Ο νέος φόβος

Ωρες πριν από την άφιξη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, δημοσιευόταν στην (τουρκική) Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η υπ’ αριθμ. 2010/13 Εγκύκλιος της Πρωθυπουργίας για τα προβλήματα των «μη μουσουλμανικών μειονοτήτων»:

«(…) Οι Τούρκοι πολίτες-μέλη μη μουσουλμανικών μειονοτήτων που ζουν στη χώρα μας (…) έχουν κάθε δυνατότητα να απολαμβάνουν και να διατηρούν την ιδιαίτερη δική τους ταυτότητα και πολιτισμό (…). Πρέπει σε όλα τα θέματα που έχουν σχέση με τις μη μουσουλμανικές μειονότητες και χωρίς τα παραδείγματα να είναι περιοριστικά, να επιδεικνύεται η δέουσα προσοχή στα θέματα της συντήρησης και προστασίας των μη μουσουλμανικών νεκροταφείων που ο έλεγχος έχει περιέλθει σε δήμους, οι διευθύνσεις κτηματολογίου να εφαρμόζουν με ευαισθησία τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν τελεσιδικήσει υπέρ των μη μουσουλμανικών κοινοτικών βακουφίων (…) να κινούνται άμεσα οι απαραίτητες νόμιμες διαδικασίες κατά δημοσιευμάτων που καλλιεργούν το μίσος και την εχθρότητα (…). Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν 13 Μαΐου 2010».

Στον απολογισμό της επίσκεψης Ερντογάν από ελληνικά μίντια η ανωτέρω εγκύκλιος δεν έχει συμπεριληφθεί. Πιθανόν δεν συνυπολογίσθηκε ούτε η άποψη της μειονότητας των Ρωμιών στην Πόλη. Η επίλυση του βακουφικού έγινε πραγματικότητα πέρυσι το φθινόπωρο, ο Πατριάρχης έχει απευθείας δίαυλο επικοινωνίας με τον Ερντογάν, και όπως μου συνόψισε τη σχέση με τον Ερντογάν, Ρωμιός «έπρεπε να έρθει το ισλαμικό κόμμα (ΑΚΡ) για να νιώσουμε ασφάλεια από το επίσημο κράτος. Ισως για πρώτη φορά μετά το ’22».

Το θέμα δεν είναι ότι με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο λύνονται με ένα μαγικό ραβδί όλα τα χρονίζοντα προβλήματα των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία. Αλλά ειδικά για τους Ρωμιούς που οι τύχες τους εξαρτιούνταν μέχρι σήμερα από μυστικές εγκυκλίους η σημασία της είναι προφανής. Προφανώς και δεν θα ανταποκριθεί άμεσα και χωρίς αντιδράσεις, στην πρωθυπουργική εγκύκλιο, η τουρκική διοίκηση. Οι αλλαγές θέλουν χρόνο, η μεταρρύθμιση του Ερντογάν θέλει χρόνο. Αλλά θέλει και γνώση για το τι γίνεται σήμερα στην Τουρκία. Και, κυρίως, για να τη «διαβάσουμε» να μην αποκλείουμε το ενδεχόμενο, ότι αν και η Τουρκία θεωρείται μείζον θέμα για μας, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως έχουμε την ίδια θέση στην αντίστοιχη τουρκική κλίμακα.

Η συνέχεια εδώ.