στάση που κρατούσε η προηγούμενη κυβέρνηση των σοσιαλιστών σε τέτοιου είδους καταλήψεις. Την ίδια μεταστροφή επέδειξε η νέα κυβέρνηση και στο θέμα των νομιμοποιήσεων των μεταναστών.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Δήμος του Montreuil, του οποίου ο Δήμαρχος είναι και βουλευτής που εκλέγεται με την Αριστερά, κάλεσε τις “δημοκρατικές ομάδες ασφάλειας”, τα CRS, να βοηθήσουν τους άτυχους μετανάστες στην «μετακόμιση». Οι μετανάστες, όπως φαίνεται και στο βίντεο, μετά την «μετακόμισή» τους αυτή, εγκαταστάθηκαν πρόχειρα σε ένα κοντινό πάρκο.

Κάποιοι Γάλλοι ακτιβιστές, όπως ο Jean Pierre Bastid συμπαραστάθηκαν στους άστεγους μετανάστες και υπέστησαν και οι ίδιοι την κρατική βία, παίρνονταν έτσι και μια γεύση του τι θα πει να είσαι μετανάστης στην χώρα της ελευθερίας, της ισότητας και της αδερφοσύνης…

Ο Bastid, συγγραφέας και σκηνοθέτης, πνευματικό παιδί του Jean Cocteau και του Nikola Ray, έχει σκηνοθετήσει ταινίες για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ έχει γράψει και τα βιβλία Le Transafricain και Aventures Sans Frontieres. Το κείμενο που δημοσίευσε ο ίδιος στο παρισινό Indymedia λίγες ημέρες μετά τα γεγονότα αυτά, έχει τίτλο “Η σειρά μας θα έρθει …η σειρά μας ήρθε” και ένα απόσπασμά του μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Ο κ. Bastid το έγραψε στο νοσοκομείο όπου βρέθηκε έχοντας πολλαπλές κακώσεις, ένα σπασμένο πλευρό, σπασμένη μύτη και αιματώματα στο πρόσωπο.

«Από το 1942, ο Γαλλικός πληθυσμός βρέθηκε κάτω από τον έλεγχο της αστυνομίας του Vichy*. Χωρίς βέβαια να υπολογίζει τους αντιστασιακούς. Τους αντιστασιακούς που βέβαια η μεγάλη μερίδα του πληθυσμού θεωρούσε ταραχοποιούς και τρομοκράτες. Αυτοί οι ταραχοποιοί απελευθέρωσαν την χώρα.

Κατά την διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας, είχαν ξεχάσει ήδη εκείνη την αστυνομική βία. Τη βία που και πάλι είχε αρχίσει να επιβάλλεται στη χώρα.

Σήμερα, κάποιοι γελούν με τις αναμνήσεις αυτές χωρίς να συνειδητοποιούν ότι η Γαλλία του κ. Sarkozy παίρνει τη σκυτάλη από αυτή του Papon**».

*H κυβέρνηση του Vichy (Βισί), ήταν η δοτή Γαλλική κυβέρνηση που κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής συνεργάστηκε με τους ναζί γράφοντας μια από τις πλέον μελανές σελίδες της σύγχρονης Γαλλικής ιστορίας
** Ο Maurice Papon (Μορίς Παπόν) καταδικάστηκε το 1998 για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, γιατί κατά την περίοδο της Κατοχής είχε συνεργαστεί με τους Ναζί. Aπο το 1942 έως το 1944 ήταν το δεξί χέρι του νομάρχη του Bordeaux, υπεύθυνος για τη δημόσια τάξη και για ότι αφορούσε τους Εβραίους. Αργότερα, το 1961 πρωτοστάτησε, ως αρχηγός της παρισινής αστυνομίας στον σφαγιασμό 200 και πλέον Αλγερινών που πραγματοποιούσαν ειρηνική διαμαρτυρία με αίτημα την αυτονόμηση της Αλγερίας.

Όλο το κείμενο του κ. Bastid (στα γαλλικά) βρίσκεται στη διεύθυνση http://nice.indymedia.org/article.php3 ?id_article=10855

Ευχαριστούμε την "άγνωστη" κυρία που μας εμπιστεύτηκε το βίντεο-ντοκουμέντο όταν μας είδε να φιλμάρουμε στο Μοντρέιγ

ΔΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΚΕΤΟ

Τα Ευρωπαϊκά γκέτο δημιουργήθηκαν στην προσπάθεια να λυθούν τα προβλήματα έλλειψης στέγης, που εμφανίστηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε μάλιστα θεωρήθηκε ότι αποτελούσαν μια προοδευτική λύση για τη μεσαία τάξη και τους προλετάριους που τους δίνονταν έτσι η δυνατότητα να στεγάζονταν σε σύγχρονα και λειτουργικά καταλύματα, πολύ καλύτερα από τις πρόχειρες κατασκευές που διέθεταν.

