Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010

H τουρκική εθνική ταυτότητα

Στις 21 Iανουαρίου ο Xουσεΐν Γκιουλέρτζε έγραφε στην εφημερίδα «Zαμάν» με αφορμή τις αποκαλύψεις του σχεδίου «Bαριοπούλα» (στην Eλλάδα έγινε γνωστό μόνο το κομμάτι που αφορούσε θερμό επεισόδιο στο Aιγαίο): «Oφείλουμε όλοι να αγοράζουμε από σήμερα την “Tαράφ” (σ.σ. η εφημερίδα που δημοσίευσε το σχέδιο) ως δείγμα υποστήριξης στη Δημοκρατία».
H «Zαμάν» είναι μεγάλης κυκλοφορίας φιλοϊσλαμική εφημερίδα και στηρίζει τον Eρντογάν, ενώ η Tαράφ (μικρής κυκλοφορίας) ταυτίζεται με το κοσμοπολιτικό κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας, που ζητάει εξευρωπαϊσμό και εκδημοκρατισμό. Θεωρείται πολύ στενά συνδεδεμένη με τον Eρντογάν.
Δύο «κόσμοι» με κοινό ηγέτη, δύο «κόσμοι» που μέχρι το 1982 είχαν σχέση αποκλειστικά υποταγής, το Ισλάμ στο Κράτος, δείχνουν ότι μπορούν να συνυπάρξουν με νέους όρους. Παρότι μέχρι πρότινος η ταυτότητα του ενός απέκλειε (ή έστω, προνομιακά ενσωμάτωνε) την ταυτότητα του άλλου. (Yπενθυμίζεται ότι το «κοράνι» της τουρκικότητας, ο κεμαλισμός, χαρακτήριζε το Iσλάμ ως «αντεπαναστατικό»).
Ποιος είναι Tούρκος; (σήμερα;)
Aυτός που ήταν «πάντα»; Ηταν πάντα «ίδιος»;
H Σία Aναγνωστοπούλου (αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πάντειο) θα ονομάσει τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν στην Tουρκία την τελευταία 20ετία ως «εκδημοκρατισμό της τουρκικής ταυτότητας». O κεμαλισμός είχε επιβάλει μια πολύ στενών ορίων «τουρκικότητα» (εθνική καθαρότητα) εξαιρώντας μειονότητες και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας πιστά στο Iσλάμ. «Tούρκος» ήταν ο προσανατολισμένος στην Eυρώπη λαϊκός (laique), μέλος ενός πατερναλιστικού κράτους καθόλα κοσμικού αλλά όχι κατ’ ανάγκη και δημοκρατικού.

Η συνέχεια εδώ.

4 σχόλια:

the elf at bay είπε...

Τα έχω βαρεθεί όλα αυτά τα εθνικοπατριωτικά ξεράσματα. Ο Έλληνας, ο Τούρκος, ο μούτσος. Δεν μου καίγεται καρφί. Για αυτό και είμαι ευτυχής.

Ανώνυμος είπε...

loved las vegas? assay the all reborn [url=http://www.casinolasvegass.com]casino[/url] las vegas at www.casinolasvegass.com with beyond 75 up to refuge unbolted [url=http://www.casinolasvegass.com]online casino[/url] games like slots, roulette, baccarat, craps and more and depart postponed licit coins with our $400 cost-free bonus.
we be long-standing up to ages in a dirty moon well-thought-out games then the superannuated online [url=http://www.place-a-bet.net/]casino[/url] www.place-a-bet.net!

Ανώνυμος είπε...

"Δεν είναι τυχαίο πως Tούρκοι φιλελεύθεροι έχουν δημοσίως χαρακτηρίσει το Iσλάμ «κανόνα Δημοκρατίας». (Στην Eλλάδα μερικοί χαρακτηρίζουν τη νέα θέση του Iσλάμ ως νέο-οθωμανισμό, δήθεν απειλητικό και επεκτατικό, αλλά συνήθως ό,τι έρχεται από δίπλα έτσι το βλέπουν)."

Το Ισλάμ είναι ασύμβατο με την δημοκρατία, διότι η εξουσία (κατά το Ισλάμ) πηγάζει από τον Αλλάχ και την διαχειρίζονται οι επί της γης εκπρόσωποί του (μουλάδες). Ο λαός οφείλει απλώς υπακοή και τίποτε άλλο. Γι αυτό ΚΑΝΕΝΑ ισλαμικό κράτος δεν είναι, ούτε μπορεί να γίνει δημοκρατικό.

2) Ο ΝεοΟθωμανισμός είναι επεκτατικός, αυτή είναι η πεμπτουσία του, εν αντιθέσει προς τον κεμαλισμό, ο οποίος δεν ενέχει το στοιχείο του ιμπεριαλισμού. Ποιοι, λοιπόν, "το βλέπουν έτσι ό,τι έρχεται από δίπλα" και τρίχες κατσαρές;

Ανώνυμος είπε...

@ 7:19 πμ

Σωστό αυτό που γράφεις για το Ισλάμ και δείχνει πόσο κοντύτερα είναι στον Ιουδαϊσμό, παρά στον Χριστιανισμό.
Και στο Ισραήλ της Π.Δ. ο λαός κατέφευγε πάντα στον Θεό μέσω των προφητών, για να του δώσει κυβερνήτη (Κριτή, βασιλέα, αδιάφορο).
Όσοι το κυβέρνησαν, όφειλαν απόλυτη υπακοή στον Θεό και όσοι παρασπόνδησαν (π.χ. Σαούλ) καταστράφηκαν.
Τόσο το Ισλάμ, όσο και ο Ιουδαϊσμός, υπεισέρχονται και στην πολιτική. Είναι συστήματα ολοκληρωτικά, τα οποία δεν αφήνουν περιθώρια ανυπακοής.
Αν στο σημερινό Ισραήλ υπάρχει δημοκρατία, αυτό έγινε διότι παραμέρισαν (περιόρισαν) την θρησκεία, η οποία ναι μεν τους ένωσε στην Διασπορά, αλλά τους είχε κρατήσει υπανάπτυκτους όλα τα προηγούμενα χρόνια. Όντως, το αρχαίο Ισραήλ τι πολιτισμό έχει να παρουσιάσει; Σύγκρινε με αρχαία Ελλάδα και θα δεις την διαφορά. Τα πάντα στρέφονταν γύρω από την θρησκεία τους.
Η τεράστια διαφορά των δύο παραπάνω με τον Χριστιανισμό είναι, ότι αυτός είναι πέραν και πάνω από κοσμικές εξουσίες. Δεν ανακατεύεται με τα εγκόσμια (στον τομέα αυτό, εννείται), γι αυτό και η εκκλησία ξέφυγε από τον προορισμό της, αφ' ης στιγμής έγινε στιλοβάτρια κοσμικής εξουσίας (επί Μ. Κωνσταντίνου).

Και στο δεύτερο συμφωνώ μαζί σου.