Η λέξη της εβδομάδας: Ξενικά είδη. Μέχρι και τίγρεις μπορεί να παραγγείλει κανείς. Η Ολλανδία και το Βέλγιο προμηθεύουν την εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά με ό,τι πλάσμα κάνει κέφι κανείς. Και μετά, όταν το βαρεθούμε, το πετάμε έξω από το σπίτι. Δεκάδες ερευνητικές ομάδες στην Ελλάδα προσπαθούν αθόρυβα και σιωπηλά να διακρίνουν ανάμεσα στα είδη αυτά ποια δημιουργούν πρόβλημα και ποια όχι.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.
Η Μικρή Χώρα στο Σκοτάδι
Πριν από 6 μήνες
1 σχόλιο:
Άραγε πόσο "φυσική" είναι η φύση ή και πόσο "φυσική" πρέπει να παραμείνει?
Οι φονταμενταλιστές οικολόγοι θα απαντούσαν (απλοϊκά διατυπωμένο από μένα) ότι η φύση είναι ένα αυτοτελές σύστημα και κάθε παρέμβαση σε αυτό είναι έξω από τη λογική του. Οι οπαδοί της οικονομικής ανάπτυξης θα έλεγαν ότι η φύση υπάρχει για τον άνθρωπο και την ευημερία του, άρα τόση φύση όσο είναι αναγκαία, ώστε να επιταχυνθεί η ανάπτυξη.
Από μια συστημική σκοπιά, πάντως, αν δει κανείς το θέμα της "φυσικής" φύσης ή της "κοινωνικής" φύσης, η φύση δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο ακριβώς. Αυτό που είναι η φύση ορίζεται ως ένα σύστημα, αυτοτελές μεν αλλά και ανύπαρκτο χωρίς το περιβάλλον του. Κάθε σύστημα (και η φύση) είναι η σχέση αυτού του συστήματος με ό,τι το περιβάλλει. "Σύστημα είναι η σχέση του συστήματος με το περιβάλλον του". Δηλ. το σύστημα (και τα στοιχεία που το συναποτελούν)από τη μια, αλλά και το περιβάλλον του (τα άλλα συστήματα που βρίσκονται έξω από αυτό και γύρω από αυτό, αλλά επικοινωνούν μαζί του) από την άλλη ορίζουν εν τέλει κάθε σύστημα.
Η φύση είναι "φυσική" βάσει των ενδοστοιχείων της, αλλά στο εξωτερικό της περιβάλλον υπάρχει η οικονομία (που προσπαθεί να κατακτήσει τη φύση), το κράτος και το δίκαιο (που επιχειρούν να ορίσουν κάθε φορά τη φύση βάσει των αρχών της δύναμης και του δικαίου), οι εισαγωγείς του μυοκάστορα (που θέλουν να κάνουν μπίζνες αλλά χωρίς να το θέλλουν η να το έχουν προγραμματίσει διευρύνουν τα "φυσικά" στοιχεία της συγκεκριμένης "φυσικής" φύσης" (εδώ μπαίνει το ερώτημα, σκέφτομαι τώρα, μπορεί η φύση να γίνει "πιο φυσική") κ.λπ.
Άρα η φύση είναι τόσο "φυσική" όσο είναι και "οικονομική", "δικαιική", "κρατική/πολιτική" κ.λπ.
Το ερώτημα, βέβαια, δεν είναι μόνο τι είναι φύση και πώς είναι η φύση, αλλά και πόση φύση πρέπει να παραμείνει, στο όνομα λ.χ. του ηθικού καθήκοντος μιας γενιάς απέναντι στην επόμενη. Ενδεχομένως, στον ορισμό της φύσης ανήκει και ένα ζήτημα ευθύνης και λογοδοσίας - τι πρέπει να παραμείνει "φυσικό". Νομίζω ότι η αρχή της αειφορίας και το πλαίσιο της αειφόρου ανάπτυξης αυτό το ζήτημα προσπαθεί να βάλλει σε μια σειρά.
Το κείμενό σου ήταν πολύ ωραίο, όπως πάντα.
Δημοσίευση σχολίου