Τα γκέτο, από τη γέννησή τους, αποτελούσαν τον πρώτο σταθμό των μεταναστών που ζητούσαν μια καλύτερη τύχη στις Ευρωπαϊκές Μεγαλουπόλεις. Στην περίπτωση της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, φιλοξενούσαν καταρχάς τους μετανάστες που κατέφθαναν από τις αποικίες. Στην περίπτωση της Γερμανίας τους εργάτες-μετανάστες που κατέφθαναν από διάφορες γωνίες του κόσμου. Τότε όμως υπήρχαν δουλειές λόγω των καταστροφών που άφησαν πίσω τους οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, αλλά και της αυξανόμενης βιομηχανικής ανάπτυξης. Μεταφορικά, ανέκαθεν τα γκέτο αποτελούσαν ένα καθαρτήριο. Ένα καθαρτήριο που μπορούσε να οδηγήσει τόσο στον παράδεισο -αν ο κάτοικός τους έβρισκε δουλειά που θα του επέτρεπε να μετακομίσει αλλού-, όσο και στην κόλαση -αν η ανεργία και η ανέχεια τον εγκλώβιζαν για πάντα μέσα σ' αυτά.

Ενδεικτικά, οι κυριότερες Ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν σήμερα γκέτο είναι το Παρίσι, η Λυών, το Λονδίνο, η Ρώμη, το Μιλάνο, η Αμβέρσα, οι Βρυξέλλες και το Ρότερνταμ. Χαρακτηριστικό κοινό στοιχείο τους, είναι οι γκρίζες απρόσωπες και δομημένες με κανονιστικό και ομοιογενή τρόπο πολυκατοικίες τους που θυμίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πρόκειται για οικοδομικά συγκροτήματα αποκομμένα από τον αστικό χώρο των κοινωνικά ευνοούμενων και μοιάζουν περισσότερο με πόλεις σε μόνιμη καραντίνα.

Ελλείψει ουσιαστικών -ή τουλάχιστον επιτυχημένων- προγραμμάτων κοινωνικής ενσωμάτωσης, η φαινομενική προσωρινότητα των γκέτο διαδέχτηκε την μονιμότητά τους. Ολόκληρες γενιές ανθρώπων πια γεννιούνται και πεθαίνουν εγκλωβισμένοι μέσα στην απρόσωπη αρχιτεκτονική τους. Εκεί μέσα αναπτύσσουν τη δική τους κουλτούρα και ψυχοσύνθεση, ένα κράμα της "μαμάς πατρίδας" και της οργής με την οποία αντιμετωπίζουν τη νέα τους κατάσταση.

Με αυξημένους τους δείκτες ανεργίας μέσα σε αυτά και την πλειοψηφία των κατοίκων τους να ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας, ο πληθυσμός των γκέτο έγινε με τα χρόνια εύκολο θύμα, αλλά και θύτης μιας ολοένα αυξανόμενης εγκληματικότητας. Η σύσταση συμμοριών αλλά και η διέξοδος μέσα από τη δημιουργία καλλιτεχνικών και μουσικών σχημάτων αμφισβήτησης, αποτελούν πλέον εγγενή στοιχεία της ζωής στα ευρωπαϊκά γκέτο. Στοιχεία μέσα από τα οποία οι νεαροί μετανάστες αποκτούν την χαμένη τους ταυτότητα. Αυτή η αλληλεγγύη είναι που τους προστατεύει από τον αυξανόμενο ρατσισμό που τρέφεται εναντίον τους και που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ένταξή τους στο "ξένο" περιβάλλον. Η κοινωνία που ζει έξω από τα γκέτο μαθαίνει εύκολα να τα φοβάται. Και αντίστοιχα τα γκέτο αναπαράγουν εσωτερικά την εχθρότητα προς την κοινωνία που τα έχει δημιουργήσει και τα έχει ταυτόχρονα καταδικάσει.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι αποτυχίες των κυβερνητικών επιλογών στη λύση επιμέρους θεμάτων, όπως η πρόσβαση στην εργασία, την υγεία ή την εκπαίδευση, γίνεται περισσότερο αντιληπτές.

Σήμερα στη Γαλλία όπου συνολικά η ανεργία φτάνει το 9,9%, στις "ευαίσθητες αστικές περιοχές", όπως αποκαλούν τα γκέτο, η ανεργία αγγίζει κατά μέσο όρο το 20,7%, ενώ σε ορισμένες από αυτές τις συνοικίες το ποσοστό φτάνει μέχρι και το 50%. Επίσης, στην ίδια χώρα, ενώ συνολικά το 10% ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας, αυτό το ποσοστό στα γκέτο αγγίζει το 26,5%.

Με μια πρώτη ματιά, ο κοινωνικός αποκλεισμός των μεταναστών αντικατοπτρίζει την αδυναμία των Ευρωπαϊκών πολιτικών για την πλήρη κοινωνική τους ένταξη. Αυτές οι πολιτικές αφορούν κατά κύριο λόγο:



Την ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας

Την παιδεία και εκμάθηση της γλώσσας

Τις κοινωνικές υπηρεσίες και την πρόσβαση σε αυτές

Το κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον

Την εθνικότητα, την ιθαγένεια, και τον σεβασμό στο διαφορετικό

Θέματα στέγασης και αστικού περιβάλλοντος


ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ.

