Η (καθημερινή) βία κινητήριος μοχλός της οικονομίας

Η μέρα: Το ταξί έκλεισε τη διάβαση των πεζών διότι δεν πρόλαβε το φανάρι. Ο ηλικιωμένος τόλμησε να παρατηρήσει τον οδηγό. Μερικές δεκάδες περαστικοί υποχρεώθηκαν να ακούσουν το υβρεολόγιο από μέρους του «επαγγελματία».

Ο οδηγός του φορτηγού με τα «αλάρμ» σ' έναν από τους πιο γνωστούς (και στενούς) δρόμους του ιστορικού κέντρου θεώρησε πολύ φυσιολογικό να αποκλείσει τον δρόμο μέχρι να... «ξεφορτώνω κυρά μου, βγάζω το ψωμί μου, τράβα να πλύνεις κανά πιάτο». Ο «Ζητάς» της ΕΛ.ΑΣ. που πέρναγε δεν ασχολήθηκε. Καθημερινότητα είναι αυτή, αυτός θα την αλλάξει;

Ο πολίτης στο αναπηρικό καροτσάκι είναι αόρατος. Τουλάχιστον για τον οδηγό που έκλεισε τη ράμπα στο πεζοδρόμιο στη Θησέως στην Καλλιθέα.

Στην παιδική χαρά (συνήθως ξαχαρβαλωμένη) ποιος θα περίμενε τα βιαιότερα παιδιά να προέρχονται από φτωχές μη ενσωματωμένες οικογένειες; (Μόνον οι ψυχολόγοι. Η βία που εισπράττει η οικογένειά τους λόγω φτώχειας και οι συνθήκες ανομίας στις οποίες υποχρεώνεται να ζήσει μεταφέρονται ως σταγόνες βίας στα παιδιά).
Ολόκληρο το άρθρο εδώ