Εξέγερση των νέων στα Γαλλικά προάστια - Χρονικό

Ήμουν μια φορά και περίμενα ένα φίλο εδώ από κάτω και έρχονται οι μπάτσοι και σταματάνε. Με καλώδια με κολλάνε στο τοίχο και με ψάχνουν. Και όλα αυτά για ένα τυπικό έλεγχο ταυτότητας, ενώ ο κόσμος που κοίταζε νόμιζε ότι είμαι καταζητούμενος...
Αυτή είναι η καθημερινότητα...

Από τη συνέντευξη νεαρού ράπερ των γκέτο στον "Εξάντα"

Λίγες μέρες πριν ξεσπάσουν τα βίαια επεισόδια στη Γαλλία, λες και το 'χε προβλέψει η Γαλλική κυβέρνηση και έστειλε τον "απεσταλμένο" της. Ήταν ο Υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί, που από τις 19 Οκτωβρίου κήρυξε έναν "πόλεμο δίχως έλεος" στην βία των προαστίων. Στις 25 Οκτωβρίου ο Σαρκοζί επισκέφτηκε το υποβαθμισμένο προάστιο του Argenteuil, προκειμένου να ελέγξει την κατάσταση της ασφάλειας στην περιοχή. Οι νεαροί κάτοικοι των υποδέχτηκαν με μπουκάλια και πέτρες. Ο ίδιος τους αποκάλεσε αποβράσματα και αλήτες, ενώ δεν παρέλειψε να καθησυχάσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με την υπόσχεση ότι θα "καθαρίσει" αυτές τις περιοχές. Το φυτίλι είχε ήδη ανάψει…



Πέμπτη, 27 Οκτωβρίου 2005 - Η αφορμή των επεισοδίων

Μια ομάδα περίπου δέκα εφήβων μεταναστών, παίζουν ποδόσφαιρο στο γκέτο του Clichy-sous-Bois, ενός από τα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού. Το παιχνίδι τελειώνει και οι νεαροί κατευθύνονται προς τα σπίτια τους. Ξαφνικά, αστυνομικοί κατακλύζουν την περιοχή. Στη θέα τους, τρεις από τους νεαρούς μετανάστες απομακρύνονται τρέχοντας. Οι αστυνομικοί τους κυνηγούν, στην προσπάθειά τους να κρυφτούν σε έναν ηλεκτρικό υποσταθμό της Γαλλικής εταιρίας ηλεκτρισμού, οι δύο από τους νεαρούς και πεθαίνουν από ηλεκτροπληξία,. Ο τρίτος τραυματίζεται και μεταφέρεται στο νοσοκομείο.
Τα τρία θύματα προέρχονταν από διαφορετικές πολιτισμικές κοινότητες. Οι δύο που σκοτώθηκαν, ο 15χρονος Bouna Traore και ο 17χρονος Zyed Benna ήταν από το Μαλί και την Τυνησία, ενώ ο νεαρός που τραυματίστηκε, ο 17χρονος Muhittin Altun, έχει Τουρκο-Κουρδικές ρίζες.

Μόλις γίνεται γνωστό το γεγονός, διακόσιοι περίπου νέοι του προαστίου Clichy-sous-Bois συγκεντρώνονται στην πλατεία Beauvau. Και κάπως έτσι ξεκινούν όλα… Γύρω στις 11 το βράδυ, η ύπαρξη δεκάδων ανεξέλεγκτων ομάδων νεαρών οδηγεί στην κήρυξη της περιοχής σε κατάσταση "αστικών ταραχών". Απέναντι στους νέους παρατάσσονται 300 περίπου αστυνομικοί.
Τα πρώτα αποτελέσματα: 23 αυτοκίνητα καμένα, οι τζαμαρίες ενός εμπορικού κέντρου σπασμένες, ενώ αμαξοστάσια λεωφορείων, ένα σχολείο, το ταχυδρομείο και το δημαρχείο του προαστίου υπέστησαν ζημιές. Τα επεισόδια κράτησαν περίπου μέχρι τις 2 τα ξημερώματα.


Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου 2005

Το βράδυ περίπου 400 Γάλλοι νεαροί, κυρίως μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς του Clichy-sous-Bois, πετούν πέτρες και μολότοφ σε ότι βρίσκουν μπροστά τους. 23 αστυνομικοί τραυματίζονται, ενώ συνάδελφοί τους πυροβολούν με πλαστικές σφαίρες. Δεκάδες άτομα συλλαμβάνονται…


Σάββατο, 29 Οκτωβρίου 2005

Εκατοντάδες μετανάστες των γκέτο, φορώντας μπλούζες που γράφουν με μαύρα γράμματα "θάνατος για το τίποτα", διαδηλώνουν ειρηνικά αποτείνοντας φόρο τιμής στους δύο νεαρούς που σκοτώθηκαν. Το βράδυ, το σκηνικό αλλάζει. Στα επεισόδια που ακολουθούν, οι νεαροί δείχνουν αποφασισμένοι να μην ακολουθήσουν στο εξής ειρηνική τακτική.


Κυριακή, 30 Οκτωβρίου 2005

Οι συγκρούσεις μεταξύ νεαρών μεταναστών και αστυνομίας συνεχίζονται και αυτό το βράδυ στο Clichy-sous-Bois. Η έκρηξη μιας χειροβομβίδας αερίου της αστυνομίας μέσα σε τζαμί, πυροδοτεί την κατάσταση.

Νωρίτερα την ίδια μέρα, ο Σαρκοζί υποσχέθηκε "μηδενική ανοχή" προς τους στασιαστές κι έστειλε αστυνομικές ενισχύσεις. Ο Υφυπουργός ίσων ευκαιριών, Azouz Begag επέκρινε τους χαρακτηρισμούς του Σαρκοζί περί "αλητών" και υποστήριξε ότι δυσχέραιναν την κατάσταση.


Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2005

Για άλλη μια νύχτα, στο Clichy-sous-Bois, μαίνονται βίαια επεισόδια. Και για πρώτη φορά εξαπλώνονται στα γύρω προάστια. Οι φόβοι για περεταίρω κλιμάκωση της εξέγερσης και σε άλλες περιοχές του Παρισιού και της Γαλλίας μεγαλώνουν…


Τρίτη, 1 Νοεμβρίου 2005

Ο Πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα, επισκέπτεται τις οικογένειες των δύο νεαρών που έχασαν τη ζωή τους. Παρότι εγγυάται "πλήρη έρευνα για τα αίτια του θανάτου τους", οι ταραχές συνεχίζονται και αυτό το βράδυ σφοδρότερες, τόσο στο Clichy-sous-Bois, όσο και σε άλλα υποβαθμισμένα προάστια Βόρεια και Δυτικά του Παρισιού.


Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2005

Μετά τη "μακρά σιωπή" του από το ξέσπασμα των επεισοδίων, ο Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ εμφανίζεται και συνιστά στους Υπουργούς του ψυχραιμία. Οι ταραχές εξαπλώνονται σε 22 προάστια γύρω από το Παρίσι. Νεαροί μετανάστες καίνε ένα αστυνομικό τμήμα στο Aulnay-sous-Bois, ενώ οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι δέχτηκαν τουλάχιστον δύο πυροβολισμούς. Μια ανάπηρη γυναίκα παθαίνει εγκαύματα από τη φωτιά που βάζουν νεαροί σε λεωφορείο, ενώ πάνω από 300 αυτοκίνητα καίγονται την ίδια νύχτα.


Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου 2005

Με καθυστέρηση έξι ημερών, και κάτω από πιέσεις, αρχίζει η αστυνομική έρευνα για τον θάνατο των δύο νεαρών. Η εξέγερση όμως εξαπλώνεται πέρα από τα προάστια του Παρισιού και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας: Στη Ντιζόν, τη Μασσαλία και τη Νορμανδία. Εκατοντάδες αυτοκίνητα καίγονται, ενώ νεαροί βάζουν φωτιές σε αυτοκίνητα μέχρι και μέσα στο καλά φυλασσόμενο κέντρο του Παρισιού.


Παρασκευή, 4 Νοεμβρίου 2005

Ομάδες νεαρών δημιουργούν μεγάλης κλίμακας επεισόδια, αναστατώνουν τόσο τα προάστια του Παρισιού όσο και άλλες πόλεις της Γαλλίας. Εκατοντάδες αυτοκίνητα καίγονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ γίνονται πολλές συλλήψεις.


Σάββατο, 5 Νοεμβρίου 2005

Ο Γενικός Εισαγγελέας του Παρισιού, Υβ Μπο, δηλώνει ότι οι νεαροί δρουν οργανωμένα και με συγκεκριμένη στρατηγική. Η αστυνομία επιστρατεύει εφτά ελικόπτερα με φώτα και κάμερες. Παρόλα αυτά τα επεισόδια συνεχίζονται και αυτή τη νύχτα με αμείωτη ένταση.




Η χλιδή των μεγαλοαστικών συνοικιών


Συλλήψεις κατά τα πρόσφατα επεισόδια


Αφίσα της Παρισινής Act Up στην οποία ο κ. Σαρκοζί εμφανίζεται σαρκαστικά να προτείνει στους Γάλλους να ψηφίσουν Λε Πεν

Κυριακή, 6 Νοεμβρίου 2005

Ο Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, έπειτα από συνάντηση με την κυβέρνηση, υπόσχεται να επαναφέρει τη τάξη στη Γαλλία, συλλαμβάνοντας και τιμωρώντας "αυτούς που σπέρνουν βία και φόβο". Η νύχτα που ακολουθεί είναι από τις χειρότερες για τη Γαλλία. Πάνω από χίλια αυτοκίνητα καμένα, εκκλησίες στο στόχαστρο των νεαρών και εκατοντάδες συλλήψεις συνθέτουν την εικόνα της ενδέκατης νύχτας των ταραχών. Σ' αυτήν προστίθενται ακόμα δύο σοβαροί τραυματισμοί αστυνομικών στην πόλη Γκρινί, κοντά στο Παρίσι.


Δευτέρα, 7 Νοεμβρίου 2005

Ο 61χρονος Ζαν Ζακ λε Σαναντέκ πεθαίνει στο νοσοκομείο που είχε μεταφερθεί από την Παρασκευή, μετά τον τραυματισμό του από νεαρούς στο προάστιο Σαιν Ντενί. Τα γαλλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τον καταμετρούν σαν την πρώτη ανθρώπινη απώλεια, πιέζοντας τη κυβέρνηση για εξεύρεση λύσης. Ο Πρωθυπουργός Ντε Βιλπέν, προτείνει απαγόρευσης της κυκλοφορίας και εφαρμογή νόμου που θα κηρύττει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η Ένωση Ισλαμικών Οργανώσεων Γαλλίας εκδίδει φάτουα, δηλαδή θρησκευτικό διάταγμα, καλώντας όλους τους μουσουλμάνους νεαρούς να απέχουν από τα επεισόδια. Η εξέγερση το ίδιο βράδυ εξαπλώνεται σε 300 ακόμα πόλεις της Γαλλίας…


Τρίτη, 8 Νοεμβρίου 2005

Το Συμβούλιο των Υπουργών εγκρίνει την 12ήμερη επιβολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας κατά περίπτωση και την εφαρμογή του νόμου έκτακτης ανάγκης που πρώτη φορά εφαρμόστηκε στην Αλγερία το 1955. Οι πρώτες αντιδράσεις ενάντια στο νόμο έρχονται από την αριστερά και κάποιες προσκείμενες εφημερίδες, είναι όμως σχετικά χλιαρές. Την ίδια νύχτα, τα επεισόδια αφήνουν 1173 αυτοκίνητα καμένα και 12 αστυνομικούς τραυματίες, ενώ συλλαμβάνονται 330 άτομα.

Συνολικά μέχρι τις 8 Νοεμβρίου, σύμφωνα με το BBC, ένας άνθρωπος σκοτώθηκε, 5873 αυτοκίνητα καήκανε, 1500 άνθρωποι συνελλήφθησαν - 17 από αυτούς έχουν καταδικαστεί - και 120 αστυνομικοί και πυροσβέστες τραυματίστηκαν.


Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου 2005

Ο νόμος εφαρμόζεται στα Παρισινά προάστια και σε πάνω από 30 πόλεις της Γαλλίας. Η πόλη Αμιέν είναι η πρώτη στην οποία επιβάλλεται απαγόρευση της κυκλοφορίας. Την ίδια στιγμή που τα επεισόδια συνεχίζονται για άλλη μια νύχτα, η αστυνομία ισχυρίζεται ότι με την επιβολή του νόμου μειώθηκε αισθητά το επίπεδο των συγκρούσεων.


Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2005

O υπουργός εσωτερικών, Νικολα Σαρκοζί δηλώνει στην τηλεόραση ότι ορθά χρησιμοποίησε τις εκφράσεις "αποβράσματα" και "αλήτες". Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά… "προσυπογράφει" αυτά που είπε ο ίδιος.

O Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμιρ Πούτιν, μετά από σύντομη συνομιλία του με τον Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ, εκτιμά ότι τα επεισόδια θα τελειώσουν σύντομα. Την ίδια μέρα, 260 ενήλικα άτομα καταδικάζονται από την Γαλλική δικαιοσύνη σε ποινές φυλάκισης για συμμετοχή σε επεισόδια


Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου 2005

Ξεκινάει ο εορτασμός της "ημέρας μνήμης" για το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δυνάμεις της αστυνομίας κάνουν αισθητή τη δύναμή τους σε όλο το Παρίσι, χωρίς να αναφερθούν ιδιαίτερα επεισόδια. Οι τοπικές αρχές του Παρισιού, εφαρμόζοντας τον νόμο έκτακτης ανάγκης, ανακοινώνουν την απαγόρευση των δημοσίων συναντήσεων που "ως σκοπό θα είχαν τη διατάραξη της τάξης", από το πρωί του Σαββάτου έως το πρωί της Κυριακής.


Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2005

Ενώ στο Παρίσι επικρατεί σχετική ηρεμία, στη Λυών η αστυνομία αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει χημικά εναντίον εξεγερμένων νεαρών στη κεντρική πλατεία Μπελεκούρ. Είναι οι πρώτες μεγάλης έκτασης συγκρούσεις στην καρδιά Γαλλικής μεγαλούπολης. Την ίδια μέρα, ο Υπουργός Εσωτερικών Σαρκοζί ανακοινώνει ότι τη Δευτέρα θα ξεκινήσουν οι απελάσεις καταδικασθέντων μεταναστών.


Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2005

Η Λυών ακολουθεί το παράδειγμα του Παρισιού και, εφαρμόζοντας τον νόμο, απαγορεύει τις δημόσιες συναντήσεις μετά τη δύση του ηλίου. Οι αστυνομικές αρχές δηλώνουν ικανοποιημένες από τα αποτελέσματα των μέτρων, καταμετρώντας 370 αυτοκίνητα καμένα, 150 λιγότερα από την προηγούμενη νύχτα.

Μεγαλύτερης έκτασης είναι όμως οι ταραχές σε Τουλούζη και Σαιν Ετιέν. Ο ακροδεξιός Ζαν Μαρί Λεπέν βρίσκει την ευκαιρία να προβεί σε ρατσιστικού περιεχομένου δηλώσεις, ανακαλύπτοντας τη "ρίζα του κακού" στις μαζικές μεταναστεύσεις από τον Τρίτο Κόσμο. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει στη Γαλλία ποσό 50 εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την ανάκαμψή της από την ταραγμένη περίοδο που πέρασε.


Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2005

Ενώ ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ, στον πρώτο μεγάλο του τηλεοπτικό λόγο προς τη γαλλική νεολαία, διαβεβαιώνει ότι θα δημιουργηθούν "ίσες ευκαιρίες για όλους", το Συμβούλιο των Υπουργών εγκρίνει την παράταση της εφαρμογής του νόμου έκτακτης ανάγκης για άλλους τρεις μήνες!

Τις ημέρες που ακολουθούν, το Παρίσι και τα προάστια επιστρέφουν σιγά σιγά στους κανονικούς τους ρυθμούς


ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ.


ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ Η ΓΑΛΛΙΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ.
ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟΝ ΣΕ ΕΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Ανώνυμος είπε...

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΠΟΣΟΣΤΩΣΗ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΠΟΣΟΣΤΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ?ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΕΡΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ,Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ.?
ΟΙ ΦΤΩΧΕΣ ΧΩΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΛΟΥΤΟ ΑΣ ΤΟΝ ΑΝΑΔΙΑΝΕΙΜΟΥΝ.
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ.

ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΛΕΝΙΝ?
ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

Η Γαλλική Πολιτική για την Μετανάστευση

Τα μεγάλα σύγχρονα μεταναστευτικά ρεύματα στην Ευρώπη ξεκίνησαν λίγο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, δεχτήκανε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες προερχόμενους από χώρες της "γηραιάς ηπείρου", αλλά και από χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία αποτέλεσαν τον κυριότερο προορισμό αυτών των ανθρώπων, που αναζητούσαν σ' αυτές τη νέα τους πατρίδα. Πέρα από την Ευρωπαϊκή εσωτερική μετανάστευση, που ήταν το αποτέλεσμα ενός πολέμου, η εισροή μεταναστών από άλλες ηπείρους αποτελούσε το επισφράγισμα της αποικιοκρατικής πολιτικής των τριών αυτών μεγάλων δυνάμεων.

Έτσι, η εισροή εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών σ' αυτές τις χώρες, τις ανάγκασε να υιοθετήσουν πολιτικές ενσωμάτωσης προκειμένου να διασφαλίσουν την αρμονική συμβίωση των διαφορετικών πολιτισμών. Και κάθε μια από τις τρεις παραπάνω χώρες, δημιούργησε το δικό της "μοντέλο ενσωμάτωσης". Τα πρότυπα ένταξης των μεταναστών εξαρτώνται τελικά τόσο από την κουλτούρα της χώρας προέλευσής τους, όσο και από την κουλτούρα της κοινωνίας που τους υποδέχεται. Έτσι ,στην Ευρώπη έχουμε το Γαλλικό μοντέλο, το Γερμανικό μοντέλο και το Αγγλοσαξονικό μοντέλο. Και τα τρία όμως, κατά καιρούς, έχουν δείξει πολλές αδυναμίες…

Το γαλλικό μοντέλο ένταξης

Στο γαλλικό, ή αλλιώς πολιτικό μοντέλο, η υπηκοότητα και η εθνικότητα στηρίζονται κυρίως:

1. στο "Δίκαιο εδάφους", (jus solis): Είναι κανείς Γάλλος εξαιτίας του τόπου γέννησης και κατοικίας, έστω και αν οι γονείς του είναι αλλοδαποί.

2. και στο "Δίκαιο αίματος", (jus sanguinis): Είναι κανείς Γάλλος ανεξάρτητα από τον τόπο γέννησης ή κατοικίας, υπό την προϋπόθεση οι γονείς του να είναι Γάλλοι.

Αυτός ο κώδικας ιθαγένειας, που καθορίστηκε από διάταγμα του 1945 και έχει τροποποιηθεί κατά καιρούς, σαν έμμεσο στόχο έχει την αφομοίωση των μεταναστών μέσω του σχολείου ή άλλων θεσμών. Οι διαφορετικές εθνικές ταυτότητες που έφεραν οι μετανάστες "πριν γίνουν Γάλλοι", απωθούνται από τη δημόσια σφαίρα στην ιδιωτική. Ουσιαστικά, η πολιτεία τους αναγνωρίζει ως Γάλλους και δεν τους παρέχει ιδιαίτερα προνόμια. Η ενσωμάτωση που υπονοεί, συνοψίζεται στο "να γίνουν όλοι Γάλλοι". Για παράδειγμα, οι μηχανισμοί και τα μέτρα καταπολέμησης της ανεργίας ή επαγγελματικής ένταξης, δεν στοχεύουν στους μετανάστες ως ιδιαίτερη μερίδα του πληθυσμού, αλλά μπορεί να τους αφορούν ως ασθενέστερα στρώματα, όπως συμβαίνει με τους άνεργους μακράς διαρκείας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ανειδίκευτους νέους κ.ο.κ.

Αυτή η πολιτική, ενώ στοχεύει στην ενσωμάτωση, καταλήγει να κλείνει τα μάτια στη διαφορετικότητα. Πρόσφατο παράδειγμα, η δια νόμου κατάργηση της μουσουλμανικής μαντίλας στη Γαλλία. Επίσης, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80, οι ξένοι χρειάζονταν κυβερνητική άδεια για να ιδρύσουν σωματεία. Μόλις το 2003 η γαλλική κυβέρνηση ενθάρρυνε τη συγκρότηση μιας αντιπροσωπευτικής οργάνωσης των Γάλλων μουσουλμάνων προκειμένου να υπάρξει διάλογος με την πολιτεία.

Φυλετικές διακρίσεις

Αν και οι μετανάστες που έχουν πάρει τη γαλλική υπηκοότητα αναγνωρίζονται νομικά από το Γαλλικό κράτος, αυτό δεν σημαίνει ότι αναγνωρίζονται και κοινωνικά. Οι φυλετικές διακρίσεις παρατηρούνται κυρίως απέναντι σε πληθυσμούς που σχετίζονται με το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας. Μεγαλύτερο στόχο ρατσιστικής συμπεριφοράς σε σχέση με άλλες φυλετικές ομάδες, αποτελούν οι μετανάστες που προέρχονται από τις χώρες του Μαγκρέμπ (Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο) αλλά και συνολικά η εξ' Αφρικής προερχόμενοι. Πάντως, όλες οι ομάδες μεταναστών, ανεξάρτητα από την καταγωγή, το θρήσκευμα, τα ήθη ή το χρώμα τους, έχουν υπάρξει θύματα ρατσισμού, κυρίως σε περιόδους οικονομικής ύφεσης.

Ο ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες παρατηρείται πρωτίστως κατά την πρόσβαση στην απασχόληση. Και αφού η φανερά προκατειλημμένη προσφορά εργασίας διώκεται ποινικά, οι εργοδότες καταφεύγουν σε διακριτικές πρακτικές απόρριψής τους, προκειμένου να διαφύγουν της δικαιοσύνης. Το ποσοστό ανεργίας των "Γάλλων μεταναστών" είναι σχεδόν τριπλάσιο από αυτό των Γάλλων, ενώ από αυτούς που δουλεύουνε, οι περισσότεροι κάνουν χειρονακτικές εργασίες χαμηλά αμοιβώμενες.

Σε ότι αφορά την εκπαίδευση, οι νεαροί μετανάστες έχουν λιγότερες πιθανότητες να έχουν φυσιολογική σχολική ζωή. Στις 23 Φεβρουαρίου 2005 μάλιστα, η κυβέρνηση ψήφισε νόμο που ζητάει από τους εκπαιδευτικούς να δώσουν έμφαση στη "θετική όψη της γαλλικής αποικιοκρατίας"! Έτσι δηλαδή που ο μικρός Αλγερινός να μαθαίνει ότι ο παππούς του σφάχτηκε στον βωμό του εκπολιτισμού… Ο νόμος αυτός προξένησε πολλές αντιδράσεις σε αντιρατσιστικές οργανώσεις και πανεπιστημιακούς κύκλους και μέχρι τον Απρίλιο είχαν μαζευτεί χιλιάδες υπογραφές για την κατάργησή του. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της ξενοφοβίας των Γάλλων που αφορά την εκπαίδευση, είναι το γεγονός ότι πολλές Γαλλικές μεσοαστικές οικογένειες επινοούν τρόπους για να αποφύγουν να στείλουν τα παιδιά τους σε σχολεία με μεγάλη αναλογία παιδιών μεταναστών. Κάποια σχολεία μάλιστα, δημιουργούν τάξεις "επιλέκτων" με Γάλλους μαθητές και αντίστοιχα υποτιμημένες τάξεις με παιδιά μεταναστών.

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, στις 8/11/05 ο Γάλλος πρωθυπουργός πρότεινε "να δοθεί η δυνατότητα επαγγελματικής μαθητείας στην ηλικία των 14 ετών, όταν πρόκειται για παιδιά που προφανώς δεν έχουν διάθεση να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή που έχουν ήδη εγκαταλείψει το σχολείο".

Και σε μια στιγμή η, από το 1959 επί στρατηγού Ντε Γκώλ, απόφαση η εκπαίδευση να είναι υποχρεωτική μέχρι το 16 έτος της ηλικίας… δείχνει να καταργείτε. Οι νέοι μετανάστες, στη χώρα του Διαφωτισμού οφείλουν λοιπόν πλέον να βγαίνουν στην παραγωγή, βοηθώντας έτσι και τα σχολεία "να καθαρίσουν" από τους ενοχλητικούς και θορυβώδεις μετανάστες. Αλλά και τους εργοδότες που χαίρονται να βλέπουν την προσφορά φθηνού και ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού να αυξάνεται.

Η πολιτική των γκέτο

Τις αρχές της δεκαετίας του '80 η κυβέρνηση Μιτεράν έθεσε σε εφαρμογή την λεγόμενη "πολιτική των πόλεων", η οποία είχε ως στόχο τη δημιουργία ζωνών εκπαίδευσης και απασχόλησης για τους νέους των φτωχών προαστίων. Αναγκάστηκε να υιοθετήσει μια τέτοια πολιτική, λόγω της εξέγερσης των κατοίκων της συνοικίας Μινγκέτ στη Λυών το 1981, που προμήνυε ανάλογες καταστάσεις σε …ανάλογες συνοικίες.

Δέκα χρόνια αργότερα ο Υπουργός Ανάπτυξης των Πόλεων, Μπερνάρ Ταπί, οργάνωσε την προώθηση του αθλητισμού στα προάστια, σκεπτόμενος προφανώς ότι με αυτόν τον τρόπο οι άνεργοι νέοι θα εκτονώνονται στη μπάλα και όχι στα αυτοκίνητα της μπουρζουαζίας…

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του '90, επί πρωθυπουργίας Αλέν Ζιπέ, προωθήθηκε το "σχέδιο Μάρσαλ για τα προάστια", με το οποίο η κυβέρνηση, παραχωρώντας κίνητρα στις επιχειρήσεις, τις προέτρεπε να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στις υποβαθμισμένες περιοχές. Τέλος, πρόσφατα ο Υπουργός Κοινωνικής Μέριμνας Ζαν Λουί Μπορλού, ανακοίνωσε την κατεδάφιση των ετοιμόρροπων ακινήτων και δημιούργησε σαράντα νέες ζώνες για την οικονομική ανάπτυξη των φτωχών προαστίων. Σύμφωνα με την εφημερίδα Φιγκαρό, η Γαλλική κυβέρνηση ξοδεύει κάθε χρόνο κατά μέσο όρο περίπου 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ για τον σχεδιασμό της πολιτικής των πόλεων, που κατά τα φαινόμενα, τελικά δεν αποδίδει επαρκώς…


ΛΕΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΘΑ ΦΟΡΤΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΟΣΑ,Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ 2015 ,ΣΕ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΛΑΔΗ,ΘΑ ΕΧΕΙ 3.500.000 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΣΡΟΗΣ ΤΟΥΣ.
ΜΗΝ ΠΑΘΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΨΑΝ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑΝ ,ΣΤΕΡΗΘΗΚΑΝ(ΛΙΤΟΤΗΤΑ)ΥΠΕΜΕΙΝΑΝ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ 240 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΑΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΟΥΝ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ ΕΔΩ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΔΟΥΛΕΙΑ.
ΗΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΣΑΓΟΥΜΕ ΦΤΗΝΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΝΑ ΔΟΥΛΕΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ?ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ.
ΚΑΙ ΕΑΝ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ?ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ?ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.
ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΓΙΑ ΦΑΣΙΣΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΕΝΩ Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΟΧΙ.
ΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΑΧΗΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ.
ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ.
ΤΟ ΑΛΒΑΝΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΑΝ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΠΟΙΟΥ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ?
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΡΙΣΚΑΡΟΥΜΕ?ΟΧΙ.

ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ,ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΤΕΡΟΥΜΑΣΤΕ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ.

ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΦΟΡΟ,ΑΥΤΟΙ ΟΧΙ.
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΑΓΟΡΑΣΑΝ ΑΜΑΞΙ ΤΟΥ ΚΟΥΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ.
ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ.
ΕΠΙΣΚΕΥΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ WWW.OLOIISOI.GR ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 500.000 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΚΑ.
ΜΟΝΟΝ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΕΡΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 500.000 ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ.ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΓΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ.ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥΣ.
ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.
200.000 ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ 3 ΔΙΣ ΕΥΡΩ.ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ.ΔΗΛΑΔΗ 15.000 ΕΥΡΩ ΕΚΑΣΤΟΣ.
ΠΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ?
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΥΠΕΡΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΑΠΕΛΑΣΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΔΗΛΑΔΗ ΤΖΑΜΠΑ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ,ΕΠΕΙΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ,ΜΕΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΟ.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΡΙΣΚΑΡΟΥΜΕ?
ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ,Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤEΞΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ?
ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ?ΟΧΙ.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ.

KAI ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΘΑ ΔΡΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ?
ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΛΥΠΗΘΗΚΑΝ ΧΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ?
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΑΝ ΠΑΙΞΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥΣ?ΠΟΙΑ ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ?
ΚΑΙ ΕΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΣΕ MΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΚΡΙΣΗ.
ΠΟΥ ΘΑ ΡΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΝΟΜΙΖΕΙΣ?
ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Η ΩΣ ΑΛΛΟΕΘΝΕΙΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ?
ΚΑΙ ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ (ΛΑΘΡΟ)ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.ΑΦΟΥ ΚΟΠΤΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ,ΑΠΑΙΤΗΣΤΕ ΤΟ.
ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΤΟΥ.


ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
HTTP://EXANDAS.ERT.GR.ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ONLINE.
Ο ΕΞΑΝΤΑΣ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΝΔΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΥΣ ΓΚΟΥΡΟΥ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ Η ΙΝΔΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΩ ΦΤΑΙΕΙ Η ΔΥΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ,ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